Tram van München

Tram van München
Avenio-tram op de Max-Weber-Platz
Basisgegevens
Locatie	München
Vervoerssysteem	Tram
Startdatum	21 oktober 1876
Lengte trajecten	82 km (2020)
Aantal lijnen	10 + 2 versterkingslijnen en 4 nachtlijnen
Aantal voertuigen	134 trams
Spoorwijdte	normaalspoor 1435 mm
Uitvoerder(s)	Münchner Verkehrsgesellschaft
Netwerkkaart
Portaal    Openbaar vervoer

De tram van München is naast de S-Bahn, metronet en busnet een vorm van stedelijk openbaar vervoer van de Duitse stad München. Het normaalsporige net met een lengte van 82 kilometer wordt door de Münchner Verkehrsgesellschaft geëxploiteerd.

De eerste elektrische trams reden al in 1895 en de stroomafname vond plaats met een trolleystang. De lijnen waren met lijnkleuren gemarkeerd en kregen in 1905 lijnnummers met Romeinse cijfers, die echter niet op de trams werden aangegeven. Op 11 oktober 1905 introduceerde de Münchner Trambahn AG officiële lijnnummers in Arabische cijfers. De lijnen waren nu gemarkeerd met het lijnnummer (1-12, 14-17, 19 en 20) nog steeds met de lijnkleur.

Op 16 december 1908 werd de eerste buitenlijn naar Pasing geopend (lijn 29) waarbij buiten de stadsgrenzen werd gereden op een eigen hooggelegen baan naar Pasinger Marienplatz. Pasing werd in 1938 door München geannexeerd maar de lijn bestaat als stadslijn 19 in 2024 nog steeds en werd in 2013 doorgetrokken naar Station München-Pasing. Op 12 augustus 1910 werd een andere buitenlijn geopend naar Grünwald als lijnen 25 en 35 die als lijn 25 in 2024 ook nog steeds bestaat.

In zowel de eerste als tweede wereldoorlog waren er vele beperkingen en waren er plannen voor vervanging door een ondergrondse tiefbahn en bussen. Hier kwam voorlopig niets van terecht en na 1945 werd het tramnet weer opgebouwd. De zwakke en slecht getraceerde lijnen 5, 37 en 10 werden echter in 1960, 1961 en 1967 opgeheven en gedeeltelijk vervangen door buslijnen.

Daarentegen vond in de jaren 1962-1964 uitbreiding van het net plaats met trajecten op eigen baan met ook een aantal tunnels naar onder meer Freimann-Nord door lijn 6, Harthof door aanvankelijk lijn 8 en daarna achtereenvolgens lijnen 3, 6, 23 en 12, Hasenbergl en Fürstenried-West door lijn 8 daarbij met 20 kilometer de drukste lijn van het net. In 1968 verdween de Oosttangent lijn 12 in verband met de aanleg van de metro en in 1970 lijn 22 in verband met de aanleg van een stadsautoweg. Het baanvak Milbertshofen - Petuelring verdween ten gunste voor de doorstroming van buslijnen uit het noorden in aansluiting op de metro. De laatste grote uitbreiding kwam in 1970 tot stand met een verlenging van lijn 11 en 29 door toen nog onbebouwd gebied naar de satellietstad Neu-Perlach.

Bij het begin van de werkzaamheden voor de U-Bahn in 1965 verdween het vrijliggende traject naar Freimann-Nord van lijn 6 alweer na slechts 3 jaar te zijn gebruikt om plaats te maken voor de U-Bahn. De tak naar de Lorettoplatz werd in 1972 overgenomen door lijn 9. Tussen 1972 en 1975 werden in een tussenfase doorgaande lijnen geknipt en verdwenen uit het centrum. Vanaf de al geopende metrostations werden ze vervangen door pendellijnen. De uitloper van lijn 8 naar Fürstenried-West werd vervangen door lijn 16 en de uitloper naar Hasenbergl door lijn 13. De verlenging van de lijnen 11 en 29 werd vervangen door lijn 24 naar het Ostbahnhof waarbij in 1973 nog een verlenging volgde naar Neu-Perlach Zentrum. Bij de aanleg stond echter al vast dat de tramlijn slechts tijdelijk zou zijn en volgens plan werd het traject na nog geen zeven jaar in 1980 vervangen door de U-Bahn.^[1]

Vanaf de jaren 1970 werd een aanzienlijk deel van het tramnetwerk vervangen door de metro waarbij tot 1983 de lijnen 1, 2, 4, 6, 7, 8, 9, 14, 17, 21 en 24 verdwenen waarbij delen werden overgenomen door andere lijnen, zoals de zuidelijke takken van de lijnen 2 en 7 door een nieuwe lijn 27 en de tak van lijn 9 naar Gondrellplatz door lijn 20 en de oostelijke tak naar Effnerplatz door lijn 19. De tak van lijn 14 naar de Lorettoplatz werd vervangen door lijn 16/26 en de tak naar de St.Veithstraase door lijn 19. De lijn in de Barer Straße werd aanvankelijk vervangen door lijn 25, later door lijn 18 die ook de tak naar de Effnerplatz van lijn 19 overnam. De lijnen in de Lindwurmstrasse, Augustenstrasse en Nymphenburger Strasse en van Neuhausen naar Hanauer Strasse werden gesloten na de opening van de U-Bahn.

De rekruteringsinspanningen werden ook versneld door het feit dat de bovenleidingen zo snel mogelijk werden verwijderd in het geval van in onbruik geraakte lijnen en in sommige gevallen werden ook de sporen verwijderd. Ondanks petities van burgers van München werd lijn 17 in 1983 volledig stopgezet (er werd beweerd dat de lijn parallel liep aan de S-Bahn Hauptbahnhof – Laim). Na deze opheffingen bestond het tramnet uit de lijnen 12, 13, 15/25, 16/26 18, 19/29, 20, 25, en 27. De lage nummers waren in gebruik bij de metro.

In 1991 werd lijn 16 naar Fürstenried-West en in 1993 lijn 12 en 13 naar Harthof en Hasenbergl door de metro vervangen. Tussen de Stadtwerke en de gemeente was er een gevecht over terugkeer van tramlijn 26 (Harras – Waldfriedhof/Lorettoplatz), die op proef weer werd ingesteld, maar in feite een parallelle dienst op de metro en bus vormde en werd uiteindelijk in 1993 stopgezet waarbij het traject naar de Gondrellplatz werd overgenomen door lijn 18 waarvoor nieuwe sporen in de Zschokkestraße werden aangelegd.

Uiteindelijk werd besloten het tramnet gedeeltelijk te handhaven waarbij op 1 juni 1996 ook lijn 17 met een gewijzigde route terugkeerde. Op 8 november 1997 keerde de Oosttangent (voormalige lijn 12) met lijn 15/25 tussen Max-Weber-Platz en Ostfriedhof terug.

Op 12 december 2009 werd een nieuwe tramlijn 23 tussen Münchner Freiheit en Schwabing Nord geopend op het tracé van een voormalige spoorlijn naar Schwabing. De lijn kruist de Mittlerer Ring met de Schenkendorfbrug, een 84 meter lange tuibrug. De lijn heeft behalve remisesporen geen verbinding met de overige lijnen. Op 10 december 2011 werd lijn 17 doorgetrokken van de Effnerplatz naar St.Emmeram. Het gedeelte tot Cosimabad bestond al van 1970-1980 maar werd opgeheven vanwege de aanleg van de U-Bahn. In de spits rijdt hier ook lijn 16.

Op 10 december 2016 werd de laatste uitbreiding van het netwerk geopend. De verlenging van lijn 25 van Max-Weber-Platz naar het S-Bahn-station Berg am Laim. De uitbreiding maakt gebruik van de bestaande sporen naar het depot in Steinhausen die in het verleden al door lijn 19 en 27 werden bediend. Vanaf de Vogelweideplatz werd een nieuw 1,3 kilometer lang traject aangelegd. Omdat de goedkeuringsprocedure voor de bouw door de regering van Opper-Beieren vertraging opliep werd de opening een jaar vertraagd. In 2018 is lijn 25 hier vervangen door lijn 19.

Ook werd nieuw materieel aangeschaft te vervanging van het verouderde wagenpark na jarenlange stagnatie.^[2]

Het totale netwerk bestaat uit (in 2024) 12 tramlijnen. Hiervan rijden er 10 regulier (lijn 12, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 23, 25 en 27), zijn er 2 versterkingslijnen (lijn 28 en 29) en 4 nachtlijnen (N17, N19, N20 en N27). Daarnaast is er de toeristenlijn E7. Hoewel het netwerk sterk uitgedund is door de bouw van de metro, komen de trams nog steeds in grote delen van de stad maar zijn vooral aanvullend. Tramlijn 25 naar Grünwald is de enige interlokale tramlijn.

In München is het gebruikelijk elk nieuw tramtype een opvolgende letter uit het alfabet te geven.

• Type R Van 1994 tot 1997 werden bij Adtranz 70 lagevloertrams van het type Type R aangeschaft: 2101-2170, deze waren driedelig. Van 1999 tot 2001 werden nog eens 20 stuks geleverd: 2201-2220, dan in vierdelige variant met een gewijzigde kopvorm.
• Types S Vanaf 2009 werden van Stadler 14 lagevloertrams van het type Variobahn in dienst gesteld: 2301-2304 en 2311-2320.
• Type T Van 2013 tot zeker 2022 worden van Siemens 124 lagevloertrams van het type Type T afgeleverd: 2801-2808, 2701-2709, 2751-2759, 2501-2504 en 2511-2583. De trams zijn er in tweedelige, driedelige en vierdelige versies. Zij hebben of zullen de wagens van Type P en Type R gaan vervangen.

• Type M Van 1950-1965 kwam het drieassige type M in dienst. Er kwamen in totaal 286 motorwagens voorzien van pantograaf in dienst onderverdeeld in M1-M5 met de wagennummers 764-1049. De 781-1049 werden tussen 1971 en 1975 vernummerd in de series 2301-2379, 2401-2498, 2501-2535 en 2601-2670. Ook kwamen er 246 gelijke bijwagens van het type onderverdeeld in m1-m5 met de wagennummers 1601-1846. Tussen 1971 en 1975 vernummerd in 3201 en 3202, 3301-3393, 3401-3498 en 3501-3545. Er waren meer motor dan bijwagens aangeschaft omdat op de drukke lijn 8 met twee motorwagens en een bijwagen werd gereden. Ook kwamen twee gekoppelde motorwagens voor en een enkele maal een losse motorwagen. De laatste exemplaren gingen in 1998 uit dienst: ze worden daarna alleen voor enkele stadsrondritten ingezet. Een groot aantal wagens werd verkocht aan Boekarest.

• Type P Van 1964 tot 1968 werden bij Rathgeber 44 gelede motorwagens en 40 gelede bijwagens Type P aangeschaft, afgeleid van het type uit Bremen, bestemd voor de drukste lijnen met de wagennummers 2001-2044 en 3001-3040. Normaliter reden de wagens in combinatie van motor en bijwagen en een enkele keer als losse motorwagen. Aangezien vrijwel alle zijn verkocht voor gebruik in Roemenië of zijn gesloopt, zijn er van elk nog drie beschikbaar. Ze worden echter al geruime tijd niet meer ingezet wegens defecten en de werkplaats heeft onvoldoende capaciteit voor reparatie. Ook het aantal bestuurders dat bevoegdheid heeft met deze wagens moet eerst herinstructie krijgen.^[3]

• Type R

Drie prototypes type R uit 1990-1991, 2701-2703, werden verkocht aan het trambedrijf van Norrkoping.

• Metro van München
• S-Bahn van München

Zie de categorie Tram transport in Munich van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.