Przejdź do zawartości

Aleksander Zwierzyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Zwierzyński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1880
Tuszyn, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1958
Tuszyn, Polska

Poseł na Sejm Litwy Środkowej
Okres

od 1922
do 1922

Przynależność polityczna

Zespół Stronnictw i Ugrupowań Narodowych

Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres

od 1919
do 1922

Przynależność polityczna

Związek Ludowo-Narodowy

Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1922
do 1927

Przynależność polityczna

Związek Ludowo-Narodowy

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

Związek Ludowo-Narodowy

Poseł III kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1930
do 1935

Przynależność polityczna

Stronnictwo Narodowe

Aleksander Zwierzyński ps. „Aleksander”, „Tokarski” (ur. 3 lutego 1880 w Tuszynie k. Łodzi, zm. 3 lutego 1958 tamże) – polski prawnik i dziennikarz, wicemarszałek Sejmu I kadencji poseł na Sejm Ustawodawczy oraz I, II i III kadencji w II RP reprezentujący Związek Ludowo-Narodowy, następnie Stronnictwo Narodowe[1], poseł na Sejm Litwy Środkowej[2], przewodniczący Stronnictwa Narodowego w czasie II wojny światowej, kierownik Biura Wschodniego Departamentu Spraw Wewnętrznych Delegatury Rządu na Kraj[3], od września 1944 wiceprezes Rady Jedności Narodowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego[4] i w École d'études politiques. Od 1905 był członkiem Ligi Narodowej. W 1907 osiadł w Wilnie. Pisywał m.in. do Dziennika Wileńskiego, Pobudki, Kuriera Litewskiego i Kuriera Małego. Po wybuchu I wojny światowej został członkiem Komitetu Polskiego w Wilnie[4]. Był działaczem Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego.

W styczniu 1922 wybrany do Sejmu Litwy Środkowej, w marcu 1922 wraz z innymi posłami tego Sejmu wszedł w skład Sejmu Ustawodawczego. W wyborach parlamentarnych w listopadzie 1922 uzyskał mandat poselski z listy Związku Ludowo-Narodowego, wybrany został na wicemarszałka Sejmu. Ponownie wybrany do Sejmu w wyborach 1928 i 1930 roku (w tych ostatnich z listy państwowej Stronnictwa Narodowego). Członek najwyższych władz ZLN, później Komitetu Politycznego i Komitetu Głównego Stronnictwa Narodowego.

14 lutego 1938 w redakcji Dziennika Wileńskiego w odwecie za zamieszczenie krytycznego artykułu o Józefie Piłsudskim został pobity przez oficerów Wojska Polskiego[5]. Autor artykułu, redaktor naczelny gazety Stanisław Cywiński nie wymieniając Piłsudskiego z nazwiska użył określenia kabotyn, uwłaczając – jak wtedy uważano – pamięci Marszałka.

W 1939 był prezesem Katolicko-Narodowego Komitetu Wyborczego, który tego samego roku startował w wyborach do rady miejskiej Wilna. Wybory te wygrał, zdobywając 27 miejsc w radzie. Jednym z wyborczych postulatów komitetu było „odżydzenie” Wilna[6].

W czasie II wojny światowej działał w konspiracji. Od połowy 1941 był pracownikiem Biura Wschodniego Delegatury Rządu na Kraj. W 1943 został prezesem Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego, we wrześniu 1944 powołany na wiceprezesa Rady Jedności Narodowej.

8 marca 1945 aresztowany przez NKWD i UB w Brwinowie, został wywieziony do Moskwy. Skazany w pokazowym procesie szesnastu na osiem miesięcy więzienia. W listopadzie 1945 powrócił do kraju.

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Kazimierza i Celestyny z Raczkiewiczów[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Parlamentarzyści – Pełny opis rekordu [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2019-12-08].
  2. Sejm Wileński 1922 : przebieg posiedzeń według sprawozdań stenograficznych w opracowaniu kancelarji sejmowej, Wilno: Wydawnictwo Księgarni Józefa Zawadzkiego, 1922, s. 11 (pol.).
  3. Waldemar Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940–1945, Warszawa 2003, s. 186.
  4. a b Almanach Literacki 1926, Wilno: nakładem Wil. Oddz. Polsk. Białego Krzyża, s. 79.
  5. Mariusz Urbanek, Polska jest jak obwarzanek, Wrocław 1988, s. 35
  6. Jacek Wałdoch, Postulaty ugrupowań politycznych podczas wyborów do Rady Miejskiej miasta Wilna w latach 1919–1939, Uniwersytet Gdański, Wrocław 2014, s. 487, 491 [dostęp 2024-04-06] (pol.).
  7. Program indeksacji aktów stanu cywilnego i metryk kościelnych [online], metryki.genealodzy.pl [dostęp 2019-12-08].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]