11 Korpus Armijny (LWP)
Wygląd
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1952 |
Rozformowanie |
1956 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Leonid Łapiński |
Organizacja | |
Numer |
JW 3464[1] |
Dyslokacja | |
Podległość |
11 Korpus Armijny (11 KA) – związek operacyjno-taktyczny Sił Zbrojnych PRL.
Korpus został sformowany w 1951 jako 11 Korpusu Piechoty. W październiku 1952 przemianowany na 11 Korpus Armijny. Początkowo wchodził w skład Krakowskiego Okręgu Wojskowego, a po jego likwidacji od 1954 roku był w podporządkowaniu dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego.
Korpus rozwiązano w 1956 w ramach redukcji Wojska Polskiego przeprowadzanej w latach 1955-1957[4].
Skład bojowy
[edytuj | edytuj kod]- Dowództwo 11 Korpusu Armijnego w Gliwicach (JW 3464)
- 2 Dywizja Piechoty w Częstochowie
- 7 Dywizja Piechoty w Gliwicach
- 29 Dywizja Piechoty w Bielsku (rozformowana we wrześniu 1955)
- 120 pułk artylerii cężkiej w Tarnowskich Górach
- 24 batalion łączności w Gliwicach
- 64 batalion saperów w Pińczowie
Korpus liczył 11493 żołnierzy. Na jego uzbrojeniu znajdowało się: 36 dział samobieżnych, 60 armat przeciwpancernych, 182 działa polowe, 165 moździerzy i 36 armat przeciwlotniczych.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.