kornik

wymowa:

IPA: [ˈkɔrʲɲik], AS: [korʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ent. żyjący pod korą chrząszcz, ksylofag; zob. też kornikowate w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kornik	korniki
dopełniacz	kornika	korników
celownik	kornikowi	kornikom
biernik	kornika	korniki
narzędnik	kornikiem	kornikami
miejscownik	korniku	kornikach
wołacz	korniku	korniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) kornik drukarz

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ksylofag, chrząszcz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kora ż

przym. korowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Owady

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bark beetle
• duński: (1.1) dødningeur n
• niemiecki: (1.1) Borkenkäfer m
• rosyjski: (1.1) короед m
• szwedzki: (1.1) barkborre w
• ukraiński: (1.1) короїд m

źródła: