Zofia Włodek

Była córką Jana Włodka, agronoma, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, legionisty oraz dyplomaty i Zofii Götz-Okocimskiej, wnuczką Zdzisława Wlodka i Jana Albina Goetza oraz siostrą Jana Mariana Włodka^[4]. W 1949 ukończyła studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1955 studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[1]. W 1959 obroniła na KUL pracę doktorską o Hermanie z Augsburga, która została napisana pod kierunkiem profesora Stefana Swieżawskiego od 1956 współpracowała z Zakładem Historii i Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej IFiS PAN w Warszawie, od 1961 była pracownikiem tego instytutu. W 1969 habilitowała się na podstawie pracy Krakowski komentarz z XV wieku do „Sentencji” Piotra Lombarda, w 1980 otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1991 tytuł profesora zwyczajnego nauk humanistycznych. Przeszła na emeryturę w 1995. Równocześnie w latach 1967–1987 wykładała w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, w latach 1983−2002 w Kolegium Ojców Dominikanów w Krakowie^[1][2].

Była edytorem i tłumaczem średniowiecznych tekstów filozoficznych, przetłumaczyła m.in. Kwestię o duszy (1996 – z Włodzimierzem Zegą) i Summa contra gentiles (tom 1 – 2003, tom 2 – 2007, z Włodzimierzem Zegą) Tomasza z Akwinu, Satyrę na herezje Jana Falkenberga (1973 – w piśmie Medievalia Philosophica Polonorum), opublikowała także książkę Filozofia bytu (1977), W 2011 wydano tom jej prac zebranych Z dziejów filozofii i teologii na Uniwersytecie Krakowskim w XV wieku. Sylwetki, teksty, studia. W roku 2012 w uznaniu licznych zasług Uniwersytet Jagielloński uhonorował ją medalem „Plus ratio quam vis”^[5].

W 1997 została członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności^[6]. Należała do Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, Société internationale pour l'étude de la philosophie médiévale (w latach 1987–1992 była jego wiceprezesem)^[1][2].

Pochowana została na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera HC-płn.-10)^[7].