Maria Dłużewska

W 1972 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Początkowo pracowała jako aktorka. Od 1972 do 1976 grała w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie, w 1977 w Teatrze Polskim w Szczecinie, od 1977 do 1978 w Teatrze Dramatycznym w Gdyni, a od 1978 do 1982 w Teatrze Popularnym w Warszawie.

Od września 1980 należała do NSZZ „Solidarność”. Współorganizowała Msze za Ojczyznę i Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej. Od 1983 do 1985 prowadziła Teatr Poniedziałkowy w Ursusie. Kolportowała podziemne wydawnictwa. Od 1984 do 1987 była redaktorem i autorką tekstów Radia Solidarność. Od 1984 do 1988 działała w Solidarności Walczącej.

W 1991 była dziennikarką tygodnika „Spotkania”, a od 1991 do 1993 „Tygodnika Solidarność”. Po 1993 zajęła się tworzeniem filmów dokumentalnych.

Od 2010 tworzyła filmy dokumentalne oraz pisała książki dotyczące katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku 10 kwietnia 2010: Mgła (film oraz książka) – skupione na samym wypadku, Pogarda – ukazujący rodziny ofiar^[2], Córka – o córce pary prezydenckiej Lecha i Marii Kaczyńskich, Marcie^[3], Testament – opowiadający o dzieciach pięciu ofiar katastrofy^[4][5], Polacy (film oraz książka), którego bohaterami są czterej naukowcy badający przyczyny katastrofy (Wacław Berczyński, Wiesław Binienda, Kazimierz Nowaczyk i Grzegorz Szuladziński)^[6][7][8]. 8 kwietnia 2015 miały premierę film dokumentalny oraz książka Marii Dłużewskiej pt. Dama, upamiętniające pierwszą damę, Marię Kaczyńską^[9].

Zmarła 10 maja 2024 r. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[10].

• Zorza II nad Gdańskiem (2020) – scenariusz i reżyseria
• Bitwa (2019) – scenariusz i reżyseria
• Andrzej Kołodziej. Bardzo polska opowieść (2019) – scenariusz i reżyseria
• Patrzę na Ciebie Warszawo (2018) – scenariusz i reżyseria
• Krótkie popołudnie na Mazurach (2018) – scenariusz i reżyseria
• Drzwi do wolności (2017) – scenariusz i reżyseria
• Skąd się biorą dzieci? (2017) – scenariusz i reżyseria
• Ksiądz (2016) – scenariusz i reżyseria
• Dama (2015) – scenariusz i reżyseria
• Polacy (2013) – scenariusz i reżyseria
• Testament (2013) – scenariusz i reżyseria
• Córka (2012) – scenariusz i reżyseria
• Pogarda (2011) – scenariusz i reżyseria (wspólnie z Joanną Lichocką)
• Mgła (2011) – scenariusz i reżyseria (wspólnie z Joanną Lichocką)
• Grupy oporu (2008) – scenariusz
• Koniec podróży (2008) – scenariusz
• Piwko dla niedźwiedzia! (2008) – scenariusz i reżyseria
• Ci, co przeżyli (2007) – scenariusz
• Solidarność Walcząca (2007) – scenariusz i reżyseria
• Wycieczka (2007) – scenariusz
• Degrengolada w Teatrze Domowym (2006) – scenariusz
• Tygodnik Solidarność (2006) – scenariusz
• Tu byłem (2005) – scenariusz
• Pomysł na życie (2003) – scenariusz
• Seans (2003) – scenariusz i reżyseria
• Sople płaczą na ulicy Wawelberga (2000) – scenariusz
• Rakowiecka (1999) – lektor
• Zablokowani (1999) – scenariusz i reżyseria
• Stempel (1998) – realizacja
• Duch, fotograf i arie operowe – scenariusz i reżyseria
• Pekin (1995) – lektor
• Pierwszy dzień miasta (1994) – realizacja
• Śpij bohaterze (1993) – scenariusz

• Obrońcy (2017), wyd. Trzecia Strona
• Dama (2015), wyd. Trzecia Strona
• Polacy (2013), wyd. Black Box Sp. z o.o.
• Trzy dni zdjęciowe z Ireną Anders i Albinem Ossowskim (2012), wyd. Trio
• Mgła (2011) – wspólnie z Joanną Lichocką, wyd. Zysk i S-ka

W 2009 otrzymała I Nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Katolickich w Niepokalanowie w kategorii filmu dokumentalnego za Wycieczkę. W 2009 nagrodzono ją I Nagrodą w tej samej kategorii na Polonijnym Festiwalu Multimedialnym „Polskie ojczyzny” w Częstochowie za film Seans, W 1999 otrzymała II Nagrodę na Ogólnopolskim Niezależnym Przeglądzie Form Dokumentalnych „Nurt” w Kielcach za film Zablokowani.

Dwukrotnie została wyróżniona „Główną Nagrodą Wolności Słowa”, przyznawaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich: w 2013 otrzymała wraz z Joanną Lichocką za rok 2012 za film pt. Pogarda („za odważne, pełne dramatycznego wyrazu zmierzenie się z wewnątrzpolskim konfliktem po katastrofie smoleńskiej – zdokumentalizowanie go i postawienie szeregu ważnych pytań dotyczących współczesnej kondycji Narodu Polskiego”)^[11], a w 2015 za film pt. Polacy^[12].

W 2020 minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński uhonorował ją Doroczną Nagrodą MKiDN w kategorii Film^[13].

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2024)^[14]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 28 kwietnia 2008 za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej)^[15]
• Krzyż Wolności i Solidarności (postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy z 2017)^[16][17]
• Medal „Pro Memoria” (2008)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1999)
• Medal „Pro Bono Poloniae” (2018)^[18]

• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności

• Maria Dłużewska w bazie filmpolski.pl
• Maria Dłużewska w bazie Filmweb