Przejdź do zawartości

Dwór w Nowosielcach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Dwór w Nowosielcach edytowana 13:30, 4 paź 2024 przez Henryk Bielamowicz (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Dwór w Nowosielcach
Zabytek: nr rej. 948 z 30.01.1985[1]
Ilustracja
Dwór, elewacja frontowa (2024)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Nowosielce

Adres

Nowosielce 206
38-530 Zarszyn

Ważniejsze przebudowy

1904-1905

Położenie na mapie gminy Zarszyn
Mapa konturowa gminy Zarszyn, po prawej znajduje się punkt z opisem „Dwór w Nowosielcach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Dwór w Nowosielcach”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór w Nowosielcach”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dwór w Nowosielcach”
Ziemia49°33′48,3″N 22°04′43,9″E/49,563417 22,078861
Dwór Łucji z Ostaszewskich Gniewoszowej w Nowosielcach na mapie z 1851 roku

Dwór w Nowosielcach – zabytkowy dwór w Nowosielcach.

Pierwotnie budynek dworu został zbudowany na przełomie XVIII/XIX wieku. W latach 1904–1905 został odnowiony. W tym czasie działały w nim elektrownia i wodociąg.

Od końca XVIII wieku dobra ziemskie w Nowosielcach należały do rodziny Gniewoszów herbu Rawicz. W 1882 Stanisław Gniewosz nabył dobra od Józefa Mniszecha. Kolejnymi właścicielami rodowych dóbr byli jego synowie Józef Gniewosz (od 1795) i Piotr Gniewosz (1756-1811) od 1801. W owym czasie przejściowo majątek dzierżawił Jan Skrzynecki, ojciec gen. Jana Skrzyneckiego.

Kolejnym dziedzicem był od 1811 najstarszy syn Piotra, Wiktor Gniewosz (1792-1840), a po jego śmierci majątkiem władała żona, Łucja (1802-1894), córka Sebastiana Ostaszewskiego. Po jej zgonie dobra przejął w 1894 syn Feliks Gniewosz (1836-1907), a w 1901 jego syn, Wiktor (1879-1921). W 1905 Janina Gniewosz wraz z dwoma współwłaścicielami posiadała we wsi obszar 415 ha[2]. Po śmierci Wiktora Gniewosza ostatnią dziedziczką dóbr była Helena Gniewosz, do końca II wojny światowej.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej od lipca 1920 w folwarku majątku dworskiego w Nowosielcach-Gniewosz gromadzili się ochotnicy do formowanego 209 Ochotniczego Pułk Ułanów Podkarpackich, którego inicjatorem i organizatorem był rtm. Henryk Towarnicki[3].

Po zakończeniu II wojny światowej w 1945 została stworzona tymczasowo szkoła rolnicza. Następnie w okresie PRL w budynku działała Spółdzielnia Produkcyjna do lat 50. W 1971 trwały prace konserwacyjno-remontowe dworu[4]. W zabudowaniach utworzona została Roczna Szkoła Rolnicza I stopnia od 1958. W 1984 szkoła otrzymała patrona II Czechosłowackiej Brygady Spadochronowej. Obecnie w budynku działa Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego im. II Czechosłowackiej Brygady Spadochronowej w Nowosielcach[5].

Wokół dworu rozpościera się park. Na jego obszarze zostały ustanowione:

  • Kamień pamiątkowy Tysiąclecia Państwa Polskiego 966-1966.
  • Masowa mogiła żołnierzy II Samodzielnej Czechosłowackiej Brygady Spadochronowej w Nowosielcach (1944) oraz pomnik odsłonięty 18 czerwca 1972, którego opiekę powierzono młodzieży z miejscowej szkoły rolniczej działającej w byłym budynku dworskim[6][7][8].

Zespół pałacowy w Nowosielcach, w tym pałac i park, zostały wpisane do wojewódzkiego rejestru ochrony zabytków.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 12 [dostęp 2013-08-16].
  2. Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 405.
  3. Władysław Laudyn: Zarys historii wojennej 22-go pułku Ułanów Podkarpackich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, s. 3, 14-15, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  4. Artur Bata. Sprawozdanie z działalności Powiatowego Konserwatora Zabytków w Sanoku w roku 1972. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 15, s. 65, 1972. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. 
  5. Kontakt. zsckr-nowosielce.pl. [dostęp 2015-08-16].
  6. Odsłonięcie pomnika żołnierzy czechosłowackich w Nowosielcach. „Nowiny”, s. 1, Nr 167 z 18 czerwca 1972. 
  7. W Nowosielcach odsłonięto pomnik żołnierzy czechosłowackich. „Nowiny”, s. 1, Nr 168 z 19 czerwca 1972. 
  8. Odsłonięcie pomnika w Nowosielcach. „Podkarpacie”, s. 2, Nr 26 z 29 czerwca 1972. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]