Adam Świerzyński

Adam Świerzyński

Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1914 Kraków
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	6 lipca 1997 Warszawa
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pedagog
Odznaczenia

Adam Świerzyński (ur. 25 stycznia 1914 w Krakowie, zm. 6 lipca 1997 w Warszawie^[1][2]) – polski kompozytor i pedagog muzyczny.

Syn kompozytora Michała Świerzyńskiego^[1][2]. Studiował w Konserwatorium Krakowskim (1926–1931) oraz w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu u Stanisława Wiechowicza i Zygmunta Lisieckiego (1931–1934)^[1][2]. Od 1936 do 1939 roku studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, w 1945 roku uzyskując magisterium^[1][2]. W czasie okupacji uczęszczał na tajne komplety, był członkiem Armii Krajowej^[2]. Po wojnie kontynuował studia muzyczne w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (1947–1950) oraz w zakresie muzykologii u Alicji Simon na Uniwersytecie Łódzkim (1948–1950)^[1][2]. Od 1947 do 1957 roku był wykładowcą przedmiotów muzycznych w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie^[1][2]. Od 1952 do 1955 roku zatrudniony był jako pianista w Państwowym Przedsiębiorstwie Estradowym „Artos”^[1][2]. W 1956 roku pełnił funkcję prezesa Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego^[1][2]. Od 1957 do 1964 roku pisał muzykę do sztuk dla teatrów lalek w Lublinie, Szczecinie, Będzinie i Warszawie^[2].

Od 1963 roku należał do Stowarzyszenia Marynistów Polskich, Stowarzyszenia Działaczy Kultury Morskiej i Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego^[1][2]. Pisał utwory poświęcone tematyce kaszubskiej i morskiej^[1]. Redagował wydawnictwo nutowe „Polska Muzyka Marynistyczna”, w latach 1972–1980 organizował w Warszawie corocznie koncerty muzyki marynistycznej^[1][2]. W 1974 roku założył zespół kameralny Mare Nostrum^[1][2]. W 1981 roku został członkiem honorowym Stowarzyszenia Działaczy Kultury Morskiej^[1].

Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1982)^[1][2] oraz Odznaką honorową „Zasłużony Pracownik Morza” (1970)^[2], Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1979)^[1] i odznaczeniem „Zasłużony dla Polskiej Marynistyki” (1980)^[1][2]. Otrzymał ponadto nagrody Ministra Obrony Narodowej (1972), Ministra Kultury i Sztuki (1975) i Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej (1978)^[1].

Był trzykrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była śpiewaczka operowa Maria Fołtyn^[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[2].

W swojej twórczości czerpał z impresjonizmu i umiarkowanego modernizmu^[1]. Stosował skale modalne i własne konstrukcje tonalne celem osiągnięcia archaiczności brzmienia^[1]. W kompozycjach o tematyce marynistycznej sięgał po elementy kaszubskiego i kociewskiego folkloru muzycznego^[1].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1])