WGC - Matchplay 2010

Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

WGC - Matchplay
Officiële naam	WGC-Accenture Match Play Championship
Jaar	2010
Plaats	Marana, Arizona
Golfbaan	Ritz-Carlton Golf Club
Par	72
Lengte	7177 m
Tour(s)	Europese PGA Tour Amerikaanse PGA Tour
Datum	17-21 februari
Prijzengeld	$ 8.500.000
Titelhouder	Geoff Ogilvy
Winnaar	Ian Poulter
Vorige: 2009     Volgende: 2011
Portaal    Golf

Het WGC - Matchplay van 2010 werd van woensdag 17 februari tot en met zondag 21 februari 2010 gespeeld op de Ritz-Carlton Golf Club in Arizona, waar de met cactus begroeide baan in 2008 werd aangelegd door Jack Nicklaus. Het toernooi telt mee voor de Amerikaanse en Europese PGA Tour en de Japan Golf Tour.

De top-64 spelers van de Official World Golf Ranking van 7 februari 2010 wordt daarvoor gehanteerd. Nummer 1 Tiger Woods en nummer 3 Phil Mickelson hebben het toernooi afgezegd, waardoor nummer 65 en 66 (Chris Wood en Ross McGowan) mogen meedoen. Voor dit toernooi is Steve Stricker de hoogstgeplaatste speler. Hij won de week voor dit toernooi het Northern Trust Open in de VS en staat nu op de tweede plaats van de wereldranglijst.

Twintig van de 64 spelers hebben de Amerikaanse nationaliteit, elf komen uit Engeland en niet één uit Schotland. Er staan steeds meer verschillende nationaliteiten in de top van de wereldranglijst.

Sergio García doet dit jaar voor de 9de keer mee, Paul Casey voor de 8ste keer en Ian Poulter voor de 7de keer. Mogelijk helpt de ervaring hen naar de laatste ronde. Camilo Villegas doet nu voor de 3de keer mee, alle andere spelers hebben maximaal één keer eerder meegedaan. Er zijn vijftien spelers die voor de eerste keer meedoen. De oudste van hen is Thongchai Jaidee. Voor de eerste keer zullen twee broers meedoen: Edoardo en Francesco Molinari.

Er doen vier voormalige winnaars mee: Geoff Ogilvy, Henrik Stenson (2007), Steve Stricker (2001) en David Toms (2006). Toms was toen 38 jaar en de oudste winnaar van het toermnooi, maar nu verliest hij in de eerste ronde van Sergio Garcia. Stewart Cink (2008) en Paul Casey (2009) kwamen eerder tot de finale. De jongste deelnemer is de 18-jarige Ryo Ishikawa uit Japan, de oudste deelnemer is de Amerikaan Kenny Perry.

De spelers zijn in vier groepen verdeeld, die ieder de naam van een beroemde speler hebben gekregen. De eerste ronde spelen de nummers 1 tegen 2, 3 tegen 4 etc zodat er na de ronde per groep nog maar 8 spelers over zijn. De gebroeders Molinari zijn in deze eerste ronde allebei uitgeschakeld. Ook Lucas Glover, winnaar in 2009 van het US Open, komt niet verder dan de eerste ronde.

Achter de namen van de winnaars staan de scores waarmee zij gewonnen hebben.
¹) Henrik Stenson heeft griep en heeft na de eerste hole zijn partij gewonnen gegeven.

Achter de namen van de winnaars staan de scores waarmee zij gewonnen hebben.

's Ochtends speelden de 8 spelers die nog over waren.

's Middags speelden de winnaars van de groepen 1 en 2 tegen elkaar: Poulter tegen García, en de winnaars van de groepen 3 en 4: Villegas tegen Casey. Maar één speler uit de top-10 van de wereldranglijst stond in de kwartfinale, Paul Casey (nr 8).

1. Ian Poulter speelde tegen Sergio García, die de eerste hole verloor, de tweede hole terugwon en daarna de partij uit handen gaf. García verloor al op hole 12. Poulter won met 7&6. Hij evenaart daarmee 7 spelers, die eerder met zo'n ruime marge wonnen, waaronder García, die in 2000 Mike Weir versloeg. Tiger Woods spant de kroon, hij won in 2008 met 9&8 van Stephen Ames en won daarna de finale met 8&7 van Stewart Cink. Stephen Ames won in 2007 met 8&7 van Robert Karlsson.
2. Camilo Villegas en Paul Casey hielden elkaar meer in evenwicht. Casey begon met een dubbel-bogey op hole 1, en gaf ook hole 3 weg, maar Villegas maakte een bogey op hole 7 en Casey een birdie op hole 13, waarna ze weer 'all square' stonden. Daarna maakte Casey een birdie op hole 15 en gaf zijn voorsprong op de 18de hole weer weg. Het werd dus een sudden death. Na vijf extra holes stonden de heren nog steeds gelijk en werd de partij afgebroken omdat het donker werd.
   Het was vooral een ronde waar beide spelers holes met bogeys verloren, en niet een ronde waar ze holes met birdies wonnen. Villegas en Casey scoorden beiden +3 over de eerste 18 holes en op de 23ste hole maakten beiden een bogey.

De partij tussen Villegas en Casey moest eerst nog beslist worden. Op hun 24ste hole, een par 3, maakte Casey een bogey en won.

De finalisten waren dus twee Engelse spelers, Poulter en Casey. Zij speelden 36 holes om te bepalen wie de matchplaykampioen werd. Indien nodig zou er doorgespeeld worden. In 1999 had Jeff Maggert 38 holes nodig om Andrew Magee te verslaan. Opvallend is dat er voor het eerst in de historie van dit evenement geen Amerikaan in de finale zit.

Ian Poulter stond vanaf de zevende hole steeds 'up' en won uiteindelijk met 4&2. Hij maakte in die 32 holes acht birdies en een bogey, Casey maakte 5 birdies, een eagle en een bogey.

Sergio García en Camilo Villegas speelden 18 holes om de derde en vierde plaats. Villegas won dit met 5&4, vier van de winnende holes waren birdies.

• Scoreboard
• Website European Tour