Aleksandr Błok

rosyjski poeta-symbolista epoki srebrnego wieku, dramaturg
(Przekierowano z Aleksander Błok)

Aleksander Aleksandrowicz Błok (ros. Александр Александрович Блок; ur. 16 listopada?/28 listopada 1880 w Petersburgu, zm. 7 sierpnia 1921 w Piotrogrodzie) – rosyjski poeta-symbolista epoki srebrnego wieku, dramaturg. Klasyk literatury rosyjskiej i jeden z największych poetów rosyjskich XX wieku.

Aleksandr Błok
Александр Блок
Ilustracja
Passe-partout Błoka, ok. 1910
Imię i nazwisko

Aleksandr Aleksandrowicz Błok

Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1880
Petersburg

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 1921
Piotrogród

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Alma Mater

Petersburski Uniwersytet Państwowy

Dziedzina sztuki

liryka, dramat, publicystyka

Muzeum artysty

Muzeum-dom Błoka w Petersburgu

Ważne dzieła
  • Dwunastu
  • Nieznajoma
Faksymile

Życiorys

edytuj

Rodzice poety żyli w separacji, ojciec był profesorem prawa Imperatorskiego Uniwersytetu w Warszawie, zmarł w Warszawie i został pochowany na prawosławnym cmentarzu na Woli. Matka, córka rektora Uniwersytetu w Petersburgu – Andrzeja Biekietowa, zajmowała się literaturą, po roku małżeństwa uciekła z Warszawy w połogu.

Pierwsze wiersze Aleksander Błok zaczął pisać w wieku pięciu lat. W 1898 roku wstąpił na Wydział Prawa Uniwersytetu Petersburskiego, a w 1901 rozpoczął naukę na Wydziale Filologicznym, który ukończył w 1906. W 1903 roku, w wieku lat 23 ożenił się z Lubow Mendelejewą, córką wybitnego chemika. W tym samym roku debiutował w piśmie symbolistów „Nowyj put'” (Новый Путь).

W czasie wojny służył jako podoficer służby inżynieryjno-budowlanej. Od maja 1917 był naczelnym redaktorem literackich protokołów Nadzwyczajnej Komisji Śledczej, powołanej przez Rząd Tymczasowy.

Poszukujący harmonii we wczesnej twórczości poeta, w jej fazie dojrzałej skierował się ku kulturze i cywilizacji w postaci buntu przeciw współczesności. Rozwinął wiersz toniczny, wprowadził system powtórzeń zdań, zwrotów, dźwięków. Twórczość Błoka w sposób zwarty realizowała program estetyczny rosyjskich symbolistów, co dało mu miejsce zarówno odrębne, jak wybitne.

Fascynacje

edytuj

Błok traktował kultowo malarstwo prerafaelickie, jego mistrzami byli Fra Angelico i Giovanni Bellini – ideał sztuki bezpośredniej i nastrojowej. Identyfikował harmonię z kobiecością, symbolikę taką zawarł w Przepięknej Pani. Inspirowany baśniowym malarstwem Wiktora Wasniecowa i cerkiewno-ruskimi obrazami Michaiła Niestierowa. Przemożny wpływ miała na Błoka muzyka (Modest Musorgski), ale melodię liryki kształtowały też romanse cygańskie i sentymentalne pieśni uliczne.

Wybrana twórczość

edytuj

Poematy

edytuj

Zbiory wierszy, cykle

edytuj

Dramaty liryczne

edytuj

Publicystyka

edytuj

Bibliografia

edytuj

Źródła w języku angielskim

Źródła w języku rosyjskim

Źródła w języku polskim

  • Z. Barański, A. Semczuk: Literatura rosyjska w zarysie. PWN, 1976.

Linki zewnętrzne

edytuj