Obwód wołyński
jednostka administracyjna Ukrainy
Obwód wołyński (ukr. Волинська область, Wołynśka obłast' ) – jeden z 24 obwodów Ukrainy. Leży w północno-zachodniej części Ukrainy, przy granicy z Polską i Białorusią. Stolicą obwodu jest Łuck.
| Obwód | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siedziba | |||||
| Kod ISO 3166-2 |
UA-07 | ||||
| Przewodniczący ODA | |||||
| Powierzchnia |
20 144 km² | ||||
| Populacja (2021) • liczba ludności |
| ||||
| Tablice rejestracyjne |
AC; KC | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| |||||
| Liczba rejonów |
16 | ||||
| Liczba miast na prawach rejonu |
4 | ||||
Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Obwód wołyński graniczy z: obwodami rówieńskim od wschodu i lwowskim od południa, obwodem brzeskim Białorusi od północy oraz województwem lubelskim Polski od zachodu. Obwód został utworzony 4 grudnia 1939 r. dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR[2] z części terytorium II Rzeczypospolitej okupowanego przez Armię Czerwoną w trakcie agresji ZSRR na Polskę i anektowanego następnie przez ZSRR.
Największymi miastami obwodu są Łuck, Kowel, Nowowołyńsk i Włodzimierz.
W czasach I i II Rzeczypospolitej tereny współczesnego obwodu należały do Polski. Na terenie obwodu znajdują się gniazda rodowe polskich rodów magnackich: Czartoryskich (Czartorysk), Woronieckich (Woronczyn), Czetwertyńskich (Czetwertnia) i Poryckich (Poryck).
Rejony
edytuj-
Obecny podział obwodu na rejony
-
Rejony obwodu do 17 lipca 2020
| Nazwa rejonu do 2020 | Powierzchnia (km²) | Ludność (os.) | Gęstość zaludnienia (mieszk./km²) |
| Rejon horochowski | 1122 | 57 133 | 50,92 |
| Rejon iwanicki | 645 | 35 995 | 55,81 |
| Rejon kiwerecki | 1414 | 65 924 | 46,62 |
| Rejon kamieński | 1747 | 62 151 | 35,58 |
| Rejon kowelski | 1723 | 43 340 | 25,15 |
| Rejon lubieszowski | 1450 | 37 124 | 25,6 |
| Rejon lubomelski | 1481 | 43 198 | 29,17 |
| Rejon łokacki | 712 | 25 386 | 35,65 |
| Rejon łucki | 973 | 56 231 | 57,79 |
| Rejon maniewicki | 2265 | 57 411 | 25,35 |
| Rejon ratnieński | 1437 | 52 530 | 36,56 |
| Rejon rożyszczeński | 928 | 42 999 | 46,34 |
| Rejon starowyżewski | 1121 | 34 188 | 30,5 |
| Rejon szacki | 759 | 18 213 | 24,0 |
| Rejon turzyski | 1205 | 29 043 | 24,1 |
| Rejon włodzimierski | 1038 | 28 446 | 27,4 |
| 20 100 | 1 057 214 | 52,6 |
.svg){kind=link}
Miasta
edytuj| miasto | populacja (2018) | |
|---|---|---|
| 1. | Łuck | 216 505 |
| 2. | Kowel | 69 089 |
| 3. | Nowowołyńsk | 52 188 |
| 4. | Włodzimierz | 38 901 |
| 5. | Kiwerce | 14 195 |
| 6. | Rożyszcze | 12 953 |
| 7. | Kamień Koszyrski | 12 489 |
| 8. | Luboml | 10 466 |
| 9. | Horochów | 9134 |
| 10. | Uściług | 2176 |
| 11. | Beresteczko | 1796 |
Główne miasta obwodu – Łuck, Kowel i Włodzimierz były miastami królewskimi Korony Królestwa Polskiego[3].
Zabytki
edytuj- Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu (1157–1160)
- Cerkiew pw. św. Bazylego (XIII–XIV w.), Włodzimierz
- Kościół św. św. Joachima i Anny we Włodzimierzu (1752)
- Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Zimnem (Х–ХІ w.), Rejon włodzimierski
- Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w obrębie monasteru (z cudowną Zimneńską Ikoną Matki Bożej) (1495), Zimno, Rejon włodzimierski
- Kolegiata Świętej Trójcy w Ołyce (1635–1640)
- Kościół pw. św. św. Piotra i Pawła (1460), Ołyka
- Zamek Radziwiłłów (1558), Ołyka
- Cerkiew pw. Ofiarowania Pańskiego (1784), Ołyka
- Cerkiew pw. Opieki Matki Bożej (1740), Poddębce, Rejon łucki
- Cerkiew św. Dymitra w Żurawnikach (1905), Żurawniki, Rejon horochowski
- Kościół Świętej Trójcy w Lubomlu (1412)
- Cerkiew pw. św. Jana Teologa (1777), Sztuń, Rejon lubomelski
- Cerkiew pw. Zaśnięcia Matki Bożej (dawny kościół pw. św. Michała) (1752), Radziechów, Rejon lubomelski
- Brama pałacu Czarnieckich (XVIII w.), Lubieszów
- Kościół św. Anny w Kowlu (1771)
- Cerkiew pw. św. Paraskiewy (1723), Łuków, Rejon turzyski
- Klasztor Dominikanów w Czartorysku (1741–1753), zrujnowany, Rejon maniewicki
- Cerkiew pw. Przemienienia Pańskiego (1600), Czetwertnia, Rejon maniewicki
- Cerkiew pw. Zaśnięcia Matki Bożej (1643), Niskinicze, Rejon iwanicki
- Monaster Narodzenia Matki Bożej w Zahorowie Nowym, (1760), dawna monasterska, zrujnowana, Rejon łokacki
- Kościół pw. św. Trójcy (1642), Zaturce, Rejon łokacki
- Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Kisielinie (1720), Kisielin, Rejon łokacki
- Cerkiew św. Michała Archanioła w Kisielinie (1777), Rejon łokacki
- Kościół Trójcy Świętej i klasztor Trynitarzy w Beresteczku (1711–1733), zrujnowany
- Sobór Trójcy Świętej w Beresteczku (1910 – nieukończona budowa)
- Kaplica pw. św. Tekli (XVII ст.), Beresteczko
- Zamek Lubarta w Łucku (ХІІІ–XIV ст.), Łuck
- Katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Łucku (1616–1637), Łuck
- Wielka Synagoga w Łucku (1626–1629), Łuck
- Sobór Świętej Trójcy w Łucku, dawny kościół i klasztor bernardynów (1752–1755),
- Cerkiew Opieki Matki Bożej w Łucku,
- Cerkiew pw. św. Michała (1636), Białostok, Rejon łucki
- Monaster św. Mikołaja (XVIII w.), Żydyczyn, Rejon kiwerecki
- Cerkiew pw. św. Jerzego (1783), Hołoby, Rejon kowelski
Fotogaleria
edytuj-
Sobór św. Trójcy w Beresteczku
-
Kolegiata pw. św. Trójcy w Ołyce
-
Kościół Rozesłania Apostołów we Włodzimierzu, ob. Narodzenia MB
-
Kościół św. Piotra i Pawła w Ołyce
-
Kościół pw. św. Trójcy w Lubomlu
-
Cerkiew pw. Opieki Matki Bożej w Poddębcach
_%D0%B1%D0%B0%D1%88%D1%82%D0%B0_%D0%B7%D0%B0%D0%BC%D0%BA%D1%83_%D0%9B%D1%83%D1%86%D1%8C%D0%BA.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
Zobacz też
edytuj- województwo wołyńskie II Rzeczypospolitej
Przypisy
edytuj- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2021 року [online] [dostęp 2021-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-26] (ukr.).
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Волынской, Дрогобычской, Львовской, Ровенской, Станиславской и Тарнопольской областей в составе Украинской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. – июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. – Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 52).
- ↑ Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 12–14.