Przejdź do zawartości

Alberto Ascari

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alberto Ascari
Ilustracja
Alberto Ascari (1955)
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1918
Mediolan

Data i miejsce śmierci

26 maja 1955
Autodromo Nazionale di Monza

Sukcesy

1951: srebro Formuła 1
1952: złoto Formuła 1
1953: złoto Formuła 1

Alberto Ascari (ur. 13 lipca 1918 w Mediolanie, zm. 26 maja 1955 na Autodromo Nazionale di Monza) – włoski kierowca wyścigowy, dwukrotny mistrz Formuły 1.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Mediolanie we Włoszech, a wyścigiami zainteresował się dzięki ojcu Antonio Ascari, kierowcy wyścigów Grand Prix w latach 20. XX wieku jako kierowca Alfa Romeo. Antonio zmarł podczas Grand Prix Francji w 1925 roku.

Jako młody chłopak brał udział w wyścigach motocyklowych; było to po tym jak wstąpił do prestiżowego Mille Miglia sportów samochodowych Ferrari gdzie w końcu przeszedł do wyścigów samochodów.

Jego karierę przerwała II wojna światowa, po której zaczął startować w Grand Prix z Maserati. Jego partnerem zespołowym był Luigi Villoresi, który został jego mentorem i przyjacielem. Alberto Ascari swoje pierwsze Grand Prix wygrał w San Remo (Włochy) w 1948 i ten sam wyścig, w tym samym składzie następnego roku. Po dołączeniu do Villoresiego w zespole Ferrari; wygrał trzy kolejne wyścigi w tym zespole.

Formuła 1

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy oficjalny sezon Formuły 1 odbył się w 1950. Zespół Ferrari zadebiutował w Grand Prix Monako wraz z Ascarim, Villoresim i Raymondem Sommerem. Ascari ukończył wyścig jako drugi. W tym samym sezonie zajął 2. miejsce w pierwszym wyścigu Formuły 1 na torze Monza we Włoszech. Był 5. w mistrzostwach. Pierwsze zwycięstwo w Grand Prix Formuły odniósł w sezonie 1951 na Nürburgring w Niemczech, a drugie na Monzy.

Po sukcesach w Europie Enzo Ferrari zaopatrzył Alberta w samochód w wyścigu Indianapolis 500. Był jedynym europejskim kierowcą w Indy w jedenastoletnim historii tego wyścigu w Formule 1, jednak dla niego zakończył się on już po 40 okrążeniach. To był jedyny raz kiedy nie wygrał wyścigu w tym sezonie. Ferrari z Ascarim dominowało w sezonie 1952 wygrywając sześć z siedmiu wyścigów w Europie i osiągając najszybsze okrążenie w tych sześciu wyścigach.

Na rozpoczęcie sezonu 1953 wygrał trzy pierwsze wyścigi, które dały mu dziewięć zwycięstw z rzędu. Jego passa zakończyła się 4. miejscem we Francji. Głównymi rywalami w tym wyścigu byli zawodnicy Ferrari i Maserati. Tego roku odniósł jeszcze dwa zwycięstwa, w rezultacie zdobywając drugi tytuł mistrzowski.

W sezonie 1954 wystartował w czterech wyścigach, nie zdołał jednak ukończyć żadnego z nich. Dwukrotnie zawiodły go samochody Maserati, a po jednym razie Ferrari i Lancia. Zdobył jednak 1,14 punktu za dwa najszybsze okrążenia (siedmiu kierowców otrzymało po 0,14 punktu za ustanowienie najlepszego czasu okrążenia w Grand Prix Wielkiej Brytanii). Tego samego roku Ascari wygrał wyścig Mille Miglia.

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1955, podobnie jak w ostatnim wyścigu poprzedniego roku, reprezentował barwy zespołu Scuderia Lancia. W dwóch wyścigach, w których startował nie zdołał dojechać do mety. W drugim, który odbył się w Monako, rozbił swój samochód o przystań i wpadł do wody. Tydzień później, 26 maja, testował nowy samochód Ferrari na torze Monza. Zginął w wypadku na jednym z ciasnych zakrętów, choć jego śmierć nadal nie została wyjaśniona. Zakręt, na którym zginął został przekształcony po jego śmierci w szykanę i nosi jego nazwisko – Variante Ascari.

Alberto Ascari leży na cmentarzu obok swego ojca na Cimitero Monumentale w Mediolanie.

W 1992 został wyniesiony do Międzynarodowej Hali Sław Motocyklowych.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Podsumowanie

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Konstruktor Zgł. PKT P. P1 P2 P3 Punkt. PP NO NS DK NZ
1955 Scuderia Lancia Lancia 2 - NS - - - - - - 2 - -
1954 Podsumowanie sezonu 4 1,14 (1,14) 25 - - - - 1 2 5 - -
Officine Alfieri Maserati Maserati 2 0,14 (0,14) - - - - - 1 2 - -
Scuderia Ferrari Ferrari 1 - - - - - - - 1 - -
Scuderia Lancia Lancia 1 1 (1) - - - - 1 1 1 - -
1953 Scuderia Ferrari Ferrari 8 34,5 (47,5) 5 - - 6 6 4 2 - -
1952 Enzo Ferrari
Scuderia Ferrari
Ferrari 7 36 (53,5) 6 - - 6 5 6 1 - -
1951 Scuderia Ferrari Ferrari 7 25 (28) 2 2 2 - 6 2 - 2 - -
1950 Scuderia Ferrari Ferrari 4 11 (11) 5 - 2 - 3 - - 2 - -
Razem 3 3 33 107,64 (142,14) 2x 13 4 - 21 14 12 14 - -
Sezon Zespół Konstruktor Zgł. PKT P. P1 P2 P3 Punkt. PP NO NS DK NZ

Formuła 1

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Samochód Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt.[a] Msc.
1950 Scuderia Ferrari Ferrari 125
Ferrari 275
Ferrari 375
Wielka Brytania
GBR
Monako
MCO
Stany Zjednoczone
USA
Szwajcaria
SUI
Belgia
BEL
Francja
FRA
Włochy
ITA
11 5
2 NU 5 2[b]
1951 Scuderia Ferrari Ferrari 375 Szwajcaria
SUI
Stany Zjednoczone
USA
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Włochy
ITA
Hiszpania
ESP
25 (28) 2
6 2 2[b] NU 1 1 4
1952 Scuderia Ferrari Ferrari 375S
Ferrari 500
Szwajcaria
SUI
Stany Zjednoczone
USA
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Holandia
NED
Włochy
ITA
36 (53,5) 1
NU 1 1 1 1 1 1
1953 Scuderia Ferrari Ferrari 500 Argentyna
ARG
Stany Zjednoczone
USA
Holandia
NED
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Szwajcaria
SUI
Włochy
ITA
34,5 (46,5) 1
1 1 1 4 1 8 1 NU
1954 Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Argentyna
ARG
Stany Zjednoczone
USA
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Szwajcaria
SUI
Włochy
ITA
Hiszpania
ESP
1⅐ 25
NU NU
Scuderia Ferrari Ferrrari 625 NU
Scuderia Lancia Lancia D50 NU
1955 Scuderia Lancia Lancia D50 Argentyna
ARG
Monako
MCO
Stany Zjednoczone
USA
Belgia
BEL
Holandia
NED
Wielka Brytania
GBR
Włochy
ITA
0 NS
NU NU
Uwagi
  1. Do 1990 roku nie wszystkie wyścigi były liczone do klasyfikacji generalnej (zobacz Lista systemów punktacji Formuły 1). Numer w nawiasach to łączna liczba wszystkich zdobytych punktów.
  2. a b Bolid współdzielony. Przyznana została tylko połowa punktów.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]