Naar inhoud springen

Taifa Valencia

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Taifa de Valencia
 Kalifaat Córdoba 1010 – 1228 Koninkrijk Aragon 
Kaart
ca. 1037
ca. 1037
Algemene gegevens
Hoofdstad Valencia
Talen Arabisch
Religie(s) Islam
Regering
Regeringsvorm Monarchie

De taifa Valencia was een emiraat (taifa) in de regio Valencia in het oosten van Spanje. De hoofdstad was Valencia (Arabisch: Balansiya). De taifa kende vier onafhankelijk periodes, van 1010 tot 1065, van 1075 tot 1099, van 1145 tot 1147 en ten slotte van 1229 tot 1238, toen het werd veroverd door het koninkrijk Aragón.

Eerste taifa (1010–1065)

[bewerken | brontekst bewerken]

De taifa ontstond in de periode voorafgaand aan de val van het kalifaat Córdoba (1031) uit de kurah Balansiya (district in kalifaat) en kwam onder de Slaaf Mubarrak, die waarschijnlijk samen met Muzaffar regeerde. Opvolger Labib al-Amiri was ook emir van de taifa Tortosa. Rond 1017 veroverde Mujahid al-Muwaffaq, emir van de taifa Denia het zuidelijk deel van de taifa en wist dit deel enkele jaren in bezit te houden. Hij was waarschijnlijk afkomstig uit Sardinië. Tijdens de heerschappij van Abd al-Aziz ibn Abd al-Rahman al-Mansur voerde Mujahid geregeld strijd. Dankzij bemiddeling van Suleiman ibn Hud van de Taifa van Zaragoza werd in 1041 een vredesverdrag getekend. Toen in 1061 Abd al-Aziz ibn Abd al-Rahman al-Mansur werd aangevallen door koning Ferdinand I van Castilië was het Yahya ibn Ismail al-Mamun, emir van de taifa Toledo, die in 1065 de taifa, met de goedkeuring van Ferdinand I, annexeerde. Al-Mamun kwam in 1075 door vergiftiging om het leven. Hij werd in Toledo en Valencia opgevolgd door zijn kleinzoon Yahya ibn Ismail ibn Yahya al-Qadir. Dit veroorzaakte een opstand in Valencia.

Tweede taifa (1075–1099)

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1075 kwam Valencia met Abu Bakr ibn Abd al-Aziz in opstand tegen Al-Qadir en greep de eerstgenoemde de macht. In 1078 moest Al-Qadir ook Toledo ontvluchten en zocht hij hulp bij Alfons VI van Castilië. Na de verovering van Toledo op 25 mei 1085, was Al-Qadir door Alfons VI beloofd dat hij als emir hersteld zou worden in Valencia. De Castilianen onder Alvar Fáñez installeerden vervolgens Al-Qadir as emir. In oktober 1092 kwam de qadi Abu Ahmed Jafar ibn Abd Allah ibn Yahhaf door een coup aan de macht en werd Al-Qadir geëxecuteerd. In november 1092 begon Rodrigo Díaz de Vivar (El Cid) met zijn troepen als reactie hierop aan de belegering van Valencia. Deze belegering duurde zo'n twee jaar. Op 15 juni 1094 veroverde hij de stad en omgeving en bood het veroverde gebied aan Alfons VI. El Cid veranderde de moskeeën van Valencia in katholieke kerken en stelde de Franse monnik Jerôme aan als nieuwe aartsbisschop. Ibn Yahhaf werd na de verovering levend verbrand. El Cid overleed in 1099, waarna zijn vrouw Doña Ximena de macht over Valencia gedurende drie jaar overnam. In 1102 veroveren de Almoraviden uit Marokko de stad en werd Abu Mohammed ibn Fatima gouverneur.

Derde taifa (1145–1147)

[bewerken | brontekst bewerken]

Na de heerschappij van de Almoraviden kwam in 1145 Abu Abd al-Malik Marwan ibn Abd al-Aziz de macht. In 1147 viel het aan Mohammed ibn Abd Allah ibn Saad ibn Mardanis, emir van de taifa Murcia.

Vierde taifa (1229–1238)

[bewerken | brontekst bewerken]

Na het tijdperk van de Almohaden uit Marokko (1172-1229) werd de taifa voor de laatste keer onafhankelijk. Zayyan ibn Mardanish, heerser in Onda (1228-1229) en later emir van de taifa Murcia (1239-1241), werd de laatste emir. Op 28 september 1238 gaf de stad zich over aan Jacobus I van Aragón. Meer dan 50.000 Almoraviden ontvluchtten de stad en op 9 oktober werd Valencia de hoofdstad van het nieuwe koninkrijk Valencia, onderdeel van het koninkrijk Aragón.

Lijst van emirs

[bewerken | brontekst bewerken]

Saqaliba (Slavisch)

Banu Amiri

Banu Dil-Nun

Banu Yahhaf

Díaz

Banu Abd al-Aziz

Banu Jyad

Banu Hud

Banu Jyad

Banu Mardanish

[bewerken | brontekst bewerken]