Anky van Grunsven

Anky van Grunsven
	Anky van Grunsven in 2008
Persoonlijke informatie
Naam	Theodora Elisabeth Gerarda van Grunsven
Geboortedatum	2 januari 1968
Geboorteplaats	Erp, Noord-Brabant
Sportieve informatie
Discipline	Dressuur
Trainer/coach	Sjef Janssen
Eerste titel	1990- Nederlands kampioen
Medailles
Olympische Spelen
	Officiële website
Portaal	Sport

Theodora Elisabeth Gerarda (Anky) van Grunsven (Erp, 2 januari 1968) is een Nederlandse dressuuramazone. Zij is drievoudig olympisch kampioen en de Nederlander die in totaal (goud, zilver en brons) de meeste olympische medailles op de zomerspelen in de Nederlandse sportgeschiedenis heeft behaald.

Biografie

Anky van Grunsven begon met rijden op zesjarige leeftijd. Na het behalen van haar havo-diploma op het Zwijsen College in Veghel, besloot Van Grunsven om professioneel te gaan rijden.

Prisco was haar eerste eigen paard. In 1980 reed Anky van Grunsven met hem haar eerste dressuurwedstrijd in de L-klasse. In 1982 promoveerde ze naar de Z-klasse. In 1990 werd ze voor het eerst Nederlands kampioen. Met Bonfire waarmee zij in 1991 voor de tweede keer Nederlands dressuurkampioen werd, won ze in totaal negenmaal de nationale dressuurtitel.

In 1994 werd Anky van Grunsven in Den Haag wereldkampioene op het onderdeel Kür op Muziek. Ze won zeven keer de Wereldbekerfinale, waarvan vijf keer met Bonfire: de eerste keer in 1995 in Hollywood, waarbij “Bonfire’s Symphony” als kürmuziek een grote rol speelde; in 1996 in Göteborg; in 1997 in ’s-Hertogenbosch; in 1999 in Dortmund; en in 2000 wederom in ’s-Hertogenbosch. Daarna won Anky van Grunsven nog tweemaal de Wereldbekerfinale met Keltec Salinero: in Düsseldorf (2004), en in Las Vegas (2005).

Paardrijden en alles eromheen is voor Van Grunsven een fulltime bezigheid geworden. Ze geeft ook regelmatig les. Het niveau varieert van landelijk Z tot en met Grand Prix. Daarnaast geeft ze ook vaak clinics in binnen- en buitenland.

Controverse over Rollkur

Van Grunsven werd verweten gebruik te maken van de controversiële trainingsmethode die rollkur genoemd wordt.^[1] Een trainingsmethode die ze tot 2007 ondersteunde als bruikbaar om een paard te trainen.^[2]^[3] Sindsdien heeft ze zich echter gedistantieerd van de methode. Vooral sinds de Fédération Équestre Internationale (FEI) in 2010 deze techniek omschreef als een agressieve trainingsmethode.^[4] De rollkur werd ook verboden.^[5]^[2]

Onderscheidingen

In 1993, 1994, 1995, 1996, 1998, 2000, 2004 en 2008 werd Van Grunsven uitgeroepen tot “Ruiter van het jaar”. Tevens werd zij in 1994 geëerd als sportvrouw van het jaar. In 2001 werd zij uitgeroepen tot “Ruiter van de eeuw”. Van Grunsven is ook benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

Zij ontving over het jaar 2013 de Vrouw in de Media Award.

Resultaten

Van Grunsven werd dertien keer Nederlands kampioen, van 1990 tot en met 1998, in 2000, 2003, 2005 en 2007.
Ze nam zeven keer deel aan de Olympische Spelen: in 1988 (Seoel), 1992 (Barcelona), 1996 (Atlanta), 2000 (Sydney), 2004 (Athene), 2008 (Peking) en 2012 (Londen).
1994: 1e bij de Wereldruiterspelen in Den Haag met Bonfire.
1999: 1e bij de Europese kampioenschappen in Arnhem met Bonfire.
Olympische Zomerspelen 1992 in Barcelona: een zilveren medaille bij de dressuur in de landenwedstrijd (met Bonfire).
Olympische Zomerspelen 1996 in Atlanta: een zilveren medaille bij de dressuur met Bonfire en een zilveren medaille bij de landenwedstrijd dressuur.
Olympische Zomerspelen 2000 in Sydney: een gouden medaille bij de dressuur met Bonfire en zilver in de olympische landenwedstrijd voor dressuurruiters.
Olympische Zomerspelen 2004 in Athene: een gouden medaille bij de dressuur met Salinero.
2005: 1e bij de Europese kampioenschappen in Hagen (Duitsland) met Salinero.
Op de door de FEI georganiseerde Wereldruiterspelen 2006 in Aken behaalde Van Grunsven met Keltec Salinero -in de kür op muziek- een gouden medaille. Met een score van 86,100 punten liet ze de concurrentie ver achter zich.
2007: Europees kampioen met de Nederlandse ploeg in Turijn.
2007: Europees kampioen kür op muziek met Keltec Salinero in Turijn.
2008: Wereldkampioen Indoor Brabant.
Olympische Zomerspelen 2008 in Peking: een gouden medaille bij de individuele dressuur met Salinero en zilver in de olympische landenwedstrijd voor dressuurruiters. De Nederlandse ploeg bestond uit Anky van Grunsven (met Salinero), Imke Schellekens-Bartels (met Sunrise) en Hans Peter Minderhoud (met Nadine). Ze won tijdens de Olympische Spelen haar achtste medaille. Ze is de eerste Nederlandse sporter die op vijf verschillende Olympische Spelen een medaille wint, waarvan 3 gouden medailles achter elkaar.
18 oktober 2008, tweede in het wereldbekerconcours van Odense met Painted Black.
19 april 2009, derde op het wereldbekertoernooi in Las Vegas met Painted Black.
2009: Windsor (29 augustus) EK, brons voor de kür op muziek met Salinero.
Olympische Zomerspelen 2012 in Londen: een bronzen medaille in de landenwedstrijd voor dressuurruiters met Salinero.

Buiten de ring

Van Grunsven heeft een kledinglijn, geeft clinics en verkoopt boeken, dvd's en cd-roms.^[6]

Sinds 1991 woont ze samen met Sjef Janssen, een voormalig Nederlands paardendressuurruiter en dressuurtrainer/coach. In 2004 werd hun eerste kind geboren en in 2005 zijn ze getrouwd.^[7] In 2007 werd hun tweede kind geboren.

Verder brengt Van Grunsven nog meer paarden uit op wedstrijden. Drie daarvan zijn Krack C, Painted Black en Nelson. Krack C en Painted Black zijn twee goedgekeurde hengsten, Van Grunsven brengt hen allebei uit in de Grand Prix. De ruin Nelson maakte zijn debuut in de Prix St. Georges. In mei 2008 vond Van Grunsven twee nieuwe wedstrijdpaarden in de achtjarige Pari-Tali en de twaalfjarige Odysee.

Op 30 april 2013 bekleedde Anky van Grunsven het ambt van wapenheraut tijdens de inhuldiging van koning Willem-Alexander in de Nieuwe Kerk in Amsterdam.^[8]^[9]

In 2023 deed Van Grunsven mee aan het televisieprogramma The Masked Singer, als de bonbon. Ze viel af in de aflevering waarin ze haar debuut maakte.

Bronnen, noten en/of referenties