Ingyo
| Ingyō | ||
|---|---|---|
| 376 – 453 | ||
| ||
| 19e Keizer van Japan | ||
| Periode | 411 tot 453[1] | |
| Voorganger | Hanzei | |
| Opvolger | Anko | |
| Vader | Nintoku | |
| Dynastie | Keizers van Japan | |
Keizer Ingyō (允恭天皇, Ingyō-tennō) was de negentiende keizer van Japan,[2] volgens de traditionele opvolgingsvolgorde.[3]
Er zijn geen concrete data bekend over zijn geboorte, regeerperiode en dood. Vermoedelijk is hij in het jaar 376 geboren, en regeerde hij van 411 tot aan zijn dood in 453.
Volgens Kojiki en Nihonshoki was Ingyō de vierde zoon van keizer Nintoku, en daarmee de derde van diens zonen die keizer werd (de vorige twee waren Richu en Hanzei). Zijn keizerin was Oshisaka no Ōnakatsu no Hime. Samen kregen ze vijf zonen en vier dochters, waaronder Anko en Yuyaku.
Ingyō reorganiseerde het systeem van familie- en clannamen, daar veel van hen zichzelf valse namen gaven van hogerangsfamilies en clans.
Kinderen
[bewerken | brontekst bewerken]- Prins Kinashi no Karu (木梨軽皇子)
- Prinses Nagata no Ōiratsume (名形大娘皇女)
- Prins Sakai no kurohiko (境黒彦皇子) (?-456)
- Prins Anaho (穴穂皇子) (Emperor Ankō) (401?-456)
- Prinses Karu no Ōiratsume (軽大娘皇女)
- Prins Yatsuri no shirahiko (八釣白彦皇子) (?-456)
- Prins Ōhatuse no Wakatakeru (大泊瀬稚武皇子) (Emperor Yūryaku) (418-479)
- Prinses Tajima no Tachibana no Ōiratsume (但馬橘大娘皇女)
- Prinses Sakami (酒見皇女)
Gebeurtenissen tijdens Ingyō's regeerperiode
[bewerken | brontekst bewerken]De oudste gedocumenteerde aardbeving in Japan vond plaats in 416. Deze aardbeving verwoestte het keizerlijk paleis in Kioto.[4]
Wetenschappers identificeren Ingyō tegenwoordig met Koning Sai uit het Boek van de Song.
Volgens de Nihonshoki viel het nieuws over Ingyō’s dood zwaar bij het Koreaanse koninkrijk Silla. Dit rijk bood Japan na Ingyō’s 80 muzikanten aan om de ziel van Ingyō rust te helpen vinden.[5]
Ingyō ligt begraven op een keizerlijke begraafplaats genaamd Keizer Ingyō's misasagi (恵我長野北陵,, Eganonagano no kita no misasagi), in Fujiidera.[6]
- Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491.
- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323.
- Hammer, Joshua. (2006). Yokohama Burning: The Deadly 1923 Earthquake and Fire that Helped Forge the Path to World War II. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-0-7432-6465-5; OCLC 67774380.
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691.
- Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842.
- ↑ Data zijn niet met zekerheid te bepalen.
- ↑ Japanse hof (Kunaichō), 允恭天皇(17)
- ↑ Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp. 257-258; Varley, Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, pp. 112; Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 26.
- ↑ Hammer, Joshua. (2006). Yokohama Burning: The Deadly 1923 Earthquake and Fire that Helped Forge the Path to World War II, p. 62.]
- ↑ Nihonshoki, volume 13, Story of Ingyō: 允恭紀四十二年 - 於是新羅王聞天皇既崩,驚愁之,貢上調船八十艘及種種樂人八十.[1]
- ↑ Gowland, William. "The Burial Mounds and Dolmens of the Early Emperors of Japan," The Journal of the Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland, Vol. 37, Jan.-Jun., 1907, pp. 10-46.
· 
· 