Antonio Segni
Antonio Segni (ur. 2 lutego 1891 w Sassari, zm. 1 grudnia 1972 w Rzymie) – włoski prawnik i polityk, minister w różnych rządach, dwukrotny premier Włoch, prezydent tego kraju w latach 1962–1964, działacz i jeden z przywódców Chrześcijańskiej Demokracji, senator dożywotni. Ojciec Mariotta Segniego.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezydent Republiki Włoskiej | |
| Okres |
od 11 maja 1962 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Włoch | |
| Okres |
od 15 lutego 1959 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Włoch | |
| Okres |
od 6 lipca 1955 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys
edytujUkończył studia prawnicze, pracował jako nauczyciel akademicki. W latach 1920–1925 kierował katedrą postępowania cywilnego na Uniwersytecie w Perugii, następnie wykładał na uczelniach m.in. w Cagliari i Pawii. Od 1946 do 1951 zajmował stanowisko rektora Uniwersytetu w Sassari.
Był działaczem Akcji Katolickiej, a także Włoskiej Partii Ludowej, założonej przez Luigiego Sturzo. Jako przeciwnik faszyzmu zrezygnował z aktywności politycznej. Powrócił do tej działalności w 1943, tworząc struktury Chrześcijańskiej Demokracji na Sardynii. W drugim rządzie Ivanoe Bonomiego, w rządzie Ferruccia Parriego oraz w pierwszym rządzie Alcide De Gasperiego zajmował stanowisko podsekretarza stanu w resorcie rolnictwa i leśnictwa.
W 1946 został posłem do powołanej po II wojnie światowej konstytuanty (Assemblea Costituente della Repubblica Italiana), która działała do 1948. W tym samym roku został po raz pierwszy wybrany do Izby Deputowanych. W niższej izbie włoskiego parlamentu zasiadał nieprzerwanie do 1962 jako poseł I, II i III kadencji[1].
W kolejnych rządach Alcide De Gasperiego pełnił funkcję ministra rolnictwa i leśnictwa, wykonywał czasowo obowiązki ministra sprawiedliwości, a w 1951 został ministrem edukacji. To samo stanowisko zajmował w gabinecie, którym kierował Giuseppe Pella.
Od lipca 1956 do maja 1957 i ponownie od lutego 1959 do marca 1960 piastował funkcję premiera Włoch. Pierwszy z gabinetów współtworzyła koalicja chadeków, socjaldemokratów i liberałów. Drugi rząd, w którym objął też urząd ministra spraw wewnętrznych, opierał się wyłącznie na Chrześcijańskiej Demokracji[2][3]. Między tymi okresami był wicepremierem i ministrem obrony w drugim rządzie Amintore Fanfaniego. Od 1960 do 1963 w trzech kolejnych gabinetach stał na czele resortu spraw zagranicznych.
6 maja 1962 Antonio Segni został wybrany na urząd prezydenta Republiki Włoskiej. Z powodów zdrowotnych ustąpił z urzędu 6 grudnia 1964. Do czasu swojej śmierci zasiadał następnie z urzędu w Senacie IV, V i VI kadencji[1].
Odznaczenia
edytuj- Wielki Mistrz Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – ex officio (1962–1964)
- Wielki Mistrz Orderu Wojskowego Włoch – ex officio (1962–1964)
- Wielki Mistrz Orderu Zasługi za Pracę – ex officio (1962–1964)
- Wielki Mistrz Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej – ex officio (1962–1964)
- Order Złotej Ostrogi (1962, Watykan)[4]
- Order Najwyższy Chrystusa (1963, Watykan)[4]
- Wielki Łańcuch Orderu Sikatuny (Filipiny)
Przypisy
edytuj- ↑ a b Antonio Segni na stronie Senatu VI kadencji. [dostęp 2011-02-12]. (wł.).
- ↑ Skład pierwszego rządu Antonio Segniego na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2011-02-12]. (wł.).
- ↑ Skład drugiego rządu Antonio Segniego na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2011-02-12]. (wł.).
- ↑ a b Hyginus Eugene Cardinale: Orders of Knighthood Awards and The Holy See – A historical, juridical and practical Compendium. Londyn: Van Duren, 1983, s. 33, 42.
Bibliografia
edytuj- Antonio Segni. quirinale.it. [dostęp 2011-02-12]. (wł.).
- Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Włoch. [dostęp 2011-02-12]. (ang.).