snadź
snadź (język polski)
edytuj- znaczenia:
partykuła
- (1.1) daw. widać, widocznie, być może, zapewne, prawdopodobnie[1]
- (1.2) daw. przypadkiem, czasem, broń Boże[1]
- (1.3) daw. rzad. właściwie, wprawdzie, co prawda[1]
- (1.4) st.pol. niby, jakoby[1]
- przykłady:
- (1.1) Tymczasem powalony przez Arnaka człowiek odzyskał przytomność i snadź groźne o napaści opowiadał historie towarzyszom, bo w obozie powstało podniecenie[2].
- (1.1) Widocznie również usłyszeli odległe szczekanie, spojrzeli ku północy i pojęli snadź niebezpieczeństwo, bo pozostawiając wszystko, z pośpiechem pobiegli w stronę gaju[3].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „Snadź” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 251.
- ↑ Arkady Fiedler, Wyspa Robinsona, 1954, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Halina Rudnicka, Uczniowie Spartakusa, 1951, Narodowy Korpus Języka Polskiego.