Wikisłownik

środkowy

środkowy (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [ɕrɔtˈkɔvɨ], AS: [śrotkovy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
​?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) znajdujący się w środku

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) sport. zawodnik, który gra na środku boiska, w linii ataku lub pomocy
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikśrodkowyśrodkowaśrodkoweśrodkowiśrodkowe
dopełniaczśrodkowegośrodkowejśrodkowegośrodkowych
celownikśrodkowemuśrodkowejśrodkowemuśrodkowym
biernikśrodkowegośrodkowyśrodkowąśrodkoweśrodkowychśrodkowe
narzędnikśrodkowymśrodkowąśrodkowymśrodkowymi
miejscownikśrodkowymśrodkowejśrodkowymśrodkowych
wołaczśrodkowyśrodkowaśrodkoweśrodkowiśrodkowe
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Spójrz na te trzy obrazy - środkowy to przykład kubizmu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) środkowa trójkąta • Europa Środkowa
(2.1) obrońca środkowy, napastnik środkowy
synonimy:
(1.1) centralny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. środek mrz, środeczek mrz
czas. środkować ndk.
przyim. śród, wśród
związki frazeologiczne:
(1.1) środkowy palec
etymologia:
pol. środek + -owy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=środkowy&oldid=8388476”