Wikisłownik

trzeci

trzeci (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [ˈṭʃɛt͡ɕi], AS: [ṭšeći], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs. ​?/i
​?/i
znaczenia:

przymiotnik odliczebnikowy[1]

(1.1) od 3

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. żegl. trzeci oficer
(2.2) osoba występująca po dwóch poprzednich; jeden z trzech

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(3.1) dzień miesiąca po drugim

rzeczownik, rodzaj żeński

(4.1) trzecia: godzina trzecia
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianowniktrzecitrzeciatrzecietrzecitrzecie
dopełniacztrzeciegotrzeciejtrzeciegotrzecich
celowniktrzeciemutrzeciejtrzeciemutrzecim
bierniktrzeciegotrzecitrzeciątrzecietrzecichtrzecie
narzędniktrzecimtrzeciątrzecimtrzecimi
miejscowniktrzecimtrzeciejtrzecimtrzecich
wołacztrzecitrzeciatrzecietrzecitrzecie
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Za zajęcie trzeciego miejsca przyznawany jest brązowy medal.
(3.1) Wypłatę otrzymujemy trzeciego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) trzecia wojna światowa
synonimy:
(1.1) 3.
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trzeciak mzw/mrz, trojak mrz, potrajanie n, trojenie n, trojaczki nmos, trzecia ż
licz. trzy
przym. potrójny
tem. słow. trzecio-, trój-
związki frazeologiczne:
(1) Trzeci Świat • osoba trzecia • Trzeci Rzym • Trzecia Rzesza • trzecia ręka • trzecia ręka bije / trzecia ręka bije i płacze • ryby, choć dobre bywają, w trzeci dzień się przejadają
(3) przysłowie: gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta
etymologia:
uwagi:
W klasycznej terminologii wyraz ten jest uznawany za liczebnik porządkowy[2], za traktowaniem go jako przymiotnik przemawia m.in. fakt, że odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje.
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑   Hasło „liczebnik porządkowy” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=trzeci&oldid=8460511”