4 Zielonogórski Pułk Przeciwlotniczy
4. Zielonogórski Pułk Przeciwlotniczy im. gen. dyw. Stefana Roweckiego „Grota” (4 pplot) – oddział Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Zbrojnych RP.
 Odznaka pamiątkowa 4 pplot | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Patron |
gen. dyw. Stefan Rowecki |
| Tradycje | |
| Święto | |
| Nadanie sztandaru | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Adolf Marszewski |
| Obecny |
płk Tomasz Kocikowski |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Strona internetowa | |
.svg)
.jpg)
.jpg)
Historia
edytuj7 sierpnia 1951 roku w garnizonie Wędrzyn, w składzie 5. Saskiej Dywizji Piechoty został sformowany 26. Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej. W 1955 roku 26. daplot został przeformowany w 128. Pułk Artylerii Przeciwlotniczej.
W 1957 roku 128. paplot został ponownie przeformowany w 26. Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej i podporządkowany dowódcy 4. Pomorskiej Dywizji Piechoty.
W czerwcu 1960 roku dywizjon został dyslokowany do Skwierzyny, a w styczniu 1967 roku ponownie przeformowany w 128. Pułk Artylerii Przeciwlotniczej.
28 kwietnia 1975 roku pułk został przeniesiony do garnizonu Czerwieńsk[1].
W 1993 roku oddział został przemianowany na 4. Pułk Artylerii Przeciwlotniczej, a rok później na 4. Pułk Przeciwlotniczy.
15 sierpnia 1996 roku jednostka przejęła tradycje 4. Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej.
W 1997 roku pułk podporządkowany został dowódcy 11. Dywizji Kawalerii Pancernej.
2 października 2004 roku pułk przyjął wyróżniającą nazwę „Zielonogórski”.
3 marca 2010 roku w Lesznie Minister Obrony Narodowej Bogdan Klich ogłosił swoją decyzję w sprawie rozformowania 69. Leszczyńskiego Pułku Przeciwlotniczego im. gen. dyw. Stefana Roweckiego „Grota” i z dniem 1 stycznia 2012 roku włączenie jednostki w struktury 4. Zielonogórskiego pułku przeciwlotniczego. Nowa jednostka stacjonuje w dwóch garnizonach: dowództwo pułku i dwa dywizjony w Czerwieńsku, a kolejne dwa dywizjony w Lesznie[2].
15 grudnia 2011 roku w Czerwieńsku odbyła się ceremonia przekazania pułku w bezpośrednią podległość dowódcy Wojsk Lądowych[3].
4 października 2013 roku Minister Obrony Narodowej Tomasz Siemoniak nadał 4. Zielonogórskiemu Pułkowi Przeciwlotniczemu imię generała dywizji Stefana Roweckiego „Grota”[4].
4 października 2013 roku na Placu Bohaterów w Zielonej Górze miała miejsce ceremonia nadania jednostce imienia patrona[5].
17 października 2013 roku w wyniku reformy struktur dowodzenia pułk został podporządkowany dowódcy 11. Dywizji Kawalerii Pancernej[6].
Tradycje pułku
edytujOd 30 września 1998 pułk kontynuuje tradycje:
- 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej 1 Dywizji Pancernej 1942-1947
- 4 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej 1945-1947
- 128 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej 1951-1995
- 11 Bolesławieckiego Pułku Artylerii Przeciwlotniczej 1967-1998
Doroczne święto pułk obchodzi w dniu 2 października.
Przeznaczenie
edytujPułk jest oddziałem taktycznym wojsk obrony przeciwlotniczej przeznaczonym do osłony przeciwlotniczej sił dywizji i innych ważnych obiektów na polu walki przed rozpoznaniem i uderzeniami środków napadu powietrznego. Obecnie pułk jest elementem korpusu Sił Szybkiego Reagowania NATO (ARRC).
Struktura organizacyjna
edytujStruktura w 2021:[7]
- dowództwo i sztab
- bateria dowodzenia
- 1 Leszczyński dywizjon przeciwlotniczy (2K12 - Kub)
- 2 dywizjon przeciwlotniczy (9M33BM2 - Osa)
- 3 Kresowy dywizjon przeciwlotniczy (9M33BM2 - Osa)
- 4 dywizjon przeciwlotniczy
- batalion logistyczny
- grupa zabezpieczenia medycznego
- Wojskowa Straż Pożarna
Zasadnicze uzbrojenie
edytujZasadniczym uzbrojeniem jednostki związanym bezpośrednio z jej przeznaczeniem są:[8]
- zestaw 9K33M2 - Osa
- zestaw 2K12 - Kub
- 23 mm przeciwlotniczy zestaw rakietowy ZUR-23-2KG
- przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy (PPZR) Grom
- zautomatyzowany wóz dowodzenia ZWD-10R Łowcza 3K
- wóz dowodzenia WD-2001
- stacja radiolokacyjna wykrywania celów typu NUR-22
- samobieżny przeciwlotniczy zestaw rakietowy Poprad (9 zestawów)[9][10]
- zdolna do przerzutu stacja radiolokacyjna ZDPSR Soła[11]
Dowódcy pułku
edytuj- 1951-1954 – mjr Adolf Marszewski
- 1954-1955 – kpt. Witold Kowalski
- 1955-1957 – kpt. dypl. Marian Gwoździk
- 1957-1960 – kpt. dypl. Ryszard Baran
- 1960-1961 – kpt. dypl. Stefan Górny
- 1961-1967 – ppłk Marian Sołtysik
- 1967-1973 – ppłk dypl. Stanisław Kochan
- 1973-1978 – płk dypl. Henryk Milczewski
- 1978-1987 – ppłk dypl. Adam Styszko
- 1987-1991 – płk dypl. Józef Gancarz
- 1991-1996 – ppłk dypl. Michał Jackiewicz
- 1996-1999 – ppłk dypl. Michał Wałęza
- 1999-2004 – płk dypl. Mirosław Banasik
- 2004-2007 – płk dypl. Sławomir Wojciechowski
- 2007-2012 – płk Jerzy Rzeźnik
- 2012-2013 – płk dypl. Marek Śmietana
- 2013-2018 - płk dr Mirosław Szwed
- 2018-2022 - płk Adam Luzyńczyk
- 2022-2023 - płk Robert Borowy
- 2023 - płk Tomasz Kocikowski
Przypisy
edytuj- ↑ Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: 2008, s. 61.
- ↑ Odpowiedź ministra obrony narodowej. 2009-11-18. [dostęp 2011-06-28]. (pol.)..
- ↑ Pancerniacy żegnają przeciwlotników. wojsko-polskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-03)]..
- ↑ Decyzja Nr 274/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 października 2013 roku w sprawie nadania imienia patrona 4 Zielonogórskiemu Pułkowi Przeciwlotniczemu, Dziennik Urzędowy MON z dnia 7 października 2013 roku, poz. 243.
- ↑ Decyzja Nr 274/MON Ministra Obrony Narodowej weszła w życie w dniu 22 października 2013 roku.
- ↑ Pułki wzmocnią struktury dywizji. army.mil.pl, 18 października 2013. [dostęp 2016-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)].
- ↑ 4.Pułk Przeciwlotniczy [online], www.jednostki-wojskowe.pl [dostęp 2021-04-09].
- ↑ ..:: 4. Zielonogórski Pułk Przeciwlotniczy :: Uzbrojenie ::.. [online], 4zpplot.wp.mil.pl [dostęp 2019-08-20].
- ↑ Stan realizacji Planu Modernizacji Technicznej (systematyczna aktualizacja) [online], DziennikZbrojny.pl [dostęp 2019-09-25] (pol.).
- ↑ Już 60 zestawów Poprad trafiło do Sił Zbrojnych RP [online], DziennikZbrojny.pl [dostęp 2020-11-28] (pol.).
- ↑ Dostawy stacji radiolokacyjnych w 2015 roku [online], DziennikZbrojny.pl [dostęp 2019-08-20] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 61. ISSN 1734-2317.