Beitar Jeruzalem
| Beitar Jeruzalem | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Naam | Beitar Jeruzalem FC | |||||
| Bijnaam | De Menora De club van het land | |||||
| Opgericht | 1936 | |||||
| Stadion | Teddystadion, Jeruzalem | |||||
| Capaciteit | 31.733 | |||||
| Voorzitter |  Eli Ohana
| |||||
| Eigenaar | Barak Abramov
| |||||
| Trainer | Barak Yitzhaki
| |||||
| Kledingmerk | Umbro | |||||
| Competitie | Ligat Ha'Al | |||||
| Website | Officiële website | |||||
| ||||||
| Geldig voor 2022/23 | ||||||
| ||||||
Beitar Jeruzalem is een Israëlische voetbalclub uit Jeruzalem. Beitar is de club met het grootste aantal fans in Israël, en sommige mensen noemen het het "Het voetbalteam van het land". De kleuren van de club zijn geel en zwart.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Oprichting
[bewerken | brontekst bewerken]In 1936 beslisten David Horn en Shmuel Kirschstein om een plaatselijk voetbalelftal op te richten. Horn was leider van de jeugdbeweging Betar, een voorloper van de Zionistische beweging. De club telde vooral Mizrachi-Joden onder haar leden uit de arme laag van de Joodse bevolking, die uit de Arabische diaspora kwamen.
Door de politieke tint van de club kwamen er al snel problemen met de toenmalige Britse autoriteiten en met de fans van Hapoel Jeruzalem, die een socialistische en Askenazisch joodse aanhang had. Begin jaren 40 werden vele spelers verbannen naar Eritrea en Kenia, de spelers konden pas terugkeren in 1948 toen het Britse mandaat over Palestina eindigde en Israël opgericht werd. Intussen heette de club Nordia Jeruzalem.
Opkomst en bloei
[bewerken | brontekst bewerken]Beitar startte in de jaren '50 in de 2e klasse en promoveerde in 1954 voor het eerst naar de hoogste klasse maar degradeerde onmiddellijk terug. In 1958 werd de club kampioen maar kon niet promoveren door herstructureringen in de hoogste klasse. Het zou tot 1968 duren vooraleer Beitar kon terugkeren naar de hoogste klasse. In 1976 won de club de beker in de finale tegen Maccabi Tel Aviv FC. Vier jaar later degradeerde de club maar kon na één seizoen terugkeren naar de hoogste klasse.
In 1983-84 was de club dicht bij een eerste titel maar op de laatste speeldag stak Hapoel Tel Aviv daar een stokje voor en Beitar moest Maccabi Haifa met één puntje voor laten gaan. Ook het volgende seizoen werd de club 2e. De eerste titel werd uiteindelijk in 1987 binnen gehaald.
Faillissement, heropstanding, racisme en breuk
[bewerken | brontekst bewerken]In 1991 degradeerde de club voor één seizoen weer naar de 2e klasse. Er werden nog 2 titels gewonnen in '97 en '98. Eind jaren 90 ging de club failliet na een financieel wanbeleid. Beitar bleef verder spelen en werd in 2005 overgenomen door de Russische tycoon Arkadi Gaydamak die de club het grootste budget van de Israëlische competitie bezorgde.
De club werd in 2007 kampioen toen Maccabi Tel Aviv strafpunten kreeg wegens financiële onregelmatigheid.[1]
Op 19 maart 2012 vielen honderden supporters van Beitar, die bekend staan om hun anti-Arabische spreekkoren, Arabische werknemers aan in de hal van het winkelcentrum Malha in Jeruzalem.[2]
Begin 2013 huurde eigenaar Gaydamak twee jonge Tsjetsjeense voetballers - moslims - in en liet ze opstellen in het eerste team. De harde kern van de club, die zichzelf La Familia noemt, reageerde meteen. De twee werden onthaald op spreekkoren en bedreigd. Spreekkoren eens temeer: "Dood aan de Arabieren!". Toen een van de Tsjetsjenen scoorde verlieten honderden supporters het stadion. Het kwam zelfs tot een boycot die ook buiten de La Familia-kern navolging vond. Na vier voor hen lange maanden mochten de twee Tsjetsjenen weer naar huis. Dit gebeuren veroorzaakte bitterheid onder een ander deel van de supporters. Zij besloten een nieuwe voetbalclub op te richten. Zowel eigenaar Gaydamak als de clubvoorzitter als de populaire doelman Ariel Harush verlieten de club.[3] In november 2015 werd een videofilm over deze gebeurtenissen gemaakt door regisseur Maya Zinshtein : Forever Pure.[4] Zij wilde laten zien hoe racisme een club maar ook een samenleving ontwricht.[5]
Op 12 mei 2018, maakte voorzitter Eli Ohana bekend dat het team zijn naam zou veranderen naar Beitar Trump Jerusalem, vernoemd naar de president van de Verenigde Staten Donald Trump.[6]
Op dinsdag 8 december 2020 maakte eigenaar Hogeg op een persconferentie in Dubai bekend dat de club een mede-eigenaar heeft gekregen in de Arabier Sjeik Hamid bin Khalifa bin Zajed al Nahjan. Beide zijn voor 50% eigenaar. Dit is een vrucht van de overeenkomst begin september tussen de Verenigde Arabische Emiraten en Israël.[7] Sjeik Hamid is lid van de koninklijke familie van de VAE. Beide eigenaren willen proberen te laten zien dat Joden en Arabieren goed kunnen samenwerken. Er zullen dan ook voor het eerst Arabische spelers gecontracteerd gaan worden. Hopelijk gaan de anti-Arabische spreekkoren tot het verleden horen. De harde kern van de supportersvereniging "La Familia" lijkt het alvast niet eens te zijn met deze nieuwe eigenaar: een training werd verstoord, waarbij geroepen werd "Doe maar een kaffiye op!"(een Arabisch hoofddeksel voor (oudere) mannen) en erger. De sjeik wil veel geld in de club investeren.[8]
Erelijst
[bewerken | brontekst bewerken]- Toto-Cup
- 1998, 2010, 2020
Eindklasseringen vanaf 2000
[bewerken | brontekst bewerken]| Seizoen | Competitie | Niveau | Eindstand | Beker | Opmerking |
|---|---|---|---|---|---|
| 1999/00 | Ligat Ha'Al | I | 5 | Finale | < Hapoel Tel Aviv FC: 2-2 nv (2-4 ns) |
| 2000/01 | 5 | 8e ronde | |||
| 2001/02 | 10 | halve finale | |||
| 2002/03 | 9 | 8e ronde | |||
| 2003/04 | 9 | 8e finale | |||
| 2004/05 | 4 | 9e ronde | |||
| 2005/06 | 3 | 8e finale | |||
| 2006/07 |  |
9e ronde | |||
| 2007/08 | |
Winnaar | < Hapoel Tel Aviv FC: 0-0 nv (5-4 ns) | ||
| 2008/09 | 3 | Winnaar | < Maccabi Haifa: 2-1; Liga topscorer ex aequo: Barak Yitzhaki (14) | ||
| 2009/10 | 5 | kwartfinale | winnaar Toto-cup > Hapoel Ra'anana: 1-0 | ||
| 2010/11 | 11 | kwartfinale | |||
| 2011/12 | 9 | 8e ronde | |||
| 2012/13 | 10 | kwartfinale | |||
| 2013/14 | 7 | kwartfinale | |||
| 2014/15 | 4 | 8e ronde | |||
| 2015/16 | 3 | 8e ronde | |||
| 2016/17 | 3 | halve finale | |||
| 2017/18 | 3 | Finale | < Hapoel Haifa: 1-3 nv | ||
| 2018/19 | 7 | 8e ronde | |||
| 2019/20 | 3 | kwartfinale | winnaar Toto-cup > Maccabi Tel Aviv FC: 2-0 | ||
| 2020/21 | 10 | 8e finale | |||
| 2021/22 | 10 | 8e finale | |||
| 2022/23 | 7 | Winnaar | < Maccabi Netanja: 3-0 | ||
| 2023/24 | 11 | 8e ronde | <Finalist Super Cup > Maccabi Haifa: 1-3 | ||
| 2024/25 | . |
Beitar Jeruzalem in Europa
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Lijst van Europese wedstrijden van Beitar Jeruzalem voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Beitar Jeruzalem speelt sinds 1993 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam:
- Champions League (5x)
- 1993/94, 1997/98, 1998/99, 2007/08, 2008/09
- Europa League (5x)
- 2015/16, 2016/17, 2017/18, 2018/19, 2020/21
- 2023/24
- UEFA Cup (5x)
- 1996/97, 1997/98, 1998/99, 2000/01, 2006/07
- Intertoto Cup (1x)
- 1995
Bekende (ex-)spelers
[bewerken | brontekst bewerken]
Barak Itzhaki- Ariel Harush
Hervé Kage- Landry Mulemo
- Eli Ohana
Arsenio Valpoort
Samuel Yeboah- Yoav Ziv
.svg){kind=small}
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- Forever Pure regisseur aan de keukentafel november 2015
- ↑ Beitar krijgt titel Israël in schoot geworpen op www.vi.nl
- ↑ (en) Hundreds of Beitar Jerusalem fans beat up Arab workers in mall; no arrests, nieuwsbericht in Haaretz, 23 maart 2012. Gearchiveerd op 20 november 2015.
- ↑ Puur racistisch, Israëlische documentaire over het racisme van La Familia, de harde kern van voetbalclub Beitar Jerusalem, Jurgen Tiekstra, VPRO-gids van 22 aug 2017
- ↑ Forever Pure 24 november 2015. Gearchiveerd op 7 april 2023.
- ↑ Genoemd artikel Jurgen Tiekstra
- ↑ (en) Tom Lutz, Israeli football club renames itself Beitar Trump Jerusalem after 'courageous' president, website van The Guardian, 13 mei 2018. Gearchiveerd op 13 mei 2022.
- ↑ 2020
- ↑ Joodse voetbalfans willen geen sjeik als clubeigenaar, Sacha Kester, De Volkskrant, 9 december 2020,p.14
· 
· 
