Suikereekhoorns
Suikereekhoorns | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||||
Suikereekhoorn (Petaurus breviceps) | |||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||
Petaurus Shaw, 1791 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||||
Suikereekhoorns op ![]() | |||||||||||||||
|
Suikereekhoorns (Petaurus) zijn een geslacht van klimbuideldieren uit de familie Petauridae. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1791 gepubliceerd door George Shaw.[1] Het geslacht omvat acht soorten.[2]
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De suikereekhoorns kenmerken zich door een vlieghuid en kunnen daardoor zweven. Ze zijn overigens niet de enige buideldieren die dat hebben; ook de vliegende buidelmuis (Acrobates pygmaeus) en de reuzenkoeskoes (Petauroides volans) kunnen zweven.
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]Deze soort komt voor in Australië, Nieuw-Guinea en enkele oostelijke eilanden van Indonesië. Enkele soorten worden bedreigd door het verlies van hun leefgebied. Alleen de gewone suikereekhoorn en Petaurus biacensis komen nog algemeen voor.
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht Petaurus omvat de volgende soorten:[2]
- Petaurus abidi Ziegler, 1981
- Petaurus ariel (Gould, 1842)
- Petaurus australis Shaw, 1791 – Grote suikereekhoorn
- Petaurus biacensis Ulmer, 1940
- Petaurus breviceps Waterhouse, 1839 – Suikereekhoorn
- Petaurus gracilis de Vis, 1883
- Petaurus norfolcensis (Kerr, 1792) – Grijze suikereekhoorn
- Petaurus notatus Peters, 1859
- ↑ Groves, C. P. (2005). "Order Diprotodontia". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.) Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 54-55. ISBN 978-0-8018-8221-0.
- ↑ a b Mammal Diversity Database (2022). Mammal Diversity Database (Version 1.10) [Data set]. Zenodo. DOI: 10.5281/zenodo.7394529. Geraadpleegd op 13-01-2023.