Egypte

Egypte werd door de Griekse geschiedschrijver Herodotus (gestorven rond 485 v.chr) het 'geschenk van de Nijl' genoemd. En inderdaad, zonder de Nijl had Egypte niet bestaan zoals wij het kennen. Ten westen van de Nijl ligt de Westelijke woestijn die overgaat in de Libische woestijn. Op enkele oases na is deze woestijn vrijwel uitgestorven. De oases zijn zeer de moeite waard om te bezoeken. In het noorden ligt de Nijldelta die begint net iets ten noorden van Cairo. De Nijldelta is een groene vlakte met veel landbouw en een hoge bevolkingsdichtheid. Tegen Israël aan ligt de Sinaï-woestijn die grofweg qua landschap in tweeën kan worden gedeeld. Het redelijk vlakke noorden en het bergachtige zuiden met daar ook de hoogste berg van Egypte, de berg Sinaï.

In het noorden vinden we de Middellandse zeekust met lange zandstranden. In het oosten vinden we de Rode zee met schitterende koraalriffen die wereldberoemd zijn bij duikers.

Egypte kent een geschiedenis die teruggaat tot 3 millennia voor Christus. Toen ontstond een verenigd koninkrijk onder Horus Menes, dat een ongekende bloei kende en onafhankelijk bleef tot het door Alexander de Grote werd veroverd. Diens nazaten, de Ptolemeeën, heersten los van de andere resten van diens rijk. De onafhankelijke status ging pas verloren bij verovering door de Romeinen.

Nadien maakte het deel uit van het Byzantijnse Rijk tot het werd veroverd door de Arabieren. Uiteindelijk kwam het bij het Osmaanse Rijk. Onder invloed van Mohammed Ali scheurde het los van dit rijk en werd een aparte staat. Het protectoraat van Groot-Brittannië werd pas afgeworpen in 1922.

In het noorden van Egypte aan de Middelandse zeekust heerst een mediteraan klimaat en is de kans op een regenbui het grootst. In de rest van Egypte hebben we te maken met een woestijnklimaat: warme zomers en milde winters. In de winter kan het op sommige plekken in de nacht vriezen. In het voorjaar waaien regelmatig in de maanden april en mei harde winden uit het zuiden die zandstormen veroorzaken. In de zomer kan de temperatuur makkelijk tot 40 graden oplopen, maar dankzij de droge lucht is het zelfs met extreme hitte redelijk goed uit te houden.

• 1 januari: Nieuwjaar
• 25 april: Bevrijdingsdag
• 1 mei: Feest van de Arbeid
• 23 juli: Feest van de Revolutie
• 23 december: Dag van de Overwinning

De Ramadan is gebaseerd op de islamitische maankalender en verschilt van jaar tot jaar. De andere islamitische feesten zoals het suikerfeest en het offerfeest verschillen ook hierdoor ieder jaar van datum.

Een visum is noodzakelijk om Egypte te mogen bezoeken. Er zijn drie soorten visa:

• toeristenvisum: dit volstaat voor de meeste reizigers
• transitvisum
• toegangsvisum: dit is nodig wanneer de reiziger langer dan drie maanden in Egypte verblijft. Dit visum is nodig om een domicilie te kunnen krijgen in Egypte.

Pas sinds onlangs is voor Belgen de noodzaak om een reispas of paspoort te hebben weggevallen. Nederlanders moeten nog steeds een paspoort hebben. Op de grote luchthavens van onder andere Hurghada, Cairo en Luxor kun je een visum kopen voor ongeveer €15. Ook kunt u vooraf online een zogenaamd e-visum aanvragen. Na toekenning van dit visum kunt u 90 dagen inreizen en 30 dagen aaneengesloten in Egypte verblijven.

Voor de Belgen wordt een paspoort uiteraard nog altijd aanvaard en is aangeraden als men nog andere landen dan Egypte aandoet.

Dit is dé manier om (vanuit de Benelux) Egypte te bereiken. Er zijn verschillende internationale luchthavens:

• Alexandria Nozha
• Caïro International Airport
• Luxor International Airport
• Aswan International Airport
• Hurghada International Airport
• Sharm El Sheikh International Airport

Vaak zit een chartervlucht in de pakketreis inbegrepen en hoef je deze niet apart te boeken.

Vanuit Vlaanderen en Nederland is dit geen reisoptie. Het is mogelijk vanuit Libië en Israël met de bus naar Egypte te reizen.

Ook dit is een onwaarschijnlijke optie voor de modale reiziger.

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het niet mogelijk is. Er zijn verschillende routes naar dit prachtige land. Onder andere via Duitsland, Oostenrijk, Hongarije, Roemenië, Bulgarije, Turkije, Syrië, Jordanië en dan met de boot naar de Egyptische Sinaï. Je kunt ook geheel over land door Israël reizen (aan te raden omdat het verkeer hier beschaafder is.) Reis echter nooit via Syrië direct naar Israël en rijd op de terugweg niet weer door Syrië als u door Israël bent gereden. Met een Israëlische stempel kom je de Syrische grens niet over. Via Irak rijden is ook geen optie. Ook is het mogelijk naar Griekenland te reizen en dan de boot te nemen naar Limassol (Cyprus) en vervolgens de boot naar Alexandrië in Egypte. Maar zoals gezegd is dit een pittige, lange en deels ook gevaarlijke route, vanwege de onrust in het Midden-Oosten en de slechte wegen.

Vanuit Aqaba in Jordanië worden er bootreizen naar de Sinaï uitgevoerd. Voor vertrek vanuit onze streken is dit andermaal geen ernstige optie. Ook vanuit onder andere Limasol op Cyprus bestaat deze mogelijkheid.

Cairo is het knooppunt voor het nationaal luchtverkeer. Je kan hier relatief goedkoop mee reizen, maar toch duurder dan met de andere mogelijkheden.

De treinen worden verzorgd door Egyptian National Railways dat een overheidsbedrijf is.

Omdat de prijzen in Egypte vele malen lager liggen dan bij ons, is een eersteklaskaartje aan te raden, behalve natuurlijk voor de avonturiers onder ons die het niet erg vinden om samengepakt kennis te maken met de Egyptenaren.

Een tip voor goedkoop transport van Cairo naar Luxor is de nachttrein.

Vooral in de grote steden is dit het ideale vervoermiddel. Je dient de taxi aan te houden en dan, vooraleer in te stappen, te onderhandelen over de prijs. De meter werkt toch vaak niet. Wees niet bang om af te dingen, je raakt dit snel gewoon.

Eens de prijs afgesproken kan je instappen. Het gebeurt vaak dat de chauffeurs zelf niet weten waar bepaalde plaatsen en routes zijn en dat kan zelfs gebeuren voor bekende trekpleisters als de Citadel van Cairo. Hij zal je dan proberen af te zetten in the middle of nowhere en zeggen dat je tot op het einde van de straat moet gaan, maar dat hij met de taxi er niet mag komen. Trap er niet in, weiger desnoods te betalen tot je zeker weet waar je bent en dit de plaats van bestemming is. Dreig desnoods met de politie of ga onmiddellijk akkoord als hij zelf dreigt de politie erbij te halen.

Wil je niet onderhandelen, maar gebruik maken van een meter? Dan kan je het beste in een witte taxi met zwarte blokjes aan de zijkant stappen. Vertel de taxi chauffeur dat je gebruik wil maken van de meter. Als hij dit weigert, stap dan de taxi uit en pak een andere witte taxi. Deze taxi is vrij nieuw en zijn allemaal voorzien van een meter (Caïro). Met de meter heb je altijd een goede prijs.

De prijs voor een rit varieert van je onderhandelingscapaciteiten, de afstand en het aantal personen. Voor een rit reken je best op 5 tot 20 pond voor twee personen.

Zit er ook niet mee in dat de chauffeurs - en in het algemeen alle weggebruikers - rijden als gekken. Ze zijn dit hectische verkeer gewend en er gebeuren zelden ongelukken, hoe vreemd dit mag klinken.

Ze rijden niet links, ook niet rechts maar overal waar ze willen zonder dat je de indruk krijgt dat ze bewust met autorijden bezig zijn, continu wordt er met lichten geknipperd en getoeterd. Men blijkt in Egypte het rijbewijs op 18-jarige leeftijd te moeten kopen, niemand heeft er dus enige vorm van rijinstructie gehad.

Heel vaak wordt er zonder licht gereden, bij navraag bleek men dit te doen om brandstof te besparen.

Wanneer men tegen zeer lage prijs een reis boekt naar een badplaats aan de Rode Zee, is het heel verleidelijk om door middel van een door de touroperator georganiseerde excursie meer van Egypte te willen zien en vooral van de faraonische schatten die in de Nijvallei liggen, zoals de koningsgraven. Echter vrijwel alle dagexcursies naar de Nijlvallei worden uitbesteed aan lokale agenten en daar is vanuit de goedkope Nederlandse en Belgische touroperators vrijwel geen controle op. Het goedkope toerisme naar de Rode Zee is prima voor wie een strandvakantie met zon wil, en meer niet!

Excursies vanuit de badplaatsen aan de Rode Zee naar de Nijlvallei worden door goedkope aanbieders zeer vaak veel mooier voorgesteld dan ze in werkelijkheid zijn. Bijvoorbeeld een excursie vanuit El Gouna of Hurghada naar Luxor zou een reistijd van 3,5 uur hebben, in werkelijkheid is dit bijna 6 uur en dat ook weer terug. Als er lunch inbegrepen staat, moet je nog wel je drankjes zelf betalen, dit hoor je echter pas achteraf. Ook is het busvervoer bij dit soort massatoerisme niet altijd even prettig! In zo'n bus dien je vaak over stalen zenuwen te beschikken, de chauffeurs rijden net zo waanzinnig als de overige chauffeurs en zijn zich er niet van bewust dat ze een bus vol toeristen besturen. Ze proberen op alle mogelijke manieren in te halen. De chauffeurs van deze bussen staan ook wel bekend als 'de asfaltdemonen', 'el afriet el asfalt'! Dus bezint voor ge begint: een gewaarschuwd mens telt voor twee!

Tijdens een excursie wordt er 2 à 3 keer gestopt bij een lokaal bedrijfje waar ze iets maken, je krijgt daar wat uitleg over en vervolgens beginnen de pogingen om zoveel mogelijk te verkopen, dit gaat op een zeer opdringerige manier. De Egyptische gidsen die meegaan op een excursie krijgen provisie voor het aanbrengen van zoveel mogelijk toeristen. Dit gebeurt omdat het minimumloon in Egypte (nog) niet bestaat en de touroperators ervan uitgaan dat de gidsen met deze 'provisies' hun loon wel bij elkaar vergaren. Laten we hopen dat hier in het tijdperk 'na de revolutie' een einde aan gemaakt wordt en gidsen een eerlijk loon naar werken, krijgen.

Ook worden bussen meestal op elke plek waar ze stoppen omringd door verkopers die je van alles proberen te verkopen wat voor veel toeristen zeer afstotend werkt. Maar bedenk dat wanneer het toerisme op een laag pitje staat, zoals bijvoorbeeld na de revolutie van 2011, de spoeling dun is. Het is voor de verkopers puur een zaak van overleven, zoals we ons die in Nederland niet kunnen voorstellen. Men bedenkt van alles om een inkomen bij elkaar te schrapen. Zo lopen op diverse plaatsen kinderen rond met een jong hondje of geitje in hun armen, op het moment dat je hier een foto van wil maken staat er direct iemand naast je die geld wil zien. Geef dan een kleinigheid, een pond of twee. Word er niet meteen agressief van, maar doe een beroep op je vindingrijkheid. Egyptenaren hebben een groot gevoel voor humor. Wie de beste grap kan maken, gaat naar huis met de beste prijs. En met een onuitwisbare herinnering.

De munteenheid van Egypte is de Egyptische pond. 1 Egyptische pond is 0,13 Euro. Buitenlandse sterke munten zoals de Euro en de Amerikaanse dollar worden ook gretig aanvaard als betaalmiddel.

Egypte is een winkelparadijs. De keuze is eindeloos: tapijten, klederen, juwelen, parfum, lederwaren, beeldjes, papyrus, waterpijpen, kruiden,...

Echte winkelketens zijn er niet en zijn ook niet interessant voor de toerist. Beter is het je inkopen te gaan doen in de soeks. Hier zal je je onderhandelingscapaciteiten moeten bovenhalen. Niet afdingen zal er toe leiden dat de koopman zijn respect voor je verliest. Een ridicuul te lage prijs noemen is hem beledigen. Dit is een eeuwenoud spel waar je je tijd voor moet nemen en waarbij toneel gespeeld moet worden. Je went er snel aan. Wees niet verbaasd als je bij een mooi akkoord wordt uitgenodigd op de thee. Je doet er goed aan een aantal keren te weigeren, tot je merkt dat de uitnodiging geen beleefdheidsfrase is, maar echt gemeend. Dan nog vlakaf weigeren is onbeleefd, je kan beter zeggen dat het niet past, maar dat je later eens terugkomt om beter af te spreken.

Laat je ook niet verleiden om antiquiteiten te kopen. Dit is namelijk verboden.