Walkirie

Walkirie (norw. i duń. Valkyrie, szw. Valkyria) – w mitologii nordyckiej pomniejsze boginie, córki Odyna, zwykle przedstawiane jako piękne dziewice-wojowniczki dosiadające skrzydlatych koni (czasem wilków), uzbrojone we włócznie i tarcze. Najbardziej znane walkirie nosiły przydomki Wyjąca i Wściekła.

Zadaniem Walkirii było sprowadzanie dusz najdzielniejszych poległych w boju wojowników, Einherjerów, do Walhalli. Były również posłankami Odyna i służkami usługującymi podczas uczt w Walhalli.

Jeden z mitów o walkiriach – historia romansu Brunhildy z wojownikiem Sygurdem – posłużył za kanwę jednego z wątków miłosnych w dramatach muzycznych Richarda Wagnera Walkiria, Zygfryd, Zmierzch bogów wchodzących w skład tetralogii Pierścień Nibelunga (Der Ring des Nibelungen)^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]^[6].

Alfabetyczna lista walkirii

Brunhilda (Brynhildr)
Göndul
Gudr
Gunn
Herfjoturr
Hildr
Hladgunnr
Hlokk
Hrist
Mist
Olrun
Rota
Sigrdrifa (Sigrdrífa)
Sigrun (Sigrún)
Skagull
Skeggjald
Skuld
Svafa (Sváva)
Thrud (Þrúðr)
Madziga

W wagnerowskim Pierścieniu Nibelunga walkirii było dziewięć, a ich imiona różniły się od przedstawionej wyżej listy^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]^[6].

W różnych wersjach do listy dodaje się też:

Eir
Geirahod (Geirahöð)
Geiravor
Geirdriful
Geirönul, Geirrönul, Geirömul lub Geirölul
Goll (Göll)
Herja
Hervor alvitr (Hervör alvitr)
Hjalmthrimul (Hjalmþrimul)
Hjorthrimul (Hjörþrimul)
Hrund
Kára
Radgridr
Reginleif
Sanngridr
Skalmold
Sveid
Svipul
Thogn
Thrima

Przypisy

↑ ^a ^b Kolekcja „La Scala”, Polskie Media Amer.Com, Oxford Educational Sp. z o.o., ISBN 978-83-7425-384-0.
↑ ^a ^b Wagner – Der Ring des Nibelungen, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks – Bernard Haitink, EMI Classics 2008.
↑ ^a ^b Marian BM.B. Michalik Marian BM.B., Jolanta MJ.M. Michasiewicz Jolanta MJ.M., Kronika Opery, Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA, 1993, ISBN 83-900331-7-8, OCLC 69311058 .
↑ ^a ^b Józef Kański, Przewodnik operowy, Polskie Wydawnictwo Muzyczne S.A., Kraków 2008, ISBN 978-83-224-0721-9. .
↑ ^a ^b Wagner – Der Ring des Nibelungen, Berliner Philharmoniker – Herbert von Karajan, Deutsche Gramophon, 1998.
↑ ^a ^b Wagner – THE GREAT OPERAS FROM THE BAYREUTH FESTIVAL, Decca, 2008.

[autonazwa3-1] Kolekcja „La Scala”, Polskie Media Amer.Com, Oxford Educational Sp. z o.o., ISBN 978-83-7425-384-0.

[autonazwa5-2] Wagner – Der Ring des Nibelungen, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks – Bernard Haitink, EMI Classics 2008.

[autonazwa2-3] Marian BM.B. Michalik Marian BM.B., Jolanta MJ.M. Michasiewicz Jolanta MJ.M., Kronika Opery, Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA, 1993, ISBN 83-900331-7-8, OCLC 69311058 .

[ReferenceA-4] Józef Kański, Przewodnik operowy, Polskie Wydawnictwo Muzyczne S.A., Kraków 2008, ISBN 978-83-224-0721-9. .

[autonazwa1-5] Wagner – Der Ring des Nibelungen, Berliner Philharmoniker – Herbert von Karajan, Deutsche Gramophon, 1998.

[autonazwa4-6] Wagner – THE GREAT OPERAS FROM THE BAYREUTH FESTIVAL, Decca, 2008.

[1]