Gorysz alzacki
Gorysz alzacki (Peucedanum alsaticum L.) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Występuje w Europie Środkowej i Wschodniej (na wschód od Francji), w rejonie Kaukazu, w zachodniej Syberii i Kazachstanie[3][4]. W Polsce jest gatunkiem rzadkim; rośnie na Wyżynie Lubelskiej i Roztoczu[5].
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
gorysz alzacki |
Nazwa systematyczna | |
Peucedanum alsaticum L. Sp. pl. ed. 2, 1:354. 1762 |
Morfologia
edytuj- Pokrój
- Roślina zielna o nagim pędzie nadziemnym wyrastającym z wrzecionowatego i rozgałęzionego kłącza[6].
- Łodyga
- Osiągająca od 30 do 180 cm wysokości, rozgałęziająca się kandelabrowo, pełna. U nasady z tuniką z resztek starych liści. W dolnej części obła, wyżej kreskowana, w górze bruzdowana kanciasto. Często czerwonawo nabiegła[6].
- Liście
- Dolne długoogonkowe, 2–4-krotnie pierzasto złożone. Odcinki I rzędu osadzone na ogonkach i oddalone od siebie. Odcinki ostatniego rzędu u nasady klinowate, pierzasto nacinane, z łatkami jajowatymi lub węższymi, łatki zakończone ostrzem. Średnie i górne liście mniejsze, osadzone na krótkich i obłonionych pochwach liściowych; ich blaszki są 1–2-krotnie pierzasto złożone[6].
- Kwiaty
- Skupione w baldaszki, które zebrane po 10–18 tworzą baldachy złożone. Szypułki są nagie lub nieco szorstkie. Pokrywy i pokrywki są liczne, lancetowate do szczeciniastych; wąsko, biało obrzeżone. Płatki korony żółte, eliptyczne, na szczycie płytko wycięte i z łatką[6].
- Owoce
- Szeroko eliptyczne rozłupki długości do 4,5 mm i szerokości do 3,5 mm. Spłaszczone, z boków z oskrzydlonymi żebrami, podczas gdy żebra grzbietowe są płasko kanciaste[6].
Biologia i ekologia
edytujBylina, hemikryptofit. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Rośnie na suchych zboczach, w świetlistych zaroślach[6].
Zagrożenia
edytujRoślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[7] w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia V). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię EN (zagrożony)[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
- ↑ Peucedanum alsaticum L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-09-22] .
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 401, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
- ↑ a b c d e f Marian Koczwara , Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. IX. Dwuliścienne wolnopłatkowe-dwuokwiatowe. Cz. VII, Kraków 1960, s. 114–115 .
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):