jeho

jeho

1. zijn; eigendom van mannelijk 3e persoon enkelvoud
2. zijn; eigendom van onzijdig 3e persoon enkelvoud

jeho

1. (van) hem, zijn; genitief enkelvoud van wón
2. hem; bezield accusatief enkelvoud van wón

jeho

1. (van) hem, zijn; genitief enkelvoud van wono

• njeho

• IPA: /jɛɦɔ/

• je·ho

jeho

1. zijn; eigendom van mannelijk 3e persoon enkelvoud
2. zijn; eigendom van onzijdig 3e persoon enkelvoud

jeho

1. (van) hem, zijn; lange vorm genitief enkelvoud van on
2. hem; lange vorm accusatief enkelvoud van on

jeho

1. (van) hem, zijn; lange vorm genitief enkelvoud van ono

• IPA: /jɛɦɔ/
• Geluid:  jeho    (hulp, bestand)

• je·ho

jeho

1. zijn; eigendom van mannelijk 3e persoon enkelvoud

   «To je jeho dům.»

   Dat is zijn huis.

2. zijn; eigendom van onzijdig 3e persoon enkelvoud

   «V dálce je velké město a na jeho okraji stojí malá chajda.»

   In de verte ligt een grote stad en aan haar rand staat een kleine schuur.

• Onverbogen

• jehož

jeho

1. (van) hem, zijn; lange vorm genitief enkelvoud van on
2. hem; lange vorm accusatief enkelvoud van on

   «„Proč policie obvinila zrovna jeho a ne třeba manželku, která by mohla být stejně podezřelá?“»

   „Waarom heeft de politie nou juist hem beschuldigd en niet zijn vrouw, die net zo verdracht kan zijn?“

1. –
2. jej

jeho

1. (van) hem, zijn; lange vorm genitief enkelvoud van ono

• jenž

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Česko-německý slovník Fr. Št. Kotta - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch / Duits)