Przejdź do zawartości

300 mil do nieba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
300 mil do nieba
Gatunek

obyczajowy, psychologiczny

Rok produkcji

1989

Data premiery

30 października 1989

Kraj produkcji

Polska
Dania
Francja

Język

polski, duński

Czas trwania

89 minut

Reżyseria

Maciej Dejczer

Scenariusz

Cezary Harasimowicz
Maciej Dejczer

Główne role

Wojciech Klata
Rafał Zimowski
Kama Kowalewska

Muzyka

Michał Lorenc

Zdjęcia

Krzysztof Ptak

Scenografia

Wojciech Jaworski

Kostiumy

Dorota Roqueplo

Montaż

Jarosław Wołejko

Produkcja

Studio Filmowe „Tor”

Nagrody
Złote Lwy na 15. FPFF
Europejska Nagroda Filmowa

300 mil do nieba – polsko-duńsko-francuski fabularny dramat obyczajowo-psychologiczny z 1989 r. w reżyserii Macieja Dejczera, według scenariusza Cezarego Harasimowicza i Macieja Dejczera, oparty na prawdziwej historii, uznany za najlepszy młody film europejski 1989 r.[1].

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Komunistyczna Polska, rok 1985. Dwóch braci - Jędrek i Grześ Kwiatkowscy - postanawia uciec za granicę, ukrywając się pod podwoziem samochodu ciężarowego. Ich wielodzietna rodzina żyje w baraku w bardzo trudnych warunkach, bowiem ojciec - nauczyciel historii - za poglądy polityczne niewygodne ówczesnej władzy, został wyrzucony z pracy w szkole. Bracia chcą przedostać się „na zachód”, aby żyć w lepszym świecie i wspomóc finansowo rodziców. Ostatecznie trafiają do Danii, gdzie zostają umieszczeni w obozie dla uchodźców. Polskie władze chcą za wszelką cenę ściągnąć braci z powrotem do kraju. Ich losem zainteresowała się jednak dziennikarka, imigrantka z Polski, dzięki której bracia uzyskują azyl. Na końcu targany przeciwstawnymi uczuciami ojciec, rozmawiając z synami przez telefon, wypowiada dramatyczne zdanie: „Jędrek, nie wracajcie tu nigdy”[2].

Inspiracja

[edytuj | edytuj kod]

Film inspirowany jest prawdziwymi wydarzeniami. W 1985 r. bracia Zielińscy z Żyrakowa koło Dębicy, 15-letni Adam i 13-letni Krzysztof, ukryci pod samochodem ciężarowym przedostali się promem przez Morze Bałtyckie do Szwecji. Ze względów wizerunkowych polskie władze za wszelką cenę starały się sprowadzić ich do kraju. Rodzice nie wystąpili jednak z żądaniem ekstradycji uważając, że ich dzieci same powinny zdecydować o własnym losie. Dlatego ojcu i matce chłopców zawieszono prawa rodzicielskie, a bracia zamieszkali u szwedzkiej rodziny zastępczej. Po osiągnięciu pełnoletniości pozostali w Szwecji. Krzysztof skończył studia ekonomiczne w Sztokholmie i pracował naukowo. Od 2014 r. był zatrudniony w firmie lotniczej Linetech z siedzibą w Warszawie[3]. Film był wyświetlany na Kongresie Praw Człowieka i Obywatela w Strasburgu w 1989 r. W filmie miejsce ucieczki chłopców zmieniono na Danię[4].

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Plenery: Łódź (podwórze przy ul. Piotrkowskiej 80, wiadukt na ul. Tramwajowej), Zgierz (ul. Wróbla), Gałkówek koło Koluszek (stacja kolejowa), Zgierz, droga między Tuszynem a Piotrkowem Trybunalskim, Świnoujście, ośrodek dla uchodźców Sandholm koło Kopenhagi.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Lewandowski: 100 filmów polskich. Chorzów: Videograf II, 2004. ISBN 83-7183-326-1.
  2. Polski Bond, terminal i te promy... Filmowe Świnoujście. scie24.pl, 2014-10-27. [dostęp 2016-11-10].
  3. 34-lata temu dwóch nastolatków ukrytych w TIR-ze uciekło z Polski do Szwecji. O historii braci Zielińskich z Żyrakowa nakręcono film „300 mil do nieba”. ziemiadebicka.pl, 2 listopada 2019. [dostęp 2021-12-27].
  4. 300 mil do nieba w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]