wymowa:
IPA[jiˈdɨʃɨsm̥], AS[i ̯idyšysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z jidysz[1]; zob. też jidyszyzm w Wikipedii
(1.2) hist. kult. żyd. nurt kulturowy uznający jidysz za język narodowy Żydów i dążący do rozwoju świeckiej kultury żydowskiej w oparciu o ten język[1]; zob. też jidyszyzm (kultura) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W tym słowniku jest wiele jidyszyzmów.
(1.1) Jak podkreśla wielu znanych badaczy, Frank była zasymilowana i nie była syjonistką. Pisała po niderlandzku, bez śladu naleciałości hebrajskich czy jidyszyzmów[3].
(1.2) Od niedzieli odbywać się będzie w Warszawie dwudniowa konferencjaJidyszyzm: Mitologie i Ikonografie”. Dotyczy ona jidyszyzmu, który był konkurencyjnym względem syjonizmu nurtem żydowskiej kultury[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.2) syjonizm
hiperonimy:
(1.1) zapożyczenie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jidysz m, jidyszystyka ż, jidyszysta m, jidyszystka ż, jidyszkejt m
przym. jidyszowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. jidysz + -yzm[1]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo
(1.1) zobacz też: Kategoria:Jidysz w etymologii
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.
  2. 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  3. Rachel Feldhay Brenner, Midrasz nr 58, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. Dzieje.pl.