Żyzna buczyna sudecka

Ten artykuł od 2015-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Żyzna buczyna sudecka (Dentario enneaphylli-Fagetum Oberd. 1957 ex W. & A. Matuszkiewicz 1960) – żyzny wysokopienny las bukowy zajmujący siedliska w typie lasu świeżego i wilgotnego. Tworzy ją wysokopienny drzewostan bukowy z domieszką świerka, jodły, jaworu, rzadziej (w formie podgórskiej) dębów i graba. Najczęściej występuje na podłożu wapiennym, na glebach zasobniejszych i stąd jest o wiele rzadsza od buczyny acidofilnej.

Występuje w Sudetach i na ich pogórzu oraz wyspowo np. na Wyżynie Śląskiej w przedziale wysokości 500–1000 m n.p.m., rzadko niżej. Na Przedgórzu Sudeckim występuje tylko na izolowanych stanowiskach.

Są to zbiorowiska bogate gatunkowo, o dużej wartości przyrodniczej (także z uwagi na uwarunkowania faunistyczne). Charakterystyczne cechy to słabo wykształcony podszyt i bujne ziołoroślowe lub złożone z wysokich traw runo z gatunkami: szczyr trwały, żankiel zwyczajny, marzanka wonna, żywiec bulwkowaty, żywiec pięciolistkowy, lilia złotogłów, czerniec gronkowy, miodownik melisowaty i gatunek charakterystyczny – żywiec dziewięciolistny.