Przejdź do zawartości

Angelo Sodano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Idioma-bot (dyskusja | edycje) o 17:57, 5 mar 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Angelo Sodano
Kardynał biskup
Ilustracja
Herb duchownego Ut unum sint
Aby byli jedno
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1927
Isola d'Asti

Data śmierci

27 maja 2022

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

1991–2006

Dziekan kolegium kardynalskiego
Okres sprawowania

od 2005

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

23 września 1950

Nominacja biskupia

30 listopada 1977

Sakra biskupia

15 stycznia 1978

Kreacja kardynalska

28 czerwca 1991
Jan Paweł II

Kościół tytularny

biskup Ostii i Albano

podpis
Odznaczenia
Kollana Orderu Zasługi Zakonu Maltańskiego Kollana Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji Zakonu Kawalerów Maltańskich Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy) Order Dostyk I klasy (Kazachstan) Narodowy Order Zasługi Republiki Malty I klasy Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Order Podwójnego Białego Krzyża I Klasy (Słowacja)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

15 stycznia 1978

Konsekrator

Antonio Samorè

Współkonsekratorzy

Agostino Casaroli
Vito Nicola Cavanna

Kardynał Sodano podczas spotkania z sekretarz stanu Stanów Zjednoczonych Condoleezą Rice

Angelo Sodano (ur. 23 listopada 1927 w Isola d'Asti) – włoski biskup rzymskokatolicki, kardynał od 1991, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej w latach 1991–2006, dziekan kolegium kardynalskiego od 2006.

Życiorys

Urodził się w Isola d'Asti, w Piemontie, w północnych Włoszech. Jego ojciec sprawował mandat deputowanego do włoskiego parlamentu.

Angelo Sodano studiował w seminarium w Asti i tamże 23 września 1950 został wyświęcony na kapłana. Ma doktoraty z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. Ukończył również Papieską Akademię Kościelną (watykańską szkołę dyplomacji).

Pracował w Asti do 1959 jako wykładowca i duszpasterz młodzieży. W 1959 został zaproszony do Watykanu przez arcybiskupa Angela Dell'Acquę. W 1962 już jako dyplomata otrzymał nominację na zagraniczną placówkę, był kolejno sekretarzem nuncjatur w Ekwadorze, Urugwaju, Chile. W 1968 wrócił do Watykanu, gdzie przez prawie 10 lat pracował w Radzie Publicznych Spraw Kościoła. Otrzymał honorowe tytuły nadzwyczajnego tajnego szambelana (1962) i kapelana Jego Świątobliwości (1963).

30 listopada 1977 został mianowany arcybiskupem tytularnym Nova di Cesare i nuncjuszem apostolskim w Chile. Sakrę biskupią przyjął 15 stycznia 1978 w Asti z rąk kardynała Antonia Samore. W maju 1988 przeszedł na stanowisko sekretarza Rady Spraw Publicznych Kościoła, a po reorganizacji Kurii Rzymskiej pełnił funkcję sekretarza sekcji kontaktów z państwami w Sekretariacie Stanu; stał również na czele Papieskiej Komisji ds. Rosji. Reprezentował Watykan na spotkaniach ministrów spraw zagranicznych państw-stron Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy Europejskiej w Wiedniu, Kopenhadze, Nowym Jorku i Paryżu[1].

Po przejściu kardynała Agostina Casaroliego w stan spoczynku objął 1 grudnia 1990 stanowisko prosekretarza stanu. Po nominacji kardynalskiej (czerwiec 1991) został pełnoprawnym sekretarzem stanu. Wyniesiony do godności kardynała 28 czerwca 1991 przez papieża Jana Pawła II, otrzymał tytuł prezbitera S. Maria Nuova. Wielokrotnie reprezentował papieża na uroczystościach religijnych i rocznicowych w charakterze legata lub specjalnego wysłannika, m.in. na uroczystościach 1000-lecia archidiecezji gnieźnieńskiej w marcu 2000. Pełnił funkcję prezydenta-delegata na IV konferencji generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Santo Domingo (Dominikana) w październiku 1992. W styczniu 1994 został promowany na kardynała biskupa, otrzymał podmiejską stolicę biskupią Albano.

Wraz ze śmiercią Jana Pawła II (2 kwietnia 2005) utracił stanowisko sekretarza stanu, ale został ponownie mianowany przez kolejnego papieża Benedykta XVI. Przed konklawe w 2005 wymieniany był jako jeden z papabili. 27 kwietnia 2005 został dziekanem kolegium kardynalskiego i trzy dni później otrzymał związaną z tym stanowiskiem diecezję podmiejską Ostia (kardynałem biskupem Ostii był przed wyborem na papieża Joseph Ratzinger).

22 czerwca 2006 papież Benedykt XVI przyjął rezygnację kardynała Sodano z funkcji sekretarza stanu (złożoną ze względu na podeszły wiek) i mianował na jego miejsce kardynała Tarcisia Bertone, który objął nowy urząd 15 września 2006. 23 listopada 2007 w związku z ukończeniem 80 lat Angelo Sodano utracił prawo udziału w konklawe.

18 kwietnia 2010 jako osobisty wysłannik papieża Benedykta XVI miał przewodniczyć uroczystościom pogrzebowym polskiej pary prezydenckiej Lecha i Marii Kaczyńskich. Jednak jego przylot został odwołany z powodu obecności wulkanicznego pyłu nad Europą.

Odznaczenia i tytuły

Został odznaczony m.in. Orderem Zasługi Republiki Italii, Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2006)[2] oraz słowackim Orderem Podwójnego Białego Krzyża I klasy (1997).

W 2003 został odznaczony tytułem doctora honoris causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego[1].

  1. a b Doktorzy Honoris Causa. uksw.edu.pl. [dostęp 2010-08-27].
  2. M.P. z 2007 r. nr 4, poz. 28

Linki zewnętrzne

Szablon:Władca-Watykan