Lauragués
Lauragués es un parçan d'Occitània[1] situat en Lengadòc (departaments d'Aude, Arièja, Nauta Garona e Tarn). Tira son nom de Laurac, sa capitala originala.
  | |
| Tipe | Contrada d'Occitània e region naturala de França |
|---|---|
| Localizacion | |
| Unitat administrativa | Occitània |
 | |
modificar  |
|
Sa vila principala es Castèlnòu d'Arri.
Geografia
modificarD'espandiment pus o mens vaste segon las sensibilitats localas e les autors (l'abat Savartés ne parla coma d'una « pichona encontrada » dels departaments d'Aude e de Nauta Garona) [2], Lauragués es compausat de tucas molassicas e de planas situadas entre l'aglomeracion tolosana, Castras, la Montanha Negra, Carcassona e Pàmias. La Puèja es o non compresa dins le Lauragués.
Toponimia
modificarLas fòrmas ancianas son : Lauragues en 1150, Lauraigues en 1179, Judex Lauraguesii en 1215, Lauriacense en 1219, Lauraguesium en 1272, Archipresbyteratus Lauraguesii en 1296, Judicatura Lauraguesii en 1361, La jugerie de Lauragués en 1391, Lauraget (sic) en 1589, Lauragois en 1594 [2].
Laurac es a l'origina del nom de Lauragués [3].
Istòria
modificar
Lauragués es probablament pas estat un pagus ni quitament un ministerium del pagus Tolosanus. Lauragués serviá a l'origina a designar la castelaniá de Laurac. Es solament après la creacion de la jutjariá del meteis nom que Lauragués foguèt espandit al penjal meridional de la Montanha Negra e le penjal septentrional de la Puèja, atal coma la plana situada l'èst de Tolosa.
Administrativament, Lauragués formèt d'en primièr una jutjariá que dependiá de la senescalciá de Tolosa; vengut del temps de Caterina de Medici (1551 ?) una senescalciá ducala, foguèt al sègle XVI erigit en senescalciá reiala ambe residéncia presidiala, dont la residéncia èra a Castèlnòu d'Arri, ambe sèt residéncias subaltèrnas : Avinhonet, Autarriba, Senta Gabèla, Cuc Tolzan, Laurac le Grand, Montgiscard e Revèl [2].
Del punt de vista religiós, Lauragués foguèt un archipreirat, primièrament dins la primièra diocèsi de Pàmias, puèi dins la diocèsi de Mirapeis [2].
Ligams extèrnes
modificarNòtas
modificar- ↑ Segon la classificacion de Frederic Zégierman.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 et 2,3 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 201, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f293.item.texteImage
- ↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 390, a Laurabuc