Krzysztof Szydłowiecki
Krzysztof Szydłowiecki (ur. 15 listopada 1466[1] w Szydłowcu, zm. 30 grudnia 1532[2] w Krakowie) – możnowładca, w 1507–1510 podskarbi nadworny koronny, od 1511 podkanclerzy, od 1515 kanclerz wielki; w 1515–1527 wojewoda krakowski, od 1509 kasztelan sandomierski, od 1527 krakowski, od 1515 starosta generalny krakowski, starosta średzki, nowokorczyński, gostyniński, sochaczewski, łukowski[3] i leżajski[4]; w 1532 hrabia na Szydłowcu.
 mal. Stanisław Samostrzelnik, frag. bordiury „Przywileju Opatowskiego”, 1519, Kolegiata św. Marcina w Opatowie | |
 Odrowąż z Orderem Smoka | |
| Hrabia szydłowiecki | |
| Okres |
od luty 1532 |
|---|---|
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo |
Katarzyna, Jan, Jakub, Piotr, Mikołaj Stanisław, Anna, Paweł, Barbara, Marcin, Elżbieta |
| Małżeństwo |
Zofia Targowicka |
| Dzieci |
Zofia, Anna, Zygmunt, Krystyna Katarzyna, Ludwik Mikołaj, Elżbieta |
Życiorys
edytujUrodził się w Szydłowcu jako syn Zofii z Goździkowa i Pleszowa oraz Stanisława[5]. W dzieciństwie ojciec wysłał go na Wawel, gdzie wychowywał się jako towarzysz zabaw przyszłego króla Zygmunta Starego.
Kierował polityką zagraniczną Polski za panowania króla Zygmunta Starego. Był zwolennikiem bezwzględnego trzymania się obozu habsburskiego, jednocześnie nastawionym zdecydowanie antyturecko. W 1515 r. wraz z biskupem Piotrem Tomickim wypracował ugodę z Habsburgami, zwieńczoną zjazdem trzech monarchów w Wiedniu w lipcu tego roku. Przeciwnik polityczny królowej Bony. Inicjator czteroletniego rozejmu z Albrechtem Hohenzollernem, podpisanego 5 kwietnia 1521 r. Był sygnatariuszem aktu traktatu krakowskiego w 1525 roku[6].
Ze względu na najazdy Turków i Tatarów otoczył w 1530 roku miasto Sambor kamiennymi murami i fosą[7].
W 1514 roku zakupił od biskupstwa lubuskiego za 10 000 florenów dobra ziemskie z miastem Opatów i Biskupicami.
Pochowany został w Kolegiacie św. Marcina w Opatowie pod nagrobkiem pochodzącym z warsztatu Bartłomieja Berrecciego (współautorstwo nagrobka: Jan (Giovanni) Cini), ozdobionym Lamentem Opatowskim.
Przypisy
edytuj- ↑ Lubczyński i Pielas 2014 ↓, s. 551.
- ↑ Wijaczka 2014 ↓, s. 23.
- ↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy, oprac. St. Cynarski, A. Falniowska-Gradowska, Kórnik: BK, 1990, s. 97, 263.
- ↑ Zarchiwizowana kopia [online] [dostęp 2016-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-18].
- ↑ Kieszkowski 1912 ↓, s. 10.
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dodgiel, t. 4, Wilno 1764, s. 255.
- ↑ Wirtualny Sztetl, Sambor [online].
Bibliografia
edytuj- Jerzy Kieszkowski: Kanclerz Krzysztof Szydłowiecki: Z dziejów kultury i sztuki Zygmuntowskich czasów. T. 1–2. Poznań: Księgarnia Jana Kantego Żupańskiego, 1912.
- Mariusz Lubczyński, Jacek Pielas: Szydłowiecki Krzysztof. W: Polski Słownik Biograficzny. Andrzej Romanowski (red.). T. 49. Warszawa – Kraków: Instytut Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, 2014, s. 551–566. ISBN 978-83-63352-26-4.
- Jacek Wijaczka: Kanclerz wielki koronny Krzysztof Szydłowiecki a książę Albrecht pruski. W: Hrabstwo szydłowieckie Radziwiłłów: Materiały sesji popularnonaukowej 19 lutego 1994 r. Zenon Guldon (red.). Szydłowiec: MLIM, 2014, s. 23–38.
- Słownik biograficzny historii powszechnej do XVII stulecia, red. Kazimierz Lepszy, Warszawa: WP, 1968.