Claudio Chiappucci

Claudio Chiappucci
Persoonlijke informatie
Bijnaam	El Diablo en Calimero
Geboortedatum	28 februari 1963
Geboorteplaats	Uboldo, Italië
Sportieve informatie
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klimmer
Ploegen
1985-1986 1987-1990 1991 1992 1993-1995 1996 1997 1998 1999	Carrera-Inoxpran Carrera Jeans-Vagabond Carrera Jeans-Tassoni Carrera Jeans-Vagabond Carrera Jeans-Tassoni Carrera Jeans Asics-CGA Ros Mary-Amica Chips Amica Chips-Costa de Almeria
Beste prestaties
Milaan-San Remo	1e (1991)
Ronde van Vlaanderen	4e (1995)
Amstel Gold Race	7e (1994)
Luik-Bastenaken-Luik	4e (1994)
Ronde van Lombardije	2e (1992, 1994)
Ronde van Italië	2e (1992) 1 etappezege
Ronde van Frankrijk	2e (1990, 1992) 3 etappezeges
Ronde van Spanje	11e (1997)
WK op de weg	2e (1994)
Portaal    Wielersport

Claudio Chiappucci [uitspraak: 'klʌudjoː kjɑputʃi]^? (Uboldo, 28 februari 1963) is een voormalig Italiaans wielrenner. Hij was beroepsrenner van 1985 tot en met 1999, en stond bekend om zijn aanvallende manier van rijden in diverse bergetappes in de Tour de France. Zijn bijnaam in het peloton was "El Diablo" ('de Duivel').

Claudio's vader, Arduino Chiappucci, had tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met Fausto Coppi gevochten in Ethiopië en ook samen met hem in krijgsgevangenschap gezeten. Arduino's verhalen over Coppi wakkerden Chiappucci's belangstelling voor het wielrennen aan.

Chiappucci werd beroepsrenner in 1985 en reed een groot deel van zijn carrière bij de Italiaanse Carrera Jeans-ploeg. Tussen 1985 en 1996 behaalde hij zijn grootste successen bij deze ploeg. Aanvankelijk reed hij tamelijk anoniem rond. In 1986 raakte hij ernstig gewond toen hij in de Ronde van Zwitserland in botsing kwam met een tegemoetkomende auto. Chiappucci brak onder meer zijn sleutelbeen, maar wist uiteindelijk toch te herstellen. In 1989 behaalde Chiappucci zijn eerste profzege, de semiklassieker Coppa Placci.

De doorbraak kwam voor Chiappucci in de Ronde van Frankrijk 1990. Direct in de eerste etappe maakte Chiappucci deel uit van een kopgroep van vier man, de anderen waren Frans Maassen, Ronan Pensec en Steve Bauer. Op de streep hadden de vier een voorsprong van meer dan tien minuten. Bauer droeg de gele trui tot aan de bergen, daarna was Pensec aan de beurt. Toen deze in de klimtijdrit tegenviel, was het de beurt aan Chiappucci. Hij verloor de volgende dag wel tijd op de favorieten (zoals Lemond en Breukink), maar behield de gele trui. Het leek dat hij in de Pyreneeën de leiding wel zou verliezen, maar Chiappucci wachtte de aanval van de groten niet af en ging in plaats daarvan op de Aspin zelf in de aanval. Ook op de Tourmalet was hij nog vooruit, maar op Luz Ardiden werd hij alsnog ingehaald. Aan het einde van de etappe had Chiappucci het geel behouden, maar het verschil met Lemond was tot 5 seconden geslonken. Die verloor hij vanzelfsprekend in de laatste tijdrit, maar was wel tweede in het eindklassement gebleven (net voor Breukink); naast zijn aanvallende manier van rijden leverde dit hem een grote schare aan fans op.

De volgende jaren maakten duidelijk dat zijn succes niet de toevalstreffer was die het wellicht geleken had. In de Ronde van Frankrijk 1991 maakte hij de sprong naar Indurain, die tussen de Tourmalet en La Mongie in de aanval was gegaan. De samenwerking tussen de twee was uitstekend. Indurain pakte die etappe de gele trui, Chiappucci de etappezege en de bolletjestrui. Uiteindelijk werd hij dat jaar ook nog derde in het eindklassement, achter Indurain en Bugno.

Wellicht zijn meest aansprekende succes boekte hij in de Ronde van Frankrijk 1992. De dertiende etappe, op 18 juli, leidde naar Sestriere, waar in 1952 Coppi al een glanzende overwinning had geboekt. Chiappucci viel vroeg aan, op de eerste van de vijf cols die dag. Hij reed meer dan 200 kilometer op kop (waarvan 125 kilometer solo), en bleef onbereikbaar voor de achtervolgers, in het bijzonder Miguel Indurain. Zijn zege in Sestriere geldt als een van de meest indrukwekkende etappezeges in de Tour ooit. Dat jaar won Chiappucci opnieuw de bolletjestrui en werd achter Indurain tweede in het eindklassement.

Hierna was er voor Chiappucci geen hoofdrol meer weggelegd. In 1993 won hij nog een etappe in de Tour, maar was hij al te ver achter om nog voor het podium in aanmerking te komen. In 1994 moest hij opgeven. Zijn rol als topklimmer werd dat jaar overgenomen door zijn ploeggenoot Marco Pantani. Hoewel hij vooral vanwege zijn Toursuccessen bekend werd, heeft hij ook diverse andere spraakmakende resultaten geboekt. Hij won onder meer Milaan-San Remo, de Clásica San Sebastián en een etappe in de Giro d'Italia. Ook behaalde hij de zilveren medaille op het Wereldkampioenschap Wielrennen in 1994 te Agrigento.

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 1985 64e   1986 1987 48e   1988 24e   26e   1989 46e   81e   1990 12e   2  ↑   1991 2  ↑    3  ↑ (1)   1992 2  ↑   2  ↑ (1)   1993 3  ↑ (1)  6e (1)  1994 5e   opgave   1995 4e   11e   1996 opgave   37e   1997 11e   1998 60e   (*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Clásica San Sebastián Eschborn-Frankfurt WK op de weg Wereld­ranglijsten 1985 25e 1986 27e 1987 1988 9e 1989 38e 53e 28e 41e 15e 8e 22e 3 1990 81e 62e 11e 51e 60e 76e 12e 15e 23e 6e (UWB) 1991 1  ↑ 56e 35e 3 11e 17e 11e (UWB) 1992 186e 34e 44e 2 2  ↑ 2 21e 6e (UWB) 1993 6e 4e 3 1  ↑ 12e 5e (UWB) 1994 37e 7e 4e 2 7e 22e 2  ↑ 4e (UWB) 1995 8e 27e 4e 13e 7e 6e 18e 23e 11e (UWB) 1996 98e 12e 14e 21e 30e 13e 1997 29e 6e 12e 17e 56e 57e 10e 22e (UWB) 1998 27e 17e

Bronnen, noten en/of referenties

Mediabestanden

Commons heeft media­bestanden in de categorie Claudio Chiappucci.

• (en) Profiel van Claudio Chiappucci op ProCyclingStats

---

Voorganger: Luis Herrera 1989

Winnaar groene trui in de Ronde van Italië Claudio Chiapucci 1990

Opvolger: Iñaki Gastón 1991

Voorganger: Thierry Claveyrolat 1990

Winnaar bergklassement van de Ronde van Frankrijk Claudio Chiappucci 1991, 1992

Opvolger: Tony Rominger 1993

Voorganger: Iñaki Gastón 1991

Winnaar groene trui in de Ronde van Italië Claudio Chiapucci 1992, 1993

Opvolger: Pascal Richard 1994