34 Pułk Desantowy
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1963 |
Rozformowanie |
1990 |
Nazwa wyróżniająca |
Budziszyński |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja |
34 batalion obrony wybrzeża |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
Wojska lądowe |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
34 Budziszyński Pułk Desantowy (34 pdes) – oddział desantowy Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie
[edytuj | edytuj kod]W 1963 roku 34 Budziszyński Pułk Piechoty, stacjonujący w garnizonie Słupsk, został przeformowany w 34 Budziszyński Pułku Desantowy i podporządkowany dowódcy 23 Dywizji Desantowej. 8 października 1963 roku 23 DDes została przemianowana na 7 Łużycką Dywizję Desantową, a w 1986 roku przeformowana w 7 Łużycką Brygadę Obrony Wybrzeża. 1 stycznia 1990 roku pułk został przeformowany w 34 Budziszyński Batalion Obrony Wybrzeża. 12 września 1991 roku batalion utracił prawo do nazwy wyróżniającej „Budziszyński”. W 1994 roku jednostka została rozformowana, a na jej bazie oraz 16 pz utworzona 7 Brygada Zmechanizowana[1].
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]1963
- dowództwo i sztab
- trzy kompanie desantowe
- kompania czołgów pływających
- bateria moździerzy M-120
- bateria przeciwpancerna dział 57 mm
- pluton rozpoznania ogólnego i skażeń
- pluton łączności
- pluton saperów
- pluton przeciwlotniczych karabinów maszynowych PKM-2
- pluton saperów
- pododdziały logistyczne
Pułk liczył 649 żołnierzy na czas „W” w tym 71 oficerów. Na uzbrojeniu pułku znajdowało się: 7 czołgów pływających PT-76, 4 samochody pancerne BRDM-1, 1 trop, 3 transportery pływające PTG, 6 moździerzy 120 mm, 9 moździerzy 82 mm, 4 działa ppanc. 57 mm i 3 zestawy plot. PKM-2. Środkami transportu kompanii desantowych były samochody ciężarowo-terenowe.
1964
- Dowództwo i sztab
- pluton łączności
- pluton regulacji ruchu
- 5 kompanii desantowych (9 trop topas i 3 moździerze 82 mm)
- 4 plutony desantowe
- pluton moździerzy
- kompania czołgów pływających (7 czołgów PT-76)
- 2 plutony czołgów
- bateria moździerzy (6 moździerzy 120 mm)
- 2 plutony ogniowe
- bateria przeciwpancernych pocisków kierowanych (6 wyrzutni)
- 2 plutony PPK
- kompania techniczna
- pluton przeciwlotniczy
- pluton rozpoznawczy (4 BRDM)
- pluton saperów
- pluton gospodarczy
- pluton medyczny
Żołnierze pułku
[edytuj | edytuj kod]Dowódcy
- Julian Baranowski
- ppłk dypl. Władysław Wala
Oficerowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jarosław Ciślak, Polska Marynarka Wojenna 1995 (...) s. 17.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jarosław Ciślak, Polska Marynarka Wojenna 1995. Okręty, samoloty i śmigłowce, uzbrojenie, organizacja, Wydawnictwo „Lampart”, Warszawa 1995, ISBN 83-86776-08-0.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Edward Wejner: Wojsko i politycy bez retuszu. Toruń: Adam Marszałek, 2006. ISBN 978-83-7441-420-3.