Pino Palladino

Palladino grał od 14 roku życia na gitarze elektrycznej, trzy lata później rozpoczął grę na gitarze basowej. W 1978 roku stał się członkiem Jools Holland’s Band i nagrał z nimi album Jools Holland and His Millionairs. Współpraca ta przyniosła mu sławę i w latach 80. i Palladino rozpoczął pracę między innymi z Davidem Gilmourem, Tears for Fears i Donem Henleyem. Występował też z grupami Pink Floyd i Queen. W latach 90. rozszerzył swój repertuar o grę na gitarze basowej z bontem, w zależności od utworu 4- lub 6-strunowej. Najbardziej znane były jego kooperacje z Melissą Etheridge, Richardem Wrightem, Eltonem Johnem i Erikiem Claptonem. Z Philem Collinsem utworzył przejściowo grupę, która zagrała wraz z Paulem McCartneyem, Erikiem Claptonem, Cliffem Richardem i innymi na jubileuszu 50-lecia koronacji królowej Elżbiety II.

Palladino i Steve Jordan znają i przyjaźnią się od lat 90., gdy obaj muzycy pracowali nad wspólnymi nagraniami studyjnymi. W styczniu 2005 roku Jordan miał wziąć udział u boku Johna Mayera i Willi Weeksa w koncercie charytatywnym Tsunami Concert of Hope na rzecz ofiar tsunami. Ponieważ Weeks nie mógł wystąpić, Jordan od razu zaproponował jako alternatywę Pino Palladino. W trójkę zagrali po raz pierwszy utwór „Bold as Love” Hendrixa. Po koncercie Mayer, Jordan i Palladino doszli do wniosku, że fantastycznie ze sobą harmonizują i od razu zaplanowali wspólne tournée i wydanie CD.

Początkowo używał Palladino basu bezprogowego firmy MusicMan. W ostatnich latach grał na Fender Precision Bass 61 Fiesta Red. Poza tym gra na Fender P-Bass 63, czarnym Fender Jaguar Bass (na tournée The Who), białym Moon Larry Graham Signature J-style Bass, Lakland Joe Osborn Signature J-style bass, nastrojonym na C#F#BE i 82 Squier Jazz Bass.