Louis Th. Lehmann
Louis Th. Lehmann | ||||
---|---|---|---|---|
Lehmann (1964)
| ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Louis Theodorus Lehmann | |||
Pseudoniem(en) | Mies Maan Kemal Isamïli Urenkel Bählamm S. Colmar Georges Ferre Wouter Gliont Martin Holme Urenkel Klecksel M. Schoriës | |||
Geboren | 19 augustus 1920 | |||
Geboorteplaats | Rotterdam | |||
Overleden | 23 december 2012 | |||
Overlijdensplaats | Amsterdam | |||
Land | Nederland | |||
Beroep | dichter, scheepsarcheoloog | |||
Dbnl-profiel | ||||
|
Louis Theodorus Lehmann (Rotterdam, 19 augustus 1920 – Amsterdam, 23 december 2012) was een Nederlands dichter en scheepsarcheoloog.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Lehmann was een originele dichter die veel verscheidenheid in zijn werk toont, met veel burleske humor en een door ironie doorkruiste romantiek. Nog maar achttien jaar oud debuteerde hij in de almanak In Aanbouw, in 1939 uitgegeven door Kees Lekkerkerker. In de Tweede Wereldoorlog werkte hij onder meer mee aan het surrealistische en dadaïstische tijdschrift De Schone Zakdoek met Emiel van Moerkerken, C. Buddingh', Theo van Baaren en Gertrude Pape. In 1964 won hij de Jan Campert-prijs voor Who’s who in Whatland. In zijn latere poëzie geeft hij blijk van meer nuchterheid. Zijn verhalend proza heeft soms een toon van ontgoocheld idealisme.
Lehmann heeft behalve als dichter ook internationaal naam gemaakt als (scheeps)archeoloog. In de jaren '60-'70 publiceerde hij bijvoorbeeld verschillende studies over prehistorisch aardewerk, zogenaamde potbekers, uit het Laat neolithicum en over de opgraving van een grafheuvel uit de bronstijd in West-Friesland. In 1995 promoveerde hij op een onderzoek naar de geschiedenis van de scheepsarcheologie.[1]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Dag- en nachtlawaai (1940)
- Subjectieve reportage (1940)
- Schrijlings op de horizon (1941)
- Het verbreken (1944)
- Rubaiyat of Kemal Isma'ili (1944)
- Verzamelde gedichten (1947)
- Gedichten (1948)
- De pauwenhoedster (1955, roman)
- Het echolood (1955)
- Een steen voor Hermes (1962)
- Who's Who in Whatland (1963)
- Tussen Medemblik en Hippolytushoef (1964)
- Luxe (1966)
- De galeien (1987)
- The polyeric quest : renaissance and baroque theories about ancient men-of-war (1995)
- De queeste naar de multireme (1995)
- Vluchtige steden (en zo) (1996)
- Gedichten 1939-1998 (2000)
- Toeschouw (2003)
- Inleiding tot: Eric Terduyn & Emile van Moerkerken, Intermezzo en andere literaire bijdragen aan 'De Schone Zakdoek' (2004)
- Wat boven kwam (2006)
- De muziek van Louis Lehmann - 41 radiopraatjes bij de VPRO (2006)
- Bescheiden kunsten (2008)
- Laden ledigen - Een keuze uit hervonden werk (2008)
- Kort verslag van de gebeurtenissen (2010)
- Schoon schip (2010)
- Misbaksels: nagelaten verhalen en tekeningen (2014, postuum)
- Gij zult niet bloemlezen! Een keuze uit de poëzie van Louis Lehmann, samengesteld door Erik Bindervoet (2021)
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Jaap van der Bent, De dichter die het niet wilde zijn. Leven en werk van Louis Lehmann, 2021. ISBN 9789493183070
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
- Portret van een homo universalis
- ↑ Het nut van de huposoma: Louis Lehmann promoveert op zijn kennis van de Griekse en Romeinse oorlogsschepen, door Michel Maas, de Volkskrant, 30 juni 1995