Józef Maj

Wychował się w Busku-Zdroju. W latach 1955–1968 działał w opozycyjnych strukturach młodzieżowych o charakterze patriotyczno-chrześcijańskim. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W trakcie studiów pracował w Ośrodku Dokumentacji i Studiów Społecznych koła poselskiego „Znak”, później w Instytucie Badań Literackich PAN.

W październiku 1968 rozpoczął naukę w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1973 z rąk prymasa Stefana Wyszyńskiego. Był wikariuszem w parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na Żbikowie (dzielnica Pruszkowa), jednocześnie współpracował z Episkopatem.

Od 1975 był duszpasterzem akademickim w Warszawie, najpierw w Ośrodku Akademickim „Arka”, później (w latach 1980–1984) w kościele św. Anny. Tu stworzył i przez pięć lat prowadził diecezjalną Warszawską Akademicką Pielgrzymkę Metropolitalną. Był też współorganizatorem Prymasowskiego Komitetu Charytatywno–Społecznego^[1]. Działał jako łącznik wielu represjonowanych.

15 sierpnia 1984 został pod naciskiem władz komunistycznych przesunięty do pracy parafialnej w parafii św. Katarzyny na warszawskim Służewie, gdzie od 1 sierpnia 1985^[2] do przejścia na emeryturę 14 sierpnia 2013 był proboszczem^[3]. Kapelan Niezależnego Zrzeszenia Studentów oraz Związku Młodzieży Demokratycznej.

Podczas chodzenia po kolędzie w styczniu 1986 roku dowiedział się od jednego z parafian (Franciszka Skoneckiego) o istnieniu pochówków ofiar stalinowskich na cmentarzu przy Wałbrzyskiej. Zaczął spisywać relacje żyjących świadków, odkrył także w starej drewutni na terenie przy plebanii pudło z maszynopisami i rękopisami: korespondencją z 1947 r. proboszcza parafii z naczelnikiem więzienia na Mokotowie i z prokuratorem.

Został członkiem założycielem Społeczno-Kościelnego Komitetu Uczczenia Ofiar Terroru Władzy z lat 1944–1956. Komitet miał kłopoty związane z brakiem zgody na rejestrację. Pomogli mec. Andrzej Grabiński i mec. Jan Olszewski, którzy w rozmowie z Prymasem Józefem Glempem skłonili go do wsparcia i powołania komitetu. Wszystkie te działania doprowadziły do ujawnienia i nagłośnienia w mediach tajnych pochówków ofiar reżimu komunistycznego na nowym cmentarzu na Służewie^[4].

Przed kościołem św. Katarzyny zbudowano z jego inicjatywy pomnik Męczenników Terroru Komunistycznego z lat 1944–1956. Zorganizował i uczestniczył w pracach politycznych Konwentu św. Katarzyny. Kapelan Akademickiego Stowarzyszenia Katolickiego Soli Deo, Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców, Towarzystwa Naukowego im. Stanisława ze Skarbimierza. Wchodzi w skład kapituły nadającej Medal im. księdza Ignacego Skorupki. 16 kwietnia 2010 odprawił w kaplicy belwederskiej mszę św. w intencji tragicznie zmarłego Ryszarda Kaczorowskiego, ostatniego prezydenta RP na wychodźstwie^[5].

Wybudował w Ratułowie u Muliców koło Zakopanego dom dla młodzieży zwany „Majówką”. W stanie wojennym zatrudniał jako dozorcę Tomasza Wołka^{[potrzebny przypis]} (naczelnego „Życia”).

Od 2007 kapelan i członek Rady Fundacji „Żołnierzy Wyklętych”^[6].

W 2 października 2012 roku ambasador Francji wręczył księdzu prałatowi tytuł Oficera Państwowego Orderu Zasługi za działania i zaangażowanie na rzecz demokracji, w szczególności za to, że ksiądz Maj okazał się "wybitnym uczestnikiem walki narodu polskiego z komunistycznym uciskiem, zarówno dzieje rodziny Księdza jak i własna historia życia świadczą o znaczeniu - na przestrzeni wieków - solidarności między naszymi dwoma narodami w bojach o wolność"^[7].

W czerwcu 2013 kardynał Kazimierz Nycz zmienił w archidiecezji 11 proboszczów, którzy odeszli na emeryturę, w tym proboszcza ks. Józefa Maja z parafii św. Katarzyny. W jego miejsce parafię objął ks. Wojciech Gnidziński, dotychczasowy proboszcz Parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Sobikowie w gminie Góra Kalwaria^[8].

Jego stryjecznym bratem jest działacz sportowy Jan Maj.

• 1993 – złoty Medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”^[9],
• 1994 – odznaczony Orderem Prymasowskim „Ecclesiae populoque servitium praestanti”^[10]
• 2000 – medal Polonia Mater Nostra Est,
• 2003 – nagroda „Bóg Zapłać” miesięcznika Powściągliwość i Praca,
• 2006 – odznaka „Za opiekę nad zabytkami”^[11],
• 8 lutego 2012 – wyróżniony odznaką „Zasłużony dla Warszawy” (nr legitymacji 1635)^[12]
• 2012 – klasa oficerska Orderu Narodowego Zasługi Republiki Francuskiej^[7].

• Dar z Góry Synaj, czyli rzecz o Dekalogu, Warszawa 2005.
• Eksterminacja Narodu Polskiego na ziemiach polskich w latach 1944–1956, Warszawa 2006.
• redaktor i współautor: Przechodniu, pochyl czoło...: Pomnik Męczenników Terroru Komunistycznego w Polsce 1944–1956, Warszawa 1999.

• Parafia św. Katarzyny w Warszawie
• Notka biograficzna na stronach ASK Soli Deo
• Wręczono nagrody „Bóg zapłać” 2003. cdwp.caritas.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].