dostarczać (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[dɔˈstart͡ʃat͡ɕ], AS[dostarčać], ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. dostarczyć)

(1.1) sprawiać, że coś będzie w jakimś miejscu, zapewniać coś
(1.2) sprawiać, że coś charakteryzuje się jakąś cechą, stanem
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Poczta dostarczyła list dopiero po dwóch miesiącach od nadania.
(1.2) Ten film dostarczył nam wiele radości.
składnia:
(1) dostarczać + D. / + B. + C., nie dostarczać + D.
kolokacje:
(1.1) dostarczać list / listy / listów / pieniądze / zaopatrzenie / zaopatrzenia / narzędzia / narzędzi / wodę / wody / …
(1.2) dostarczać komuś / czemuś radości / smutków / przyjemności / …
synonimy:
(1.1) doręczać, zaopatrywać, przynosić/przywozić/przysyłać, donosić/dowozić/dosyłać, doprowadzać, zanosić/zawozić, aprowizować, zasilać, oddawać, przekazywać
(1.2) udzielać, przekazywać, dawać, oddawać, oferować
antonimy:
(1.1) odbierać, zabierać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dostarczanie n, dostarczenie n, dostarczyciel mos, dostarczycielka ż, dostawa ż, dostawca mos
czas. dostarczyć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1-2) Czasownik przechodni, łączący się tradycyjnie z dopełniaczem. Generalnie dopełnieniem jest rzeczownik w liczbie mnogiej lub oznaczający pewien zbiór elementów. W niektórych przypadkach, gdy dopełnieniem jest rzeczownik w liczbie pojedynczej, może być on użyty w bierniku (por. kolokacje)
tłumaczenia:
źródła: