Laemophloeidae

Chrząszcze te mają ciało w zarysie od okrągławego przez jajowate po silnie wydłużone, najczęściej silnie spłaszczone grzbietobrzusznie, ale czasem prawie walcowate, długości od 1 do 5,2 mm, ale rzadko powyżej 3 mm^[1][2]. Ubarwienie najczęściej jest brązowe do czarnego, niekiedy z plamami^[2].

Głowa jest najszersza na wysokości oczu, zwykle szersza niż dłuższa, ale czasem ryjkowato wyciągnięta, za oczami bez gwałtownego przewężenia, najczęściej z dyskiem wygraniczonym listewkami lub rowkami bocznymi (ang. sublateral lines), bez listewek podpoliczkowych. Oczy są płaskie do półkulistych, zbudowane z dużych fasetek, pomiędzy którymi obecne są szczecinki. Czułki, najczęściej nitkowate, buduje 11, a rzadko 10 członów, z których trzy, rzadziej cztery, pięć lub sześć formuje w różnym stopniu wyodrębnioną buławkę. Z wyjątkiem rodzaju Carniophloeus rowki podczułkowe są co najwyżej słabo wykształcone. Nadustek ma zwykle od trzech do pięciu wykrojeń na przedniej krawędzi i może być wygraniczony szwem epistomalnym lub nie. Żuwaczki są duże, o dwóch, rzadko trzech zębach wierzchołkowych. Szczęki mają gęsto oszczecinione żuwki zewnętrzne oraz wąskie, haczykowate i na końcu rozdwojone żuwki wewnętrzne. Głaszczki szczękowe budują trzy człony, z których ostatni jest najdłuższy. Wargę dolną cechuje pięciokątny, co najwyżej lekko na szczycie wykrojony języczek, poprzeczna bródka i dwu- lub trójczłonowe głaszczki^[1][2]. Szwy gularne mogą występować lub nie. Nie występują skleryty szyjne^[1].

Przedplecze bywa od dwukrotnie szerszego niż dłuższego do 1,2 raza dłuższego niż szerszego. Budowa bywa rozmaita^[1], zwykle z dyskiem oddzielonym listewkami lub podłużnymi wgłębieniami po bokach^[2][3]. Pokrywy są od 1,2 do 2,3 raza dłuższe niż razem szerokie, od dwóch do ponad trzech razy dłuższe niż przedplecze, pozbawione rządków przytarczkowych, o różnie zaznaczonych barkach. Punktowanie, jeśli występuje, może być bezładne lub rozmieszczone w rzędach^[1]. Występować mogą podłużne żeberka lub wyniesione komórki^[1][3]. Epipleury zwykle sięgają aż po szczyty pokryw. Tylna para skrzydeł jest wąska, dość długa, pozbawiona żyłki r3, komórki klinowatej, a zwykle też płata analnego. Brak szwów notosternalnych. Przedpiersie ma długą część przedbiodrową i pozbawiony żeberek wyrostek międzybiodrowy lekko nachodzący na śródpiersie, które to nie tworzy podtrzymującej go wypustki. Zapiersie leży na tym samym poziomie co śródpiersie i nie ma linii zabiodrowych. Na mezepisternitach nie występują głębokie kieszenie. Widełki sternialne zatułowia mają krótki i szeroki trzon oraz długie ramiona. Biodra pary przedniej są nieco ukośnie poprzeczne^[2], środkowej są kulistawe, a tylnej poprzeczne. Krętarzyki nie są od zewnątrz widoczne^[1][2], często w ogóle nie występują^[1]. Uda są przysadziste^[2]. Golenie nie są silnie ku szczytowi rozszerzone^[1]; ostrogi zwykle są dwie. Stopy przedniej i środkowej pary są pięcioczłonowe, tylnej pięcioczłonowe u samic i cztero-, a rzadko pięcioczłonowe u samców. Pazurki pozbawione są modyfikacji^[1][2].

Na spodzie odwłoka widocznych jest pięć poodzielanych kompletnymi szwami sternitów^[1][2], z których pierwszy wypuszcza wyrostek miedzybiodrowy i z nielicznymi wyjątkami nie ma linii zabiodrowych. Funkcjonalne przetchlinki leżą na segmentach od pierwszego do siódmego, ale nie na ósmym. Samiec ma symetryczny edeagus, zwykle z co najmniej jednym sklerytem w endofallusie, niekiedy z flagellum. Samica ma dobrze wykształcone spiculum ventrale^[1] i dwupłatowe gonokoksyty^[1][2]; gonostyliki mogą występować lub nie^[1].

Ciało larwy jest wydłużone, grzbietobrzusznie spłaszczone, głównie jasne, najczęściej białawe^[1][2].

Prognatyczna głowa z wyraźnie wykrojoną tylną krawędzią puszki głowowej jest wycofana w przedtułów. Zaopatrzona jest w lirowate lub U-kształtne ramiona szwów czołowych, wolną wargę górną z długimi tormae, trójczłonowe czułki z poprzecznym członem pierwszym i stożkowatym lub głaszczkowatym sensorium oraz pięć par oczek larwalnych. Brak szwu epistomalnego. Symetryczne żuwaczki mają szerokie podstawy, wąskie i trójzębne wierzchołki, niezmodyfikowane krawędzie tnące, ostroząbkowate mole i od dwóch do pięciu przezroczystych wyrostków na powierzchni dośrodkowej. Szczęki mają szersze niż dłuższe pieńki, niewykształcone kotwiczki, niezmodyfikowane male i trójczłonowe głaszczki. Warga dolna ma wyodrębnione przedbródek i zabródek oraz dwuczłonowe, rozstawione szerzej niż szerokość pierwszego członu głaszczki. Gula jest dłuższa niż szersza, a szwy gularne oddzielne^[1].

Przedtułów nie jest dłuższy niż śródtułów i zatułów razem mierzone, pozbawiony jest zesklerotyzowanych płytek na spodzie i wierzchu. Odnóża są dobrze wykształcone, zbudowane z pięciu członów, o pazurkowatych przedstopiach z pojedynczą szczecinką^[1].

Ponaddwukrotnie dłuższy od tułowia odwłok^[1] zwykle cechuje się segmentem ósmym dłuższym i mocniej zesklerotyzowanym niż siódmy^[1][2]. Dziewiąty segment ma silnie zesklerotyzowany tergit z parą sztywnych wyrostków^[1] i urogomfami^[1][2], a sternum błoniaste i podobnie jak sternum segmentu następnego zamknięte w głębokim wykrojeniu tylnej krawędzi sternum ósmego. Nie występują pygopody^[1].

Większość gatunków zasiedla środowiska podkorowe, gdzie żeruje na grzybach (mykofagia), zwłaszcza workowcach. Gatunki o ciele prawie walcowatym bytują w chodnikach kornikowatych i być może polują na nie. Potwierdzone drapieżnictwo dotyczy niektórych przedstawicieli rodzaju Cryptolestes żerujących na czerwcach. Kilka gatunków przystosowało się do bytowania w składowanym zbożu i produktach zbożowych^[1][2][3].

Larwy niektórych przedstawicieli rodzaju Cryptolestes posiadają podwójne, położone brzusznie, gruczoły przędne za pomocą których przędą kokon w celu przepoczwarczenia^[1][3].

Przedstawiciele Laemophloeidae występują na całym świecie (rodzina kosmopolityczna), przy czym największą różnorodność osiągają są w strefie międzyzwrotnikowej^[1][2][3]. W Polsce stwierdzono 18 gatunków z sześciu rodzajów (zobacz: Laemophloeidae Polski)^[4].

Takson ten wprowadzony został w 1899 roku przez Ludwiga Ganglbauera jako obejmujące dwa rodzaje plemię w obrębie podrodziny Cucujinae^[5]. Przez dużą część XX wieku klasyfikowano je jako podrodzinę Laemophloeinae w obrębie zgniotkowatych i traktowano jako „takson worek”^[1]. Do rangi osobnej rodziny wyniósł je w 1993 roku Michael C. Thomas^[6], przy czym autor ten już w 1984 roku argumentował na rzecz bliższego pokrewieństwa tej grupy z Propalticidae, pleszakowatymi i Passandridae niż z właściwymi zgniotkowatymi^[7][8]. Rangę osobnej rodziny zachowują w systemach Johna F. Lawrence’a i Alfreda F. Newtona z 1995 roku^[9] czy Patrice’a Boucharda z 2011 roku^[10].

Na przełomie wieków omawianą rodzinę uważano za monofiletyczną^[1][11]. W wynikach morfologicznych analiz filogenetycznych Richarda A.B. Leschena, Johna F. Lawrence’a i Adama Ślipińskiego z 2005 roku oraz Johna F. Lawrence’a i innych z 2011 roku, a także w wynikach molekularnej analizy filogenetycznej Tobyego Hunta i innych z 2007 roku zajęła ona pozycję siostrzaną dla Propalticidae^[11][12][13]. Późniejsze filogenetyczne analizy molekularne, tj. Ladislava Bocáka i innych z 2014 roku, Thomasa Ch. McElratha i innych z 2015 roku oraz Jamesa A. Robertsona i innych z 2015 roku, przyniosły inny rezultat – Propalticidae zagnieździły się wewnątrz drzewa Laemophloeidae, a tak utworzony klad zajął pozycję siostrzaną dla pleszakowatych^[14][15][8]. W związku z tym dla zachowania monofiletyzmu Laemophloeidae część autorów synonimizuje z nimi Propalticidae^[15][16].

Do rodziny tej zaliczanych jest ponad 400 opisanych gatunków^[1], zgrupowanych w 40 rodzajach^[17]:

Niektóre gatunki żerujące w zbożu i produktach zbożowych są ważnymi szkodnikami^[1][2][3].