Przejdź do zawartości

Adibas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adibas
ადიბასი
Autor

Zaza Burczuladze

Typ utworu

powieść

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Gruzja

Język

gruziński

Data wydania

2009

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

27 maja 2011

Wydawca

Wydawnictwo Claroscuro

Przekład

Magdalena Nowakowska

Adibas (gruz.: ადიბასი, trb. adibasi) – powieść gruzińskiego pisarza Zazy Burczuladze, wydana w 2009 roku. Pierwsza powieść o wojnie rosyjsko-gruzińskiej, która ukazała się w Polsce[1].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Akcja powieści toczy się w czasie wojny rosyjsko-gruzińskiej. Pozbawiona jest opisów walk, jednak konflikt zbrojny jest tłem kluczowych wątków. Autor ukazuje obraz Tbilisi w sierpniu 2008 roku, gdzie życie toczy się pozornie zwyczajnie, czasem jedynie bohaterowie dowiadują się o aneksji kolejnych terenów przez wojska rosyjskie[2]. Nowe pokolenie interesują tylko markowe ubrania, seks i używki, a społeczny status wyznacza ilość pozycji na iPodzie. Nowa gruzińska elita, zapatrzona we własną codzienność nie zauważa, że działania wojenne zbliża się do Tbilisi. Wyświetlane w telewizji relacje z przebiegu walk na froncie przerywane są kolorowymi reklamami środków higienicznych i banków[1].

Tytuł książki Adibas to słowo klucz, zaczerpnięte od popularnej nazwy Adidasa, a oznaczające podróbkę, surogat, sztuczność, która określa wszystko to co próbuje udawać, a czym nie jest. Jest to metafora pełnej fałszu rzeczywistości, nie tylko wychowanej na popkulturze gruzińskiej elity, ale też wielu postsowieckich państw. Adibasem są nie tylko telenowele latynoamerykańskie, czy ubrania znanych marek, ale też samo Tbilisi, o które autor określa jako fake city (sztuczne miasto)[2][3].

Polskie wydanie zostało opatrzone tekstem: Książka przeznaczona tylko dla czytelników dorosłych. Szokująca powieść o współczesnej Gruzji, ponieważ książka zawiera śmiałe erotyczne opisy. Ukazanie się powieści w 2009 roku wywołało spory szum w świecie literackim w Gruzji, a autor spotkał się z krytyką za szerzenie pornografii[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Krzysztof Cieślik: Gruzja od innej strony. Polityka. [dostęp 2019-05-12].
  2. a b Adibas. Claroscuro Sp. z o.o. [dostęp 2019-05-12].
  3. Szczepan Matyjasek: Recenzja książki „Adibas”. Gildia.pl sp. z.o.o.. [dostęp 2019-05-12].
  4. Roman Pawłowski: Czacza w Gruzji. Wyborcza.pl. [dostęp 2019-05-12].