Łalsk
60°44′14″N 47°35′21″E/60,737222 47,589167 Kompleks soborów Zmartwychwstania i Zwiastowania w Łalsku | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon |
łuzski | ||||
| Populacja (2013) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+7 83 346 | ||||
| Kod pocztowy |
613970 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
43 | ||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||
Położenie na mapie obwodu kirowskiego  | |||||
| 60°44′14″N 47°35′21″E/60,737222 47,589167
| |||||
_(1781).png)
Łalsk (ros. Лальск) – osiedle typu miejskiego w Rosji, w obwodzie kirowskim, w rejonie łuzskim. W 2013 roku liczyło ok. 3,4 tys. mieszkańców[1]. Miejscowość jest położona nad rzeką Łałą, dopływem Łuzy, od której wzięła swoją nazwę. Jest oddalona od miasta Łuza, będącego centrum rejonu łuzskiego o 27 km.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość została założona w 1570 roku przez uchodźców z Nowogrodu, którzy uciekli po tzw. „masakrze nowogrodzkiej” dokonanej przez wojska Iwana IV Groźnego. Łalsk znajdował się na skrzyżowaniu szlaków handlowych, co sprzyjało jego rozwojowi. W 1711 roku w miejscowości została zbudowana pierwsza kamienna świątynia – cerkiew pod wezwaniem Mikołaja Cudotwórcy.
W czerwcu 1779 roku generał gubernator jarosławski i kostromski Aleksiej Pietrowicz Mielgunow nadał miejscowości prawa miejskie. W 1780 roku zostało to potwierdzone ukazem carycy Katarzyny II i jednocześnie Łalsk stał się centrum administracyjnym ujezdu łalskiego w obwodzie wielkoustiugskim, w namiestnictwie wołogodzkim. W 1796 roku Łalsk został włączony do ujezdu wielkoustiugskiego w guberni wołogodzkiej. W XIX wieku wzrost miasta został zatrzymany, gdyż ominęła je linia kolejowa.
W 1924 roku został utworzony rejon łalski z centrum administracyjnym w Łalsku. W 1927 roku Łalsk stracił prawa miejskie i stał się osiedlem. W tym samym roku w wyniku łączenia regionów Łalsk znalazł się w Kraju Północnym, w obwodzie północnym. W 1937 roku znalazł się w obwodzie archangielskim. W 1941 roku rejon łalski razem z dwoma innymi został przeniesiony z obwodu archangielskiego do obwodu kirowskiego. W 1963 roku w wyniku połączenia rejonu łalskiego i podosinowieckiego powstał łuzski rejon wiejski z centrum w Łuzie. W 1965 roku rejon ten został podzielony, ale Łalsk pozostał w rejonie łuzskim.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Łalsk wyróżnia się dużą liczbą XVIII-wiecznych budowli sakralnych, które jednak są w różnym stopniu zrujnowane[2].
- Sobór Zmartwychwstania (1698–1715) z kampanilą z 1729 r.
- Sobór Zwiastowania (1732–1761)
- Cerkiew Objawienia Pańskiego (1711)
- Cerkiew św. Jana Chrzciciela (1714)
- Cerkiew Przemienienia Pańskiego (1730–32)
- Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej (1791–1796
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2013 года. — М.: Федеральная служба государственной статистики Росстат, 2013. — 528 с. (Табл. 33. Численность населения городских округов, муниципальных районов, городских и сельских поселений, городских населенных пунктов, сельских населенных пунктов) (ros.)
- ↑ Памятники истории и культуры. [dostęp 2014-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-26)]. (ros.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strona internetowa Łalska (ros.)
- История вятско-вологодского города Лальска. [dostęp 2014-02-15]. (ros.).
- История вятско-вологодского города Лальска. [dostęp 2014-02-15]. (ros.).