Żółta Przełęcz
 Widok z Doliny Gąsienicowej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Wysokość |
2028 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′49,2″N 20°01′50,7″E/49,230333 20,030750
| |
Żółta Przełęcz (niem. Žlté sedlo, słow. Gelbes Joch, Żółta Joch, węg. Sárga-hágó[1]) – przełęcz w północnej grani Skrajnego Granatu. Znajduje się na wysokości 2028 m[2] i oddziela Żółtą Turnię (2087 m) od Wierchu pod Fajki (ok. 2135 m)[3].
Z Żółtej Przełęczy na obydwie strony opadają żleby. Żleb zachodni opada do wspólnego koryta wszystkich żlebów opadających z przełęczy od Skrajnego Granatu po Żółtą Przełęcz, i jest wśród nich najszerszy i najmniej stromy. Żleb opadający na wschodnią stronę, do Żółtego Kotła w Pańszczycy jest również mało stromy. W jego górnej części długo zalega śnieg[3].
Przełęcz jest łatwo dostępna z położonych poniżej dolin – Gąsienicowej i Pańszczycy. Stąd drogi prowadzące na przełęcz znane były od dawna. Za najstarsze odnotowane wejście turystyczne uznawane było wejście Janusza Chmielowskiego, Piotra Chmielowskiego, Michała Kulikowskiego i Jana Bachledy Tajbra 17 lipca 1895 r. W rzeczywistości wcześniej na przełęczy był Czech Karel Drož z przewodnikiem Janem Stopką (latem 1894 r.), mniej pewne są jeszcze wcześniejsze wejścia: Ludwika Zejsznera (1838), Bronisława Gustawicza (1872) i Karla Kolbenheyera (1873)[4].
Przez Żółtą Przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny, ale dozwolona jest w niej wspinaczka skalna (ale tylko od strony Doliny Gąsienicowej)[5]. Drogi wspinaczkowe:
- Z Pańszczyckiej Przełęczy, z ominięciem grani Fajek po zachodniej stronie; stopień trudności 0+ w skali tatrzańskiej, czas przejścia 30 min,
- Z Doliny Czarnej Gąsienicowej (od żółtego szlaku); 0, 30 min,
- Z Pańszczycy (od szlaku turyst.) ; 0, 45 min[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2018-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
- ↑ Józef Nyka, Odkrywcy Żółtej Przełęczy [online], Głos Seniora, styczeń 2009 [dostęp 2010-02-27].
- ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN [online] [dostęp 2018-12-28].