Przejdź do zawartości

Antonin Bajewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błogosławiony
Antonin
prezbiter i męczennik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1915
Wilno

Data i miejsce śmierci

8 maja 1941
Auschwitz-Birkenau

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

13 czerwca 1999
Warszawa
przez Jana Pawła II

Antonin Bajewski OFMConv (Jan Eugeniusz Bajewski) (ur. 17 stycznia 1915 w Wilnie, zm. 8 maja 1941 w Auschwitz-Birkenau) – polski kapłan zakonny zakonu franciszkanów z Niepokalanowa, jeden z najbliższych współpracowników św. Maksymiliana, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Wilnie. W 1933 roku ukończył tu Gimnazjum im. Adama Mickiewicza.[1]Święcenia przyjął w maju 1939 w Krakowie. Był redaktorem Miles Immaculatae[2]. Był wybitnie uzdolnionym lingwistą z zakonu franciszkanów konwentualnych.

Gestapo aresztowało go wraz z czterema innymi ojcami 17 lutego 1941. Po przewiezieniu z Pawiaka, gdzie dzielił los św. Maksymiliana, do niemieckiego obozu zagłady w Auschwitz-Birkenau, katowany był przez SS-manów koronką franciszkańską (różańcem franciszkańskim – noszonym przy boku). Chory na tyfus, wspierał współwięźniów chorych fizycznie i duchowo, szczególnie przez sakrament spowiedzi. Powtarzał często: „Z Chrystusem jestem przybity do krzyża”[a]. Umarł ze słowami na ustach: „Jezus i Maryja”.

Bł. o. Jan Antonin Bajewski wyróżniał się wielką pobożnością i delikatnością wobec ludzi.

Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Źródła internetowe

[edytuj | edytuj kod]
  1. Por. List do Galatów 2,19.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lietuvos Valstybinis archyvas, F. 178, Ap.1, B.137
  2. Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985, s. 339.