Przejdź do zawartości

Luboń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Hlynur78 (dyskusja | edycje) o 11:25, 27 mar 2009. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{nazwa}}}
{{{nazwa oryginalna}}}
[[Plik:{{{zdjęcie}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis zdjęcia}}}]]
{{{opis zdjęcia}}}
Herb [[Plik:{{{flaga}}}| 100x130px| alt=Flaga | class=mw-no-invert]]
Herb Flaga
Państwo {{{państwo}}}
Zarządzający

Burmistrz

Powierzchnia

13,52 km²

Wysokość

69,8 - 83,3 m n.p.m.

Populacja (2008)
• liczba ludności
• gęstość


{{{liczba ludności}}}
{{{gęstość zaludnienia}}} os./km²

Nr kierunkowy

{{{numer kierunkowy}}}

Kod pocztowy

{{{kod pocztowy}}}

Tablice rejestracyjne

{{{tablice rejestracyjne}}}

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }}
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}
Strona internetowa

Luboń (niem. Luban) – miasto w centralnej części województwa wielkopolskiego, w powiecie poznańskim, położone nad rzeką Wartą, w jej Poznańskim Przełomie. W latach 19541998 miasto administracyjnie należało do województwa poznańskiego. Luboń zamieszkiwany jest przez około 28 tysięcy osób, co daje mu trzynastą lokatę pod względem wielkości w województwie. Stosunkowo duża liczba mieszkańców w porównaniu do niewielkiej powierzchni 13,5 km², na której rozciąga się miasto sprawia, że Luboń znajduje się na liście stu najgęściej zaludnionych miast w Polsce. Obecnie działa tu jedynie przemysł chemiczny, dawniej również spożywczy i metalurgiczny.

Miasto utworzono 13 listopada 1954 roku, w wyniku nadania gromadzie Luboń[1] (= Luboń, Żabikowo, Lasek) praw miejskich.

Opis miasta

Luboń wchodzi w skład aglomeracji poznańskiej, zajmuje obszar 13,5 km² i liczy około 28 000 mieszkańców. Od północy miasto przylega bezpośrednio do Poznania, a od południa graniczy z Wielkopolskim Parkiem Narodowym. Przez Luboń przebiega autostrada A2, której jeden ze zjazdów (Poznań Dębina) położony jest częściowo na terenie Lubonia, droga wojewódzka nr 430, zapewniająca połączenie z południowymi powiatami Wielkopolski, oraz linia kolejowa Poznań - Wrocław. Blisko granicy miasta przebiega również trasa E-261 (Świecie - Poznań - Wrocław).

Luboń jest miastem intensywnie rozwijającym się, czego wyrazem jest wzmożenie aktywności gospodarczej, rozwój budownictwa mieszkaniowego, powstawanie nowych obiektów handlowych, rozbudowa infrastruktury komunalnej oraz wzrost ilości podmiotów gospodarczych (około 2800 zarejestrowanych podmiotów gospodarczych). Z budżetu miasta około 30% przeznacza się na inwestycje miejskie. Charakter gospodarczy Lubonia wynika z jego położenia w aglomeracji poznańskiej: z jednej strony znaczna część ludności dojeżdża do pracy i szkół ponadgimnazjalnych w Poznaniu, z drugiej zaś Luboń stanowi tradycyjny ośrodek wytwórczo - usługowy. Jedynie południowa część miasta (Lasek) zachowała charakter rolniczy - w krajobrazie przeważają pola uprawne, sady i ogrody, które specjalizują się w uprawie roślin ozdobnych.

Od kilku lat Luboń charakteryzuje się dużym wzrostem liczby mieszkańców. Jest to związane z rozwojem budownictwa deweloperskiego oraz z rozpoczęciem zagospodarowywania około stu hektarów terenów przeznaczonych pod nowe centrum miasta. Przyszłe centrum to rozległy obszar w środkowej części Lubonia przeznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe jedno- i wielorodzinne, gdzie docelowo zamieszka około 5 000 osób. Powstanie wiele nowych obiektów usługowych, a także nowe tereny rekreacyjno-sportowe. Miasto wykupuje w tym rejonie grunty pod przyszłe ulice i zieleń miejską. Szablon:Dzielnice i osiedla Lubonia

Pochodzenie nazwy

Plik:Plan Lubonia.PNG
plan miasta

Nazwa Luboń pojawiła się w dokumentach źródłowych już na początku XIV wieku, a od tego czasu można znaleźć jej różne formy, jak na przykład: Lubome (1316), Lubom (1409), Lubonya (1443), Lubon (1508), Luboń (1655), w Luboni (1712). Pierwotnie nazwa miała postać Lubom i Lubomie, występowała więc w formie rodzaju męskiego i rodzaju nijakiego, przy czym postać Lubom kończyła się miękkim m. Lubom czy Lubomie to nazwa dzierżawcza (wskazująca na pierwszego właściciela osady), utworzona od imienia Lubom za pomocą archaicznego przyrostka j-, który zlał się z poprzedzającym m, powodując jego miękkość. Z kolei imię Lubom jest skróconą formą jakiegoś imienia dwuczłonowego (o charakterze życzącym) z pierwszym członem Lubo-, np. Lubogost, Lubomir, Lubomysł itp.[2]

Historia

pomnik antywojenny w obozie żabikowskim
 Osobny artykuł: Kalendarium historii Lubonia.

Jak wiadomo miasto Luboń powstało w 1954 roku w wyniku połączenia trzech wsi: Lubonia, Żabikowa i Lasku, których dzieje nie zostały jeszcze opisane. Poniżej zamieszczonych jest kilka podstawowych informacji na temat historii tych wsi.

Luboń

Pierwsza wzmianka o wsi o takiej nazwie pochodzi z 1316 roku. Dotyczy ona Mikołaja z Lubonia, przywołanego przed sąd w charakterze świadka. W okresie 1385-1429 Luboń należy do Pomiana i jego synów, a następnie od 1430 do 1452 do Mikołaja Strosberga, mieszczanina poznańskiego. W 1452 roku Erazm, Grzegorz, Katarzyna i Małgorzata, dzieci zmarłego Mikołaja, sprzedają swe części Lubonia władzom miasta Poznania. Odtąd przez 400 lat dochody z Lubonia zasilają kasę tego miasta. W 1510 roku Luboń liczy 7 kwart roli chłopskiej i 6 kwart roli folwarcznej, 2 młyny i karczmę.
Ze wstępnych badań wynika, że wspomniany folwark mógł istnieć na obszarze ograniczonym z jednej strony ulicami Spadzistą i 3 Maja, a z drugiej doliną Warty i Strumienia Junikowskiego.
W 1709 roku panująca zaraza wyludniła niemal całkowicie wieś. Od 1719 roku osiedlali się w niej rolnicy z frankońskiego Bambergu, nazywani przez poznaniaków bambrami.
Na początku XX wieku wraz z intensywnie rozwijającym się przemysłem nastąpił duży wzrost liczby mieszkańców Lubonia - powstały trzy duże zakłady przemysłowe: krochmalnia i drożdżownia, przekształcone po II wojnie w Wielkopolskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Ziemniaczanego, a także zakład chemiczny produkujący między innymi nawozy fosforowe - obecne Zakłady Chemiczne Luboń.

Legendy lubońskie

Jak głosi jedna z nich, przed tysiącem lat, na południe od Poznania żył ród Puszczyków - myśliwych i bartników. "Ich wodzem był waleczny Lubom. Jego siostra, urodziwa Sławka, mieszkała w grodzie Mieszka I i była jego pogańską żoną. Po przyjeździe czeskiej Dąbrówki, Sławkę odesłano rodzinie. W ten sposób ród Puszczyków, odsunięty od wpływów po przyjęciu przez Mieszka chrześcijaństwa, zaczął się buntować i zbrojnie wystąpił przeciwko księciu. Doszło do bitwy, w której wojsko Mieszka rozgromiło Luboma i jego rodzinę. Pamięć o Puszczykach i Lubomie przetrwała w nazwach dwóch miejscowości powstałych w okolicy, gdzie stoczono decydującą bitwę."

Żabikowo

W 1283 roku należało do Bartłomieja z Poznania, któremu Przemysł II w zamian dał 4 łany na Winiarach i 5 jatek w Poznaniu. W 1311 roku Łodzic Wojciech z Krosna zastawił je biskupowi poznańskiemu Andrzejowi Zarembie. Ponieważ Wojciech w ciągu trzech lat zobowiązania swojego nie wykonał, Żabikowo pozostało własnością biskupa. W 1508 roku wieś posiadała 12 siedzib chłopskich, młyn i dwie karczmy. W 1564 roku zanotowano dwa stawy, przy każdym młyn o jednym kole korzecznym. W 1796 roku na skutek zarządzonej przez zaborce konfiskaty dóbr kościelnych, Żabikowo stało się własnością Rządu Pruskiego. Wieś liczyła wtedy 10 gospodarstw (2 kmiece, 2 półrolnicze, 6 chałupników) odprawiających pańszczyznę na rzecz dworu w Komornikach. Wykorzystując złoża gliny tworzy się cegielnie: Królewską (początek XIX wieku) oraz Suwalskiego i Fechnera (przełom XIX i XX wieku). Z inicjatywy Augusta Cieszkowskiego utworzono w Żabikowie działającą w latach 1870-77 Wyższą Szkołę Rolniczą. W pierwszych latach XX w., w celu wzmocnienia żywiołu niemieckiego, powstaje popierane przez władze pruskie osiedle z rynkiem (obecnie Plac bł. Edmunda Bojanowskiego). We wrześniu 1942 roku zaczęto budowę obozu karno-śledczego, w którym do końca okupacji zginęło kilkuset Polaków.

Lasek

Wieś olenderska założona w 1756 roku na polach majętności wirowskiej przez Augustyna Działyńskiego i jego żonę Annę z Radomickich Działyńską. Wieś założona na surowym korzeniu liczyła w 1760 roku jedenastu gospodarzy, 1784 r. - dziewiętnastu, a w 1793 - dwudziestu czterech. Do dziś znaczna część Lasku nie utraciła swego rolniczego charakteru.

Parafie lubońskie

 Osobny artykuł: Dekanat luboński.

Aż do 1928 roku obszar obecnego miasta Lubonia podlegał XIII-wiecznej parafii pw. św. Floriana we Wirach. W 1928 roku utworzono parafię pw. św. Barbary w Żabikowie, do której należały wsie: Żabikowo, Luboń, Świerczewo oraz Fabianowo i Kotowo, wydzielone z parafii komornickiej. W 1935 roku powstaje parafia pw. św. Jana Bosko, która obejmuje Luboń i część Żabikowa. W 1979 roku przez oddzielenie od Wir, powstaje w Lasku parafia pw. św. Maksymiliana Kolbego.

Struktura powierzchni

Plik:Położenie Lubonia.png
położenie Lubonia w powiecie poznańskim

Według danych z roku 2002Szablon:ŹródłoPL, Luboń ma obszar 13,52 km², w tym:

  • użytki rolne: 48%
  • użytki leśne: 5%

Miasto stanowi 0,71% powierzchni powiatu.

Stosunki hydrograficzne

Warta przepływająca przez Luboń

W mieście występują następujące wody powierzchniowe:

Cieki wodne
Zbiorniki wodne
  • Kocie Doły
  • Kocie Dołki

Transport

autostrada A2 (w tle panorama Żabikowa)

Kolej

 Osobny artykuł: Luboń k/Poznania
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.

Przez Luboń przebiega linia kolejowa Poznań - Wrocław. Dworzec kolejowy znajduje się w północnej-wschodniej części miasta, przy ulicy Dworcowej. Przez miasto przejeżdża wiele pociągów różnych relacji, między innymi InterCity: Szczecin - Wrocław czy EuroCity: Szczecin - Budapeszt, jednak bezpośrednio z lubońskiego dworca można dostać się tylko do kilku większych polskich miast (Poznań, Leszno, Wrocław).

Drogi

Komunikacja miejska

Miasto Luboń obsługiwane jest przez Przedsiębiorstwo Transportowe Translub oraz MPK Poznań.

Demografia

Ludność miasta

Dane dotyczące liczby mieszkańców Lubonia w perspektywie wieloletniej (1960-2008)[3]

Struktura płci

Dane z 30 czerwca 2008[4]

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 28 170 100 14 761 52,4 13 409 47,6
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)
2084 1092 992

Według danych z roku 2008Szablon:ŹródłoPL, średni dochód na mieszkańca wynosił 1526.00 .

Znani mieszkańcy

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Luboniem.

Zabytki

Kościół św. Barbary

Kościół św. Barbary

Budynek powstał w latach 1908-1912 przy ówczesnym Placu Wolności, wzniesiony przez społeczność wyznania ewangelicko-augsburskiego. Po II wojnie światowej przekazano go rzymskokatolickiej parafii św. Barbary. Do tego czasu parafia mieściła się w przyklasztornej kaplicy Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP. W trakcie remontu przeprowadzonego w 1951 roku, w głównym ołtarzu umieszczono obraz przedstawiający św. Barbarę, a sklepienie pokryto malowidłami. Kościół wpisany jest do rejestru zabytków.

 Osobny artykuł: Parafia św. Barbary w Luboniu.

Pomnik Siewcy

Pomnik "Siewcy"

Pomnik powstały w 1923 roku jest jednym z najpiękniejszych zabytków Lubonia. Dzieło artysty rzeźbiarza Marcina Rożka wpisało się na stałe w krajobraz parku przy ulicy Armii Poznań. Niemal trzymetrowej wysokości pomnik Siewcy, przedstawiający słowiańskiego rolnika siejącego zboże, wykonany jest z brązu i granitu. Pomnik zakupił koncern chemiczny dr Roman May z Lubonia. Marcin Rożek wyrzeźbił także podstawę, na której stanął wizerunek siewcy - jest to sześciometrowy cokół z fontanną przyozdobioną przedstawieniami delfinów. Całość ustawiono w ogrodzie jordanowskim, niedaleko osiedla zamieszkanego przez kadrę techniczną koncernu.

Kościół św. Jana Bosko

Kościół św.Jana Bosko.

Zwiększająca się liczba mieszkańców Lubonia i Żabikowa, wywołała konieczność powstania nowej parafii. W 1931 roku zawiązał się tymczasowy komitet budowy kościoła. Od 1933 roku proboszczem parafii żabikowskiej był ks. Stanisław Streich, który czynnie włączył się w działalność komitetu. Jesienią 1934 roku ksiądz Streich nabył od Uniwersytetu Poznańskiego grunt pod budowę przyszłej świątyni. Architekt Sawicki przygotował projekt budowli, a pracami kierował Franciszek Reszelski. 6 października 1935 roku ks. Stanisław Streich odprawił pierwszą mszę przy bocznej nawie powstającego kościoła pod wezwaniem św. Jana Bosko. W kolejnych latach rozbudowano i wykończono wnętrze kościoła, a w 1939 roku powstała dzwonnica. Przez lata okupacji niemieckiej w murach kościoła magazynowano materiały sanitarne. Po wyzwoleniu, latem 1945 roku rozpoczęto odbudowę spalonej przez hitlerowców i zniszczonej działaniami wojennymi świątyni. W październiku 1946 roku odprawiono w niej, pierwsze po zakończeniu wojny, nabożeństwo. W latach 1976 - 1981 przeprowadzono przebudowę wnętrza kościoła. Od 2002 roku budynek świątyni prezentuje się w nowej, odmłodzonej szacie, którą zyskał przez otynkowanie ceglanych murów.

Budynek Wyższej Szkoły Rolniczej

XX-wieczna architektura przemysłowa

Wybudowane w latach 1903-1904 fabryki: drożdży oraz przetwórstwa ziemniaczanego, zaprojektowane przez niemieckiego architekta Hansa Poelziga

Wybudowana w latach 1911-1912 Fabrika Moritz Milch & Co, projektu Hansa Poelziga.

 Osobny artykuł: Zakłady Chemiczne Luboń.

Edukacja

budynek gimnazjum nr 2 im. Jana Pawła II
Przedszkola
  • Przedszkole nr 1
  • Przedszkole nr 5
  • Przedszkole Publiczne
Szkoły podstawowe
Gimnazja
Inne placówki
  • Prywatne Liceum w Luboniu
  • Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna

Sport

Piłka nożna:

Zobacz też: I liga polska kobiet w piłce nożnej (2003/2004)

Tenis stołowy:

  • Luboński Klub Tenisa Stołowego

Futbol amerykański:

Wydarzenia sportowe:

Bibliografia

  • S. Malepszak, B. Stanisławski, Wykopaliska archeologiczne w Luboniu, Luboń 1998
  • G. Wojciech, 50 lat miasta 1954-2004, Luboń 2004

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Szablon:Linki do map Polski

Szablon:Gminy powiatu poznańskiego