Skoki na trampolinie

W skokach na batucie rozgrywane są konkurencje:

• skoki indywidualne kobiet i mężczyzn;
• skoki synchroniczne kobiet i mężczyzn.

Zawodnicy wykonują

• jeden układ obowiązkowy, który zawiera pewne wymogi, przypisane elementy oraz
• dwa układy dowolne.

Układ składa się z 10 elementów, których suma trudności składa się na trudność układu. Na zawodach zawodnicy otrzymują punkty za trudność układu. Sędziowie oceniają układ w skali 0 - 10,0. Oceniana jest wysokość skoku, amplituda skoków (różnica wysokości pierwszego i ostatniego skoku), skoki w tzw. prostokącie - za każde wyjście poza jego obrys są odejmowane punkty, technika wykonania, płynność łączenia elementów oraz zakończenie układu (jeżeli zawodnik nie zatrzyma się w odpowiedniej chwili, sędziowie odejmują 0,3 punktów od oceny układu).

Skoki synchroniczne polegają na wykonaniu tych samych układów w tym samym czasie przez dwóch zawodników. W konkurencji synchronów bierze się pod uwagę synchroniczność zawodników wykonujących układ.

Na igrzyskach olimpijskich rozgrywane są jedynie konkursy indywidualne (zarówno kobiet, jak i mężczyzn). Składają się one z dwóch faz. W pierwszej fazie (kwalifikacyjnej) zawodnicy prezentują dwa układy. Najlepiej ocenieni rywalizują w fazie medalowej, prezentując swój finałowy pokaz.

Skoki na trampolinie dzielą się na poszczególne klasy (etapy trudności): Pierwszy Krok, klasa Młodzieżowa, III, II, I i Mistrzowska. Im wyższy stopień tym trudniejsze elementy, najtrudniejsza jest klasa Mistrzowska. W zależności od klasy w układach są wymagane różne elementy.

• W klasie Pierwszy Krok wymagane występują łatwe do wykonania elementy, między innymi pad na brzuch, siady, półobroty, pad na plecy, nie ma w układzie żadnych salt ani elementów trudniejszych. Klasa Pierwszy Krok charakteryzuje się tą cechą, że jako jedyna z klas sportowych nie ma układu dowolnego - układy zostały wcześniej już ułożone.
• W klasie młodzieżowej w znajduje się salto kuczne w tył i baran kuczny oraz proste wyskoki (pad na brzuch, siad prosty, wyskok rozkroczny, czyli tzw. poziomka).
• W klasie III są pojedyncze salta (jedno z półobrotem, zwane baranem, salto kuczne w tył, proste w tył oraz salto łamane w tył) i różne wyskoki (wyskok kuczny, rozkroczny), obroty.
• W klasie II do pojedynczych salt dochodzi śruba w tył (salto z całym obrotem (360) wokół własnej osi)oraz obowiązkowo element w przód na plecy zwany lotką lub salto w tył na brzuch (proste, kuczne, łamane) – zależnie od wyboru zawodnika.
• W klasie I jest wymagane podwójne salto, w układzie obowiązkowym musi być co najmniej dziewięć salt, a w układzie dowolnym dziesięć salt. W zależności od wyboru zawodnika może to być podwójne salto w przód bądź w tył w dowolnej pozycji (kucznej, prostej, łamanej).
• Natomiast w klasie mistrzowskiej do podwójnych salt dochodzą obroty, śruby. W układzie dowolnym przeważnie mężczyźni wykonują nawet potrójne salta. W układzie dowolnym w klasie mistrzowskiej bardzo rzadko wykonywane są zwykłe, pojedyncze salta.