Konrad Mackiewicz

Syn Lidii z domu Piszczako (30 stycznia 1916 – 18 maja 2004^[2]) i Czesława Mackiewiczów (1910 – 16 lutego 1976^[3])^[4]. Po II wojnie światowej jego rodzina została przymusowo wysiedlona z Wileńszczyzny. Czesław Mackiewicz nosił pseudonim konspiracyjny „Szczygieł”, działał w Organizacji Wojskowej „Wilki”, walczył w Okręgu Wilno Armii Krajowej, IV Brygadzie Partyzanckiej AK^[5]. Jeden z jego braci walczył w szeregach II Korpusu gen. Władysława Andersa pod Monte Cassino, zaś drugi, Witold (1913–1940) był ofiarą zbrodni katyńskiej zamordowanym w Charkowie (razem z nim przetrzymywany był i następnie zamordowany mąż siostry matki Konrada Mackiewicza, ppor. Jan Mackiewicz^[6][7]; inny brat, Mieczysław został także aresztowany, lecz następnie zwolniony z obozu w Ostaszkowie z uwagi na zbyt niski stopień wojskowy^[8]). W 1945 rodzina Mackiewiczów przeniosła się z Wileńszczyzny na Ziemie Odzyskane i osiadła w Człuchowie^[9]. W 1949 Czesław Mackiewicz wyrokiem sądu został skazany na karę pięciu lat więzienia za działalność w AK (karę anulowano w wyniku amnestii), po czym utracił zatrudnienie w nadleśnictwie i rodzina przeniosła się do położonego nieopodal Złotowa, gdzie zamieszkiwali do 1951 (w tym czasie Lidia Mackiewicz pracowała jako nauczycielka)^[10].

Konrad Mackiewicz miał rodzeństwo, w tym siostry bliźniaczki, Elżbietę (zmarła po porodzie), Marię. W 1951 ich rodzice zdecydowali o rocznym wyjeździe do sanatorium w Rabce (wpierw wyjechała tam matka z Marią i Konrad, a w 1953 dołączył do nich ojciec i zamieszkali tam na stałe)^[11].

Konrad Mackiewicz ukończył Wojskową Akademię Techniczną w Warszawie z tytułem inżyniera. Uzyskał stopień doktora. Został wykładowcą w Technicznej Oficerskiej Szkole Wojsk Lotniczych w Oleśnicy. W 1972 został przeniesiony do Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych w Warszawie. Po odejściu ze służby wojskowej pracował nadal w ITWL jako pracownik cywilny. Pod jego kierunkiem w Zakładzie Uzbrojenia Lotniczego ITWL została skonstruowana rodzina rakietowych celów powietrznych (imitujących faktyczne cele w trakcie szkoleń ogniowych), zajmował się systemami celowniczo-nawigacyjnymi samolotów myśliwsko-bombowych, jego wiedza była wykorzystywana przez komisje badające wypadki w lotnictwie wojskowym^[12].

Był rodzinnym kronikarzem^[13]. 10 kwietnia 2010 jego siostra Maria Kaczyńska, żona prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego i pierwsza dama Polski, zginęła w katastrofie wojskowego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Po śmierci Marii Kaczyńskiej Konrad Mackiewicz dokonał jej identyfikacji w Moskwie^[14][15][16].

Zmarł 30 października 2012^[17][18] w wieku 67 lat^[19]. 7 listopada 2012 został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[20] (kwatera 69-5-32)^[21].

Jego żoną była Teresa Konopka-Sikorska, z domu Krogulec, siatkarka, reprezentantka Polski, brązowa medalistka mistrzostw świata z 1956^[22].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (4 lipca 1997, postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, „za wybitne zasługi dla umacniania obronności kraju”)^[23]

• Anna Poppek: Obrączki. Opowieść o rodzinie Marii i Lecha Kaczyńskich. Warszawa: G+J Gruner+Jahr Polska, 2010, s. 139-141. ISBN 978-83-623-43-08-9.
• Barbara Stanisławczyk: Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2011. ISBN 978-83-7510-814-9.