Jaroslav Krejčí

W latach 1911–1915 studiował prawo na Uniwersytecie Karola. Podczas I wojny światowej służył w wojsku austro-węgierskim. Po utworzeniu Czechosłowacji był urzędnikiem państwowym w Brnie, a od 1920 roku sekretarzem Sądu Konstytucyjnego^[1].

W 1936 roku został wykładowcą prawa konstytucyjnego na Uniwersytecie Masaryka, w 1938 roku uzyskał tytuł profesorski^[1]. W latach 1938–1939 pełnił funkcję prezesa Sądu Konstytucyjnego^[1]. Był członkiem Czeskiej Partii Narodowo-Socjalistycznej^[1].

1 grudnia 1938 roku mianowano go jednocześnie ministrem sprawiedliwości w rządzie Rudolfa Berana. Funkcję tę pełnił w dwóch kolejnych rządach Protektoratu Czech i Moraw. Krótko był też ministrem leśnictwa i rolnictwa. Od 19 stycznia 1942 roku do 19 stycznia 1945 roku był premierem rządu, zachowując poprzednie stanowisko^[1]. Po zakończeniu wojny aresztowano go i skazano na karę 25 lat więzienia. Zmarł w więzieniu^[1].

Jego synem był Jaroslav Krejčí^[2].

17 czerwca 1944 roku minister Karl Hermann Frank odznaczył go Tarczą Honorową Protektoratu Czech i Moraw z Orłem Świętego Wacława^[3].

• „Moc nařizovací a její meze” (1923)
• „Základní práva občanská a rovnost před zákonem” (1929)
• „Principy soudcovského zkoumání zákonů v právu československém a rávně teoretická studie” (1932)
• „Právní jevy v čase” (1937)

• Biografia Jaroslava Krejčiego (cz.)