Michael Matthews
Michael Matthews | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Matthews in 2022
| ||||||||||||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||||||||||||
Bijnaam | Bling | |||||||||||||||||
Geboortedatum | 26 september 1990 | |||||||||||||||||
Geboorteplaats | Canberra, Australië | |||||||||||||||||
Lengte | 178 cm | |||||||||||||||||
Sportieve informatie | ||||||||||||||||||
Huidige ploeg | Team BikeExchange | |||||||||||||||||
Discipline(s) | Weg | |||||||||||||||||
Specialisatie(s) | Sprinter | |||||||||||||||||
Ploegen | ||||||||||||||||||
2009–2010 2011–2012 2013–2016 2017–2020 2021- |
Team Jayco-AIS Rabobank Orica GreenEDGE Team Sunweb Team BikeExchange | |||||||||||||||||
Beste prestaties | ||||||||||||||||||
Milaan-San Remo | 2e (2024) | |||||||||||||||||
Gent-Wevelgem | 5e (2021) | |||||||||||||||||
Ronde van Vlaanderen | 6e (2019) | |||||||||||||||||
Amstel Gold Race | 3e (2015) | |||||||||||||||||
Luik-Bastenaken-Luik | 4e (2017) | |||||||||||||||||
Ronde van Italië | 3 etappezeges | |||||||||||||||||
Ronde van Frankrijk | 4 etappezeges | |||||||||||||||||
Ronde van Spanje | 3 etappezeges | |||||||||||||||||
WK op de weg | 2e (2015) | |||||||||||||||||
Overige | ||||||||||||||||||
Zeges: | ||||||||||||||||||
Grote Prijs van Quebec Grote Prijs van Montreal Bretagne Classic |
2018, 2019, 2024 2018 2020 | |||||||||||||||||
Medailleoverzicht | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Medailles | ||||||||||||||||||
|
Michael Matthews (Canberra, 26 september 1990) is een Australisch wielrenner die vooral bekend staat als massasprinter en die sinds 2021 rijdt voor Team BikeExchange.
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]In 2006 werd hij Australisch kampioen bij de nieuwelingen. Een jaar later werd hij samen met Matthew Meisel-Dennis, Thomas Palmer en Alastair Loutit tweede op het nationale kampioenschap ploegenachtervolging voor junioren.
In 2009 werd hij derde in het Australisch kampioenschap tijdrijden voor beloften. Op het kampioenschap op de weg werd hij tweede. Ook op de Oceanische Spelen reed hij goed en werd tweede op de individuele tijdrit voor beloften. Hij behaalde dat jaar tevens zijn eerste top-10 klassering in een elitewedstrijd door als negende in het eindklassement van de Ronde van Japan te eindigen.
In 2010 werd hij zowel op de weg als in de individuele tijdrit derde bij de beloften op het Australisch kampioenschap. Voorts won hij etappes in de Ronde van Langkawi, Ronde van Japan en de Ringerike GP en eindigde als tweede in de Ronde van Vlaanderen voor beloften. Zijn belangrijkste resultaat behaalde hij in Geelong, alwaar hij het Wereldkampioenschap op de weg voor beloften won.
Zijn sterke seizoen werd beloond met een overgang naar het ProTeam van Rabobank. Voor dit team ging hij in 2011 van start met zijn eerste World-Tour evenement: de Tour Down Under, waarin hij al in de derde etappe de gevestigde sprinters klopte en zo zijn eerste grote profzege binnensleepte. In maart dat jaar was hij weer de sterkste, in de openingsrit van de Ronde van Murcia. Op 25 april wist hij ook zijn eerste grote eendagskoers te winnen, namelijk de Duitse semi- klassieker Rund um Köln. In 2014 won hij de 6e etappe in de Ronde van Italië in de roze leiderstrui. Hij reed deze Ronde van Italië niet uit. Matthews werd vervolgens wel geselecteerd voor de Ronde van Frankrijk. Een paar dagen voor het begin van deze ronde, kwam Matthews hard ten val. Daarom werd hij op het laatste moment vervangen door zijn Canadese teamgenoot Christian Meier.
In 2024 sprintte Matthews, een minuut na winnaar Mathieu van der Poel, naar de derde plek in de Ronde van Vlaanderen. Na afloop van de wedstrijd besloot de wedstrijdjury echter om Matthews te declasseren en terug te zetten naar plek elf, na een ongeoorloofde manoeuvre in de sprint.[1]
Palmares
[bewerken | brontekst bewerken]Jeugd
[bewerken | brontekst bewerken]- 2006
- Australisch kampioen op de weg, Nieuwelingen
- 2008
- Proloog en 3e etappe B Tre Ciclista Bresciana, Junioren
- 2e etappe GP Général Patton, Junioren
- 2009
- Oceanisch kampioen tijdrijden, Beloften
- Oceanisch kampioen op de weg, Beloften
- 2010
- Wereldkampioen op de weg, Beloften
Elite
[bewerken | brontekst bewerken]- 2010 - 7 zeges
- 4e etappe Ronde van Wellington
- 1e en 3e etappe Ronde van Langkawi
- Proloog Ronde van Japan
- 2e en 3e etappe Ringerike GP
- 1e etappe Ronde van Thüringen (ploegentijdrit)
- 2011 - 4 zeges
- 2e etappe Bay Cycling Classic
- 3e etappe Tour Down Under
- 1e etappe Ronde van Murcia
- Ronde van Keulen
- 2012 - 2 zeges
- Clásica de Almería
- 3e etappe Ronde van Utah
- Puntenklassement Ronde van Utah
- 2013 - 4 zeges
- 2e en 4e etappe Ronde van Utah
- Puntenklassement Ronde van Utah
- 5e en 21e etappe Ronde van Spanje
- 2014 - 6 zeges
- Ronde van La Rioja
- 3e etappe Ronde van het Baskenland
- 1e (ploegentijdrit) en 6e etappe Ronde van Italië
- 1e etappe Ronde van Slovenië (individuele tijdrit)
- Puntenklassement Ronde van Slovenië
- 3e etappe Ronde van Spanje
- 2015 - 6 zeges
- 3e etappe Parijs-Nice
- Puntenklassement Parijs-Nice
- 1e etappe Ronde van het Baskenland
- 1e (ploegentijdrit) en 3e etappe Ronde van Italië
- 3e etappe Ronde van Zwitserland
- 2e etappe Ronde van Alberta
- 2016 - 4 zeges
- Proloog en 2e etappe Parijs-Nice
- Puntenklassement Parijs-Nice
- Ronde van La Rioja
- 10e etappe Ronde van Frankrijk
- 2017 - 5 zeges
- 1e etappe Ronde van het Baskenland
- 3e etappe Ronde van Zwitserland
- 14e en 16e etappe Ronde van Frankrijk
- Puntenklassement Ronde van Frankrijk
- UCI Ploegentijdrit in Bergen
- 2018 - 4 zeges
- Proloog Ronde van Romandië
- 7e etappe BinckBank Tour
- Grote Prijs van Quebec
- Grote Prijs van Montreal
- 2019 - 3 zeges
- 2e en 6e etappe Ronde van Catalonië
- Puntenklassement Ronde van Catalonië
- Grote Prijs van Quebec
- 2020 - 1 zege
- Bretagne Classic
- 2022 - 1 zege
- 1e etappe Ronde van Catalonië
- Puntenklassement Ronde van Zwitserland
- 14e etappe Ronde van Frankrijk 2022
- 2023 - 1 zege
- Puntenklassement Tour Down Under
- 3e etappe Ronde van Italië
- 2024 - 2 zeges
- Ruta de la Cerámica-Gran Premio Castellón
- Grote Prijs van Quebec
Totaal: 47 zeges bij de elite
Resultaten in voornaamste wedstrijden
[bewerken | brontekst bewerken]
|
|
Resultaten in kleinere rondes
[bewerken | brontekst bewerken]Jaar | Tour Down Under | Parijs-Nice | Tirreno-Adriatico | Ronde van Catalonië | Ronde van het Baskenland | Ronde van Romandië | Critérium du Dauphiné | Ronde van Zwitserland | Ronde van Polen | Eneco Tour / BinckBank Tour |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2010 | 81e | |||||||||
2011 | 4e (1) | 118e | ||||||||
2012 | 9e | opgave | opgave | 110e | 138e | opgave | ||||
2013 | 91e | opgave | 80e | |||||||
2014 | 60e | opgave | opgave (1) | 69e | ||||||
2015 | 51e (1) | opgave (1) | opgave (1) | |||||||
2016 | 53e (2) | opgave | opgave | |||||||
2017 | 32e | 39e (1) | 60e (1) | |||||||
2018 | opgave | opgave (1) | 49e | 2e (1) | ||||||
2019 | opgave | 59e (2) | ||||||||
2020 | 26e | 54e | ||||||||
2021 | 38e | 32e | ||||||||
2022 | 50e | opgave (1) | ||||||||
2023 | 43e | opgave | ||||||||
2024 | opgave | opgave |
(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen
Ploegen
[bewerken | brontekst bewerken]- 2009 – Team Jayco-AIS [a] (vanaf 23 februari)
- 2010 – Team Jayco-Skins
- 2011 – Rabobank Cycling Team
- 2012 – Rabobank Cycling Team
- 2013 – Orica GreenEDGE
- 2014 – Orica GreenEDGE
- 2015 – Orica GreenEDGE
- 2016 – Orica GreenEDGE
- 2017 – Team Sunweb
- 2018 – Team Sunweb
- 2019 – Team Sunweb
- 2020 – Team Sunweb
- 2021 – Team BikeExchange
- 2022 – Team BikeExchange Jayco
- 2023 – Team BikeExchange-Jayco
- 2024 – Team Jayco AlUla
- 2025 – Team Jayco AlUla
- ↑ Doup, Nick, Michael Matthews verliest podiumplaats Ronde van Vlaanderen na straf, Jayco AlUla wil in beroep. WielerFlits (31 maart 2024). Geraadpleegd op 31 maart 2024.
Voorganger: Peter Sagan 2012, 2013, 2014, 2015, 2016 |
Winnaar groene trui in de Ronde van Frankrijk Michael Matthews 2017 |
Opvolger: Peter Sagan 2018, 2019 |