Etimologia

De trava

Prononciacion

lengadocian /enˈtɾaβo̞/, /enˈtɾaβo̞/

provençau /enˈtʀavə/, /enˈtʀavə/

escotar « entrava »

Nom comun

entrava femenin

1. Lien qu’òm plaça a las cambas d’un animal, o trau penjat per una còrda a son còl, per l'empachar de caminar.
2. (per extension) Ligam per estacar los presonièrs o los condemnats.
3. (figurat) Obstacle, empachament, geina, constrencha.

Forma de vèrb 1

entrava

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de entravar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de entravar

Forma de vèrb 2

entrava

1. tresena persona del singular de l'imperfèit de l'indicatiu de entrar

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb 1

entrava

1. primièra persona del singular del present de l'indicatiu de entravar
2. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de entravar
3. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de entravar

Forma de vèrb 2

entrava

1. tresena persona del singular de l'imperfèit de l'indicatiu de entrar

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

entrava

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de entravar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de entravar

Prononciacion

/ɑ̃tʁava/, /ɑ̃tʁava/

Forma de vèrb

entrava

1. tresena persona del singular del passat simple de l'indicatiu de entraver

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb 1

entrava

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de entravar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de entravar

Forma de vèrb 2

entrava

1. tresena persona del singular de l'imperfèit de l'indicatiu de entrar