Martin PBM Mariner

Ten artykuł od 2023-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Martin PBM Mariner
Dane wersji PBM-3C

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Glenn L. Martin Company
Typ	latająca łódź patrolowa
Konstrukcja	metalowa
Załoga	7–9 ludzi
Historia
Data oblotu	18 lutego 1939
Lata produkcji	1941 – kwiecień 1949
Wycofanie ze służby	lata 50. XX wieku
Dane techniczne
Napęd	dwa 14-cylindrowe gwiazdowe chłodzone powietrzem Wright R-2600-12
Moc	1700 KM każdy
Wymiary
Rozpiętość	35,97 m
Długość	24,38 m
Wysokość	8,38 m
Powierzchnia nośna	130,80 m²
Masa
Własna	14 687 kg
Startowa	26 310 kg
Osiągi
Prędkość maks.	319 km/h na pułapie 3962 m
Prędkość wznoszenia	początkowe 125 m/min
Pułap	5151 m
Zasięg	3438 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
7 karabinów maszynowych kal. 12,7 mm bomby zwykłe i głębinowe do 907 kg
Liczba miejsc
20 (w wersjach transportowych)
Użytkownicy
Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Australia, Argentyna (po wojnie), Holandia (po wojnie), Urugwaj (po wojnie)
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Martin PBM Mariner – patrolowa łódź latająca konstrukcji amerykańskiej.

Martin PBM Mariner był projektowany od 1937 r. jako następca wcześniejszych konstrukcji Consolidated PBY Catalina i P3M. Prototyp odbył pierwszy lot 18 lutego 1939 r. Samoloty seryjne zaczęto dostarczać w 1941 r. Pierwszą wersję PBM-1 z wciąganymi pływakami podskrzydłowymi zbudowano tylko w 20 sztukach. Wersja o powiększonym zasięgu pozostała w prototypie XPBM-2. Natomiast PBM-3 zbudowano w wariantach 3B i 3C w liczbie 304 sztuk. Wyprodukowane 201 sztuk wersji PBM-3D miało nowe silniki, stałe pływaki i samouszczelniające zbiorniki paliwa. Zbudowano też 50 sztuk wersji transportowej PBM-3R bez uzbrojenia, mogących zabierać ładunek lub 20 pasażerów. 156 samolotów wersji PBM-3S zbudowano specjalnie do zwalczania japońskich okrętów podwodnych. Ostatnia, wyprodukowana w liczbie 589 sztuk, wersja bojowa PBM-5 była uzbrojona w 8 karabinów maszynowych kal. 12,7 mm i miała zainstalowany radar AN/APS-15. Po wojnie, do kwietnia 1949 r., zbudowano jeszcze 42 samoloty w wersji amfibii PBM-5A. Razem z prototypami zbudowano 1366 samolotów PBM Mariner.

Większość Marinerów służyło na Pacyfiku. Brytyjskie lotnictwo RAF Coastal Command w ramach Lend-Lease Act otrzymało 28 sztuk Marinerów GR.Mk I, czyli PBM-3B. Używało ich przez 6 tygodni w październiku i listopadzie 1943 r. Później samoloty zwrócono. Były to dobre samoloty, odporne na uszkodzenia, ale droższe w produkcji niż PBY Catalina. Używano ich jeszcze w latach 50.